|
27 jun 2008
|
Na zijn immens succesvolle nummer 1-remix van Elvis Presley’s ‘A little less conversation’ mocht Neerlands trots in bange dagen Junkie XL laatst ook een nummer (‘4 Minutes’) van Madonna bewerken. Prachtig nieuws natuurlijk voor deze sympathieke deejay uit Lichtenvoorde.
Voordat hij in een uitzending van De Wereld Draait Door Matthijs van Nieuwkerk uitgebreid kon laten horen en zien hoe deze mix klinkt, kregen ze het even over ander muzikaal werk van Junkie XL, namelijk dat van de “emotiemuziek” bij games. Ik ergerde me nogal aan Van Nieuwkerk die de spelcultuur wel heel erg ridiculiseerde en verre van serieus nam. Junkie XL maakt al jaren muziek voor games en heeft onlangs zijn werk voor het nieuwe spel van EA Games, ‘Need for Speed: ProStreet‘, afgerond. Geen kleintje in de wereld van racegames. Ook artiesten als Bloc Party, The Rapture, TV on the Radio en The Yeah Yeah Yeahs leverden muziek voor dit spel.
Van Nieuwkerk snapte er niets van en klungelde zijn omschrijving van het spel aaneen met zinnetjes als “een autootje dat een ander autootje inhaalt” en vragen als “is dat toegepaste kunst?” en “leg je hier eer in?”. Het liefst wilde Matthijs gewoon vragen: “Ben jij als internationaal succesvol artiest wel goed bij je hoofd om mee te werken aan zoiets onbenulligs als een videospelletje dat enkel door kinderen wordt gespeeld? Heb je niets beters te doen?”.
Need for Speed: ProStreet
Wat Matthijs niet weet is dat de gamesindustrie inmiddels meer geld genereert dan de filmindustrie. Niet alleen in Holland, waar de omzet meer dan 1 miljard euro per jaar is, maar ook in de rest van de wereld. Junkie XL wees Matthijs er dan ook terecht op dat hij het grootste bereik via games heeft en niet via singles en cd’s. Van ProStreet werden afgelopen Kerst alleen al 6 miljoen exemplaren verkocht. Gemiddeld spelen vier personen dit spel, wat neerkomt op 24 miljoen mensen die jouw muziek beluisteren. Da’s niet niks. Wat de pet van Matthijs al helemaal te boven ging was Junkie’s uitleg over deze emotiemuziek bij de games. Het komt er op neer dat de muziek die hij maakt voor deze game interactief is, in de zin dat de speler met de besturing van de racewagen de mate van heftigheid van de muziek bepaalt. De emoties van de speler worden op deze manier getriggerd door de muziek. En het grappige is dat ze het zelf doen, want rijd je met je auto de berm in, dan hoor je andere muziek dan als je keurig op de weg blijft.
Een interessante ontwikkeling en in feite een nieuwe manier van muziek aan de man brengen. Een game als ‘Grand Theft Auto’ introduceerde al een soortgelijke interactiviteit door de speler tijdens het autorijden te laten kiezen uit een groot aantal verschillende radiostations. Zo kan de games- én de muziekindustrie je tijdens het scheuren door de bochten met nieuwe muziek kennis laten maken die je onbewust tot je neemt. Uiteraard wordt deze muziek maar al te graag geleverd door bekende bands en artiesten, want -zoals gezegd- het bereik is enorm en daarmee ook de zak met centjes.
Junkie XL over Need for Speed ProStreet en gamemuziek in het algemeen
Overigens was het in GTA ook mogelijk je eigen playlist samen te stellen uit je eigen MP3 verzameling. Over interactiviteit gesproken. Met de emotiemuziek van artiesten als Junkie XL is de interactie weer een stapje verder. Niet alleen bepaal je nu zelf de muziek, je kunt er zelfs een eigen remix van maken, al dan niet bewust!
Wat zal de volgende stap zijn? Zelf de muziek maken? Aan de slag dan maar met de Guitar Hero‘s en SingStar‘s! Moet Matthijs zich wel even goed inlezen.
|
6 jun 2008
|
Niks te doen dit weekend?
Mooi zo, want in Haarlem vindt het tweejaarlijkse stripfestijn weer plaats!
Twee dagen lang zal het centrum van Haarlem in het teken van strips staan. Mooi hè? Expo’s, nationale en internationale tekenhelden, feesten, terrasjes, bier en natuurlijk de Small Press beurs op de Grote Markt. En dat is exact waar je ondergetekende zult aantreffen!
