|
25 jul 2015
|
Er zaten tenslotte al weer 5 maanden tussen, dus we vertrokken weer naar Berlijn. Wat deden we deze keer?
Berlijntrip 2
18 – 21 oktober 2013
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Per auto vertrokken V. en ik weer naar Berlijn dat er nu extra mooi uitzag door de herfstkleuren. Elke keer weer een flink eind, maar altijd gezellig met alle stops, grappen en grollen. We sliepen weer bij K. in Schöneberg en ’s avonds aten we in de hipste happening van dat moment Kater Holzig in Mitte (inmiddels permanent gesloten) en bezochten daarna de feestlocaties in het industriële gebouw waarin dit alles was gevestigd.
Met een kater van jewelste (stom!) begon de volgende dag uiteraard weer met een ontbijt bij café Bateau Ivre in kreuzberg. Via Alexanderplatz vertrokken V. en ik naar het Olympiastadion, het olympisch stadion gebouwd door de nazi’s voor de spelen van 1936. Riefenstahl schoot deze indrukwekkende documentaire ‘Olympia’ hier:
Helaas konden we niet ín het stadion, maar de omgeving was ook prachtig.
Nog even langs de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (die van ‘Over de muur’ van Klein Orkest) en door naarPrenzlauerberg, waar we naar de ultieme Currywurst-stek gingen: Konnopke’s Imbiß. Dikke rijen hier voor de broodjes. En terecht.
Toen naar de Bösebrücke. Hier staken na de val van de muur op 9 november duizenden oost-Berlijners over naar het westen. Een unieke plek dus.
We liepen nog een flink stuk langs ouwe muurlocaties door Prenzlauerberg, om later met vriend K. af te spreken want de lichtshows van het festival of lights begonnen. De Berliner Dom, Branderburger Tor en gebouwen aan Unter den Linden waren die avond mooi uitgelicht en kregen dia’s en lichtshows op zich geprojecteerd.
Olympisch dorp
De volgende dag stond in het teken van het Olympische dorp dat zo’n 40 kilometer buiten Berlijn ligt. Dit verlaten en weggerotte dorpje werd in 1936 speciaal voor de olympische sporters gebouwd. Hier sliepen ze en konden ze trainen. Nog geen grote toeristische trekpleister, wellicht vanwege de nationaal-socialistische geschiedenis van het dorp. Het was lekker rustig en we konden heerlijk op ons gemak door het dorp wandelen en dat deden we dan ook. Er is ook een klein museumpje ingericht waar de kamer van de zwarte sporter Jesse Owens nog helemaal intact is. Owens was de succesvolste atleet op de spelen en zette Hitler en zijn “superieure witte ras” flink zin zijn hemd.
De Russen die deze locaties na de oorlog overnamen bouwden er grote flats voor de soldaten en hun gezinnen die in en rond Berlijn waren gestationeerd. Deze flats staan er allemaal nog en mogen niet betreden worden. Dus wat deden we? We betraden en beklommen ze. Het leverde prachtige plaatjes op. De sporterssauna stond er voor een groot deel nog. Met de zaklamp op de iPhone konden we de boel van binnen bekijken en troffen er muurschilderingen aan en achtergelaten slippers). Een zwaar indrukwekkende ervaring en een dikke aanrader!
Voor de lunch zochten we het meest foute oost-Duitse eettentje op dat we konden vinden. Dat werd Kastanienhof Elstal. Fouter kon niet, maar wat waren ze gastvrij: we mochten aansluiten bij een gigantisch lopend buffet. Lekker!
Alsof dat nog niet genoeg was bezochten we hierna het Spreepark weer (zie vorige trip). Alleen ditmaal sloten we aan bij een rondleiding. De rondleider was nogal vol van zichzelf en na een wandelingetje van telkens 1 minuut, ging hij weer 10 minuten praten. Het mag voor zich zelf spreken dat we de groep verlieten en op ons eigen houtje het park bezichtigden. Ook hier weer genoeg te gekke fotomomenten. Het DDR-pretpark (of wat er nog van over was) is een jaar later door een brand voor een groot deel verwoest, dus we waren net op tijd.
We sloten de dag af met weer een bezoek aan Jamaicaans fusionrestaurant Rosacaleta. en een afzakker in de unieke buurtkroeg E&M Leydicke. De trip werd de volgende ochtend afgesloten met een inmiddels ingesleten traditie: de natuurwinkel LPG (in een voormalig tankstation). Weer 8 uren terugrijden.
Volgende trip: mei 2014.