Ik zal daar weer een kraampje bemannen met mijn goede vrienden van Studio Nieuw Gehoer. Stuk voor stuk komen we met nieuw stripgoed en allemaal zijn we goedgehumeurd. Ikzelf kom dit jaar met een unieke set ansichtkaarten, ingelijste prenten, buttons en nog wat verrassingen. Uiteraard is Bloeddorst ook weer te koop, welke ter plekke gesigneerd zal worden door alle Bloeddorst-auteurs (want ja, ze zijn er echt bijna allemaal).
Deze aflevering van TRUI zal speciaal voor Haarlem én het EK beschikbaar zijn,
voorzien van een dikke vette krabbel.
Man, waar wacht je nog op?
Ik wil niet veel zeggen, maar daar MOET je natuurlijk bij zijn! Dus, stap in die trein, op de fiets of in de auto en scheur naar het Haarlemse. Ik geef je hoogstpersoonlijk een gouden handdruk en signeer op alles wat je maar koopt. En ik ben niet duur.
|
Tags:
|
|
28 apr 2008
|
Posted by Menno, and filed under Strip
|
Laatst zag ik Han Peekel in het wild. Gewoon zo. Hoppakee, in het echt. Han fokking Peekel! Dé held uit onze jeugd. Het forse icoon van miep miep ieeeeuw.
Het was vaste prik voor mij destijds: Wordt Vervolgd. Wekelijks op de AVRO. Met de vrolijke bolle kop van Han Peekel met vlinderdasje prominent in beeld. Het begin in 1983, ik was toen 7 jaar, en het programma liep tot 1997. Wordt Vervolgd stond voor strips en tekenfilms. De klassiekers onder de cartoons kwamen voorbij: Droopy, Looney Tunes, Road Runner en Disney. En er waren interviews met striptekenaars en de befaamde Strip Top 10. Wellicht het bekendste onderdeel van Wordt Vervolgd was de Wordt Vervolgd Club met het rondreizende familie-uitje in de vorm van de Clubdag. Hier imiteerden de kids van toen massaal Donald Duck, Woody Woodpecker en Road Runner. Deze gevleugelde uitspraken zijn tot op de dag van vandaag nog bekend (“ik ben Pietje, ik ben 8 jaar en ik doe Donald Duck na”). Hoe irritant het destijds ook was.
Wordt Vervolgd was een instituut. Stripblad Eppo nam de naam zelfs over in 1985 en werd ‘Eppo Wordt Vervolgd’. Han Peekel bemoeide zich met de inhoud van het blad en Peter de Wit tekende voor het blad een moppentapper die grote gelijkenis vertoonde met Peekel. En natuurlijk heeft een beetje stripliefhebber ook het boek ‘Wordt Vervolgd presenteert’ in de boekenkast staan. Lange tijd was dit hét boek over de geschiedenis en totstandkoming van stripverhalen in de wereld.
Met Han zelf ging het sinds 1998 niet zo goed. Zijn productiemaatschappij was failliet en geruchten gingen rond in de alom bekende wandelgangen dat hij fraude had gepleegd met brothers in arms Kees de Bree en Wouter Stips. Weet ik het mijne niet van, dus laat ik me niet over uit. Wat ik wél weet is dat ik Han Peekel laatst zag. In het echie. En wat nog leuker is: Wordt Vervolgd schijnt terug te komen. Op de buis!
Op de website kun je er alles over lezen en zelfs horen via de warme vertrouwde stem van Han. Wanneer is nog niet bekend, maar ik vind het een positieve ontwikkeling. Het zal nimmer meer zijn zoals vroeger, maar dat er weer aandacht wordt besteedt aan de strip in Nederland op teevee is een hele goede zaak. En Han Peekel, die is gewoon vet cool.
|
Tags:
|
|
11 apr 2008
|
Gister ving voor de 24e maal het leukste filmfestival van het jaar aan: het Amsterdam Fantastic Film Festival. En voor het eerst sinds 2003 was ik niet bij de opening. Tijdgebrek. Zojuist las ik dat oprichter en sinds vorig jaar ex-festivaldirecteur Jan Doense niet alleen in het zonnetje werd gezet, maar tevens werd geridderd in de orde van Oranje-Nassau! Doe maar luxe! Maar zeer terecht, want Mr. Horror heeft sinds de eerste ‘Weekend of Terror’ heel wat bereikt. “Toch wel bijzonder dat je in dit land geridderd kan worden door 20 jaar horrorfilms te vertonen” liet eregast Tim Burton weten.
Aanraders
Het festival duurt dit jaar twee hele weken en heeft een reeks veelbelovende titels op het programma. Zo kijk ik erg uit naar openingsfilm ‘The Fall’ (2007, Tarsem Singh), ‘Sukiyaki Western Django’ (2007, Takashi Miike), ‘The Ruins’ (2008, Carter Smith), slotfilm ‘Doomsday’ (2008, Neil Marshall) en uiteraard George A. Romero’s ‘Diary of the Dead’ (2007), waar ik al eerder over schreef.
Eerder zag ik al de hilarische over-the-top horror ‘Hatchet’ (2006, Adam Green), het doodenge ‘[REC]’ (2007, en de zomcom ‘Fido’ (2006, Andrew Currie), welke ik stuk voor stuk ten zeerste aanraad.
Helaas kan ik er dit jaar niet zo fanatiek aanwezig zijn als voorgaande jaren (ik nam er twee maal zelfs vakantie voor op), maar ik zal het festival zeker een bezoeken. Want zeg nou zelf, beschrijvingen als deze wil je toch niet missen:
– een vrouw met zeven clitorissen die enkel bevredigd kan worden door iemand met eenzelfde soort anatomisch defect – ‘Bad Biology’ (2008, Frank Henenlotter)
– een absurdistisch bloedbad veroorzaakt door een Japans schoolmeisje met een mitrailleur als onderarm – ‘Machine Girl’ (2008, Noboru Iguchi)
– een buitenaards wezen als juffrouw die de leerlingen van klas 6b terroriseert – ‘The Substitute’ (2007, Ole Bornedal)
Precies! Naar Tuschinski dus. Het kan nog tot 20 april!
Still uit ‘Machine Girl’
Cultura
Overigens was Jan Doense gister op het NPS themakanaal Cultura te gast, samen met striptekenaar Jeroen Funke als zombie. Kijk hier (klik op Cultura Film III 14) voor de interessante aflevering en let vooral even op het exemplaar van mijn eigen Bloeddorst (het exemplaar dat ik vorig jaar aan Jan overhandigde?) dat pontificaal op de tafel ligt én door de zombie nog even onder de aandacht wordt gebracht. Thanks Jeroen!
|
Tags:
|
|
3 mrt 2008
|
Laatst ‘The Ring‘ (1998, Hideo Nakata) weer eens gezien. De Japanse. Blijft een doodenge film!
In 2006 leverde het onderstaand stripje op.
|
Tags:
|
|
1 mrt 2008
|
Posted by Menno, and filed under Strip
|
Dit weekend vindt in het immer pitoreske Rijswijk de ‘Stripboekenbeurs’ plaats. Een sympathieke beurs voor stripliefhebbers uit gansch het land. Bloeddorst had er in 2007 notabene bijna zijn releaseparty gehad. Dan moet het wel wat zijn. Na de Stripdagen in Houten is dit dan ook een vrij grote beurs voor Hollandse begrippen. En om ook de niet full-time striplezers over de streep te trekken vindt er in hetzelfde evenementencomplex een platen- én gothic/fantasy beurs plaats. Heb je alle nerds bijeen.
En dus ben ik er ook. Maar in tegenstelling tot de vorige tig stripbeursen ditmaal 100% als bezoeker. En dat is ook wel eens lekker! Met een volle beurs naar de beurs. Mijn grote vrienden, collega’s en lieflingstemeiers van het Nieuw Gehoer collectief zitten wel fanatiek te hoereren en signeren, dus ik raad je vooral aan langs te wippen. Vinden ze leuk. Koop bijvoorbeeld eens een hilarische cartoon van Hallie Lama, die de beste man speciaal voor je heeft ingelijst en voorzien van een vriendelijk prijsje. Of wat dacht je van een origineel Bunbun-schilderijtje van de altijd vrolijke chagrijn Mattt Baay? En misschien wil Zieke Hond wel een zieke hond voor je tekenen. En anders koop je gewoon de twee eerste bundeltjes van het neverending verhaal wat Nieuw Gehoer heet.
Filmpje!