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
25 jul 2015
|
Aangezien ik nogal vol ben van Berlijn (ik vierde er de afgelopen twee jaar vier keer vakantie – in augustus weer; ach, ik zeg het gewoon, het is de mooiste stad van de wereld) en ik mensen graag wil wijzen op de mooie (minder toeristische) plekken van en om de stad, schreib ich deze post. Het is uiteraard ook een leuk reisverslag voor mezelf. Maar geloof me, deze zaken wil je ook met eigen ogen zien. Enfin, een overzicht.
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Niet mijn eerste trip naar Berlijn, dat was in 2006, maar wel mijn eerste niet-toeristische trip. Nou is er natuurlijk niets mis met toeristisch, want er is zo ontzettend veel te zien in Berlijn, maar ronddwalen door Berlijn met een inwoner van de stad en een Berlijnofiel is toch anders. Toch wil ik even snel de absolute must-sees noemen die ik in 2006 zag: Potzdammer Platz, het Holocaust monument, Der Reichstag, Slot Charlottenberg, Jüdisches Museum, Checkpoint Charlie, East Side Gallery en KaDeWe.
Berlijntrip 1
21 mei – 25 mei 2013
Dan nu het verslag van Berlijntrip 1, die begon in de wijk Schönenberg waar ik 21 mei per auto aankwam. Hier woont vriend K. en ik hier logeerde ik. Om de hoek bezocht ik het wonderschone kerhofje Alter St.-Matthäus Kirchhof, waar o.a. de gebroeders Grimm liggen. Maar ook de familie Bier (giechel).
Niet helemaal eerlijk deze foto: want deze is genomen in oktober 2013, toen de herfstkleuren er van af spatte.
Uiteraard bezocht ik ook Haubtstrasse 155, het appartement waar Bowie met Iggy Pop woonde van 1976 tot 1979 en hij de zijn Berlijn trilogie opnam. In de Hansa Studio’s dus.
Muurwandeling
Op Potzdammer Platz, het voormalige niemandsland, bezocht ik het zwaar indrukwekkende informatiecentrum onder het Holocaust Monument. Hier ontmoette ik vriend V. Wat ik fascinerend blijf vinden, élke keer weer, is de nog altijd aanwezige Muur in de stad. Ook al is ‘ie er al meer dan 25 jaar niet meer. Waar de muur stond is een lijn kinderkopjes neergelegd. Bizar om te zien. Waar deze lijn niet loopt zijn vaak overgangspunten geplaatst.
V. verzorgde een Muurwandeling voor beginners. Deze begon bij Wilhelmstraße, bij de Führerbunker, waar sinds 1988 vrolijk nieuwbouwwoningen op gebouwd werden. Lijkt me geen gezellige plek om te wonen.
Next stop: de nazistische architectuur van het Ministerie van Financiën, voorheen het ministerie van Luchtvaart van Göring. Met thans een indrukwekkende socialistische muurprent. Om de hoek van het afschuwwekkende Topography des Terrors. Geenszins vrolijkmakend, maar een verplicht en indrukwekkend bezoek.
Stukje muur bij Topography des Terrors
Met de bus naar Mitte, naar de Bernauer Straße, waar de muur voor zoveel verdriet heeft gezorgd. Hier staat tegenwoordig een immens monument dat je middels een uitkijktoren, resten van de muur en een informatiecentrum heel goed laat zien hoe de mensen en de huizen tussen 1961 en 1963 systematisch werden weggewerkt om plek te maken voor de muur. Ook hier een bijzonder museumpje.
Bernauerstrasse, met nog een intact gelaten stuk muur, wachttoren en “niemandsland”
Kreuzberg
De volgende dag: ontbijten in het uiterst relaxte punkkraakholcafe Bateau Ivre in Kreuzberg. Een van de twee lekkerste ontbijtplekken van Berlijn (de andere volgt later!).
Bateau Ivre
Daarna maakten V en ik (en B. die inmiddels was aangeschoven) een wandeling langs de Spree door het geweldige Kreuzberg, waar we van West naar Oost liepen. Op weg naar het Sowjetisches Ehrenmal in Treptower Park, een gigantisch monument in een gigantisch park. De gedenkplaats werd gebouwd in opdracht van de Sovjetbezettingsmacht om de soldaten uit het Rode Leger, die waren gestorven in WOII te eren en te herdenken.
Waarom moet ik hier altijd aan The Neverending Story denken?
We liepen door parken en bossen en kwamen uit bij een Biergarten (Zenner) aan de Spree. Hier was ook het Spreepark. Een indrukwekkend oud verlaten pretpark uit de DDR-tijd. Achter hekken (en waakhonden te horen op de achtergrond), dus het bleef deze keer bij kijken van achter het hek, maar bij een later bezoek zouden we ín het park gaan kijken.
Toen liepen we een flink stuk door het treurige oost-Berlijn, waar de tijd stil heeft gestaan. Oude DDR buurten en flats. Zeer de moeite waard.