Mocht je je afvragen wie of wat Nieuw Gehoer nu is of hoe het er nu aan toegaat op zo’n beurs: Mike, die van Mike’s Webs, heeft van ons bezoek aan de stripbeurs in Turnhout in december 2007 een erg leuk filmpje geschoten en kundig aaneen gemonteerd. Je vindt het in prachtkwaliteit achter deze link. Een aanrader!
En dan nog een laatste striptip: stripblad De Lijn presenteert des avonds van de eerste beursdag in Den Haag haar vierde nummer, De Verslavende Lijn. De Lijn is een onregelmatig verschijnend stripblad dat zich opwerpt als podium voor de jongere generatie stripmakers. Hoofdredacteur Johan de Rooij heeft van dit nummer een erg leuke hommage aan het oude stripweekblad Eppo gemaakt, wat tot uiting komt in de vormgeving en in typische Eppo-rubrieken als de puzzel- en postpagina en een interview. Oud-Eppo coryfee en ‘Sigmund’-tekenaar Peter de Wit, die ook een bijdrage leverde aan dit nummer, zal het eerste exemplaar in ontvangst nemen. Komt allen, zou ik zeggen, want dit soort initiatieven moeten worden aangemoedigd!
De zeer geslaagde cover van De Verslavende Lijn
|
Tags:
|
|
18 feb 2008
|
Wel eens het interieur van je woning in de spiegel bekeken? Ziet er behoorlijk anders uit en het biedt een nieuwe, afwijkende blik op je eigen bekende wereld. Een nieuwe wereld die je ook kunt bezoeken als je je ogen sluit. Je eigen brein is tenslotte tot de meest bizarre fantasieën in staat. En mocht je ook daar geen inspiratie uit kunnen halen dan zijn er de drugs nog altijd.
Lewis Carroll (Charles Lutwidge Dodgson) was hier een meester in. LSD, de drug en vooral de gevolgen ervan, waarmee zijn bekendste verhaal, Alice in Wonderland, vaak wordt geassocieerd, was er nog niet in de tijd dat hij het schreef. Wel scheen de man last te hebben van zware migraine aanvallen en bijbehorende hallucinaties. Bewust of niet, het overbekende verhaal van Alice is sinds zijn verschijning in 1865 het ultieme verhaal over het vluchten naar een andere realiteit. Het boek, dat oorspronkelijk ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ heet, en diens opvolger, Through the Looking-Glass (1871), zijn wereldberoemde meesterwerken en staan aan de basis van de populaire cultuur in de moderne westerse maatschappij. Zonder Alice geen Matrix films van de Wachowski broers, ‘I Am the Walrus’ van The Beatles, de spannende verhaallijn in Lost of schilderijen van Salvador Dali.
Illustratie van John Tenniel uit Alice’s Adventures in Wonderland
Het Alice-verhaal van Carroll is gebaseerd op een écht meisje die Alice Lidell heette. De schrijver maakte op een middag een boottocht met de 10-jarige Alice en twee andere meisjes (toen kon dat nog) aan wie hij een verhaaltje vertelde om de tijd te doden. De meisjes vonden het prachtig en Carroll schreef het allemaal op. Het boek werd later voorzien van de onsterfelijke en nog immer schitterende illustraties van John Tenniel. Vanaf het begin werd Alice een immens succes. Het vervolg (letterlijk een spiegelbeeld van het eerste deel) verkocht zelfs nog beter. Inmiddels is het verhaal in 125 talen vertaald en bestaan er over de honderd verschillende edities van het boek, die vaak bestaan uit een bundeling van de twee verhalen. Carroll is na Shakespeare de meest geciteerde auteur.
Disney’s Alice
In 1951 verscheen de Disney-animatie Alice in Wonderland. De film maakte van Alice het knappe blonde meisje in blauwe jurk met wit schort, zoals velen haar nog altijd zien en gaf in feite het startschot voor Alice als cultureel icoon en het verhaal (met elementen uit beide boeken) fungeerde als fundament voor alle mogelijke uitingen in de media, zoals muziek, schilderkunst, opera, toneel, games, ballet, televisie en film. En dit terwijl de animatiefilm eigenlijk oude koek was. Het verhaal was reeds drie maal eerder verfilmd, in 1903, 1933 en 1951.