Inmiddels flauw van de honger kochten we ons blut in een evenzo treurige supermakrt en stapten op de metro richting Tempelhof, het immense park dat voorheen een luchthaven was. Hier veel vliegers, skaters, afstandbestuurbare autootjes, segways en genietende Berlijners. Een te gekke plek, waar we nog vaak zouden terugkeren. Hier ook een BBQ tent met heerlijke bieren en biologische vleesgerechten en een geweldige zonsondergang.
Volgende ochtend bezochten we de Alexanderplatz in het voormalige oost-Berlijn, waar de altijd aanwezige Berliner Fernsehrturm nu wel erg dichtbij was. Hier erg mooi: de Neptunus fontein en de Karl Marx en Friedrich Engels beelden. Een wandeling door buurt volgde, o.a. over de Liebknechtbrücke. Hier zijn ze flink aan het bouwen. We liepen langs de Berliner Dom, het Altes Museum, het Roter Radhaus en over het Museum Insel. Veel mooie gebouwen met de nog altijd aanwezige kogelgaten uit de oorlog hier en natuurlijk veel indrukwekkende musea. V. bezocht het Deutches Historisches Museum en ik de Alte National Galerie, oprecht zeer indrukwekkend! Koffie bij een pittoresk pleintje nabij de Nikolaiviertel.
Altes Museum, waarvoor Hitler graag speechte
Karl Marx Allee
Hadden we nog puf over? Welja. We liepen over de ganse Karl Marx Allee. En die is lang! Maar ongelofelijk, wat was dat de moeite waard. De flats hier, de geschiedenis, de verlaten bioscopen, oude bordreclames, muurschilderingen, Marx standbeelden en authentieke DDR cafeetjes (zoals het Cafe Sybille dat we bezochten en tevens is ingericht als oud museumpje)!
Karl Marx Allee, waar vangnetten de afbrokkelende tegels moeten opvangen
Eten deden we ’s avonds in Kreuzberg, bij het Jamaicaanse fusionrestaurant Rosacaleta. Zeer spicy, maar extreem lekker en een fantastische sfeer.
De volgende dag reed ik weer naar huis, maar niet voordat ik het Brücke Museum bezocht. Het museum waar het schilderij ‘Roquairol’ van rich Heckel hangt, jeweetwel, waar Bowie’s “Heroes”albumhoes op gebaseerd is (en Iggy Pops The Idiot).
Roquairol
Volgende trip: 18 – 21 oktober 2013
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
13 jul 2015
|
Trots smeltmoment vanavond: Dylan deed een handdoek om als jurk en zei: “Net als Bowie!”
Bowie’s Men’s dress
|
Tags: Jurk
|
|
18 nov 2014
|
Gister, in een uitverkocht Paradiso, tijdens een Bowie eerbetoonavond, werd de Bowie tribute mashup die Sander Kerkhof en ik maakten vertoond. Een enorme eer en een grote kick om al die koppen te zien kijken naar het grote scherm.
Die kan van de bucket list!
Moest ik even filmen natuurlijk:
“Bowie” tribute mashup video in Paradiso from Mennomail on Vimeo.
|
Tags: Paradiso
|
|
14 sep 2014
|
In 2002 zond de Deense televisie een half uur durende conversatie tussen David Bowie en Dogma-regisseur Thomas Vinterberg uit. Destijds verzamelde ik bijna obsessief alles van Bowie, dus ook dit digitale bestand kwam tot mij via een of ander Bowie-contact in de wereld. Deze video maakte indruk, maar in de overload van bootlegs, mixen, albums en video’s was ik ‘m ook weer snel vergeten. Tot vandaag.
Ik snorde de oude vcd (ja, vcd!) weer op en herkeek het gesprek. Het maakte weer indruk. Inmiddels twaalf jaar geleden. Bowie maakte na ‘Heathen’ van dat jaar nog ‘Reality’ (2003), om zich vervolgens tien jaar lang uit de media te houden en in 2013 grandioos terug te keren met ‘The Next Day’. Vinterberg maakte sinds dat jaar vijf films, waaronder ‘Jagten’ (2012).
Het gesprek gaat over ‘Heathen’ en het Dogma-filmmaken, maar vooral over het leven en hoe de twee mannen er tegenaan kijken. Over leven in Amerika, en over de manier waarop Amerika vooral en bovenal aan zichzelf denkt. Over hoe de mensen dom worden gehouden en daar verdomd weinig aan doen. Kortom: een inspirerend gesprek dat ik heel graag wil delen.
Dus ik heb het op Youtube gezet, want het was nergens te vinden op het net. Als ik gesued wordt, dan hoor ik het wel. Voor nu: geniet van deze geweldige 25 minuten, die wegkijkt als eh, een korte Zomergasten uitzending.