Acht maal Alice in een verfilming. Van links naar rechts, van boven naar onder:
1903, 1933, 1951, 1972, 1976, 1985, 1988, 1991
Alice als cultureel icoon
Vanaf 1951 ging het hard met het kleine meisje. Net als in het verhaal groeide haar status als kool. Na de Disney verfilming volgden niet minder dan tien films gebaseerd op Carrolls boeken. Noemenswaardig zijn de soft-pornografische musical verfilming uit 1976, de versie uit 1985 met Sammy Davis Jr. als rups (caterpillar) en de 1988 versie van de Tsjechische animator Jan Svankmajer. In de hoogtijdagen van de flowerpower komt de Amerikaanse band Jefferson Airplane met het nummer ‘White Rabbit’ (1967) waarin niet alleen Alice bij naam wordt genoemd, maar ook de dormouse, de caterpillar, the Red Queen en the White Knight. Het nummer is een ode aan Carrolls verhaal, maar ook een sneer naar de moeders die lieflijk voorlezen uit Alice die van alles inneemt dat haar voorkomen en visie beïnvloed en dan verbaasd zijn dat hun kinderen later ook naar geestverruimende middelen grijpen. Het lied dat overduidelijk over drugsgebruik gaat, kwam probleemloos door de censuur van de radio. Feed your head!
MP3: Jefferson Airplane – White Rabbit
[audio:http://www.mennomail.nl/audio/Jefferson_Airplane_White_Rabbit.mp3]
Down the rabbit-hole
Witte konijntjes met haast, de rabbit-hole, het malle theeclubje, de pijprokende rups, de walrus en de timmerman, de spiegel als entree, het oplossen van raadsels en puzzels, het levende kaartenspel en schaakspel, de egg-man. De invloed van Alice in Wonderland is onherroepelijk en onvermijdbaar aanwezig in alle facetten van onze samenleving. Het vormt de basis voor ontelbaar veel films, muziek en literatuur. Het is simpelweg overal en begint zo langzamerhand de bijbelse referenties naar de kroon te steken. Alice als concurrent voor Jezus; het moet niet gekker worden.
Als er honderden, zo niet duizenden werken op je boeken zijn geïnspireerd, er een syndroom naar jouw creatie is vernoemd, filosofen Alice’s woorden citeren, het ‘lolita-complex’ terug is te voeren naar Alice en ‘down the rabbit-hole’ een ingeburgerde term is geworden voor heroïne in je ader spuiten, ja, dan heb je wel een indruk achtergelaten.
Hihi: KES
Er wordt vaak beweerd dat Caroll zelf een fervent opiumgebruiker was, wat wellicht zijn vreemde fantasieën verklaard. Maar zoals gezegd kunnen het ook zijn migraine aanvallen zijn geweest. Ook worden er vraagtekens gezet bij zijn fascinatie voor kinderen. Het ging zelfs zo ver dat hij graag naaktfoto’s van kleine meisjes maakte. Daar kwam wijlen Wacko Jacko niet mee weg. Hoe dan ook, om een verhaal als Alice te schrijven moet je ook wel een beetje een verdraaide geest hebben. Carroll stond in elk geval bekend als groot liefhebber van surrealisme en het onderbewuste. Eén iemand moet de eerste zijn en dat wordt hem in grote dank afgenomen.
Invloeden
Want zonder Alice geen Matrix (1999) waarin Neo het witte konijn volgt, net als Donnie Darko (2001) overigens. Die valt ook in slaap voordat hij achter een man in konijnenpak aansjokt. En wat dacht je van ‘Lost’, waarvan de vierde aflevering van seizoen 1 zelfs ‘White Rabbit’ heet en de laatste van het derde seizoen ‘Through the Looking-Glass’. De eerste Resident Evil film (2002) is zelfs helemaal gebaseerd op Alice. Niet voor niets draagt de hoofdpersoon haar naam, wordt het T-virus getest op een wit konijn, bieden spiegels de toegang tot een ondergronds lab, kijkt een personage telkens op zijn horloge (net als het konijn) en heet de grote vijand ‘Red Queen’ die Alice aanspoort om iemand te onthoofden (“off with her head!”). En zo zijn er meer films die Alice als basis hebben: Labyrinth (1986), Spirited Away (2001), Mirrormask (2005), Pan’s Labyrinth (2006) gaan allemaal over een jong meisje in een fantasiewereld die puzzels moet oplossen en/of opdrachten uitvoeren.
Sarah in Muppetland. Jennifer Connelly en David Bowie in ‘Labyrinth’.
In de popmuziek zijn Alice’s invloeden ook ontelbaar. Beatle John Lennon was een groot fan van het verhaal en baseerde ‘I Am the Walrus’ (1967) er op. Het was ook niet toevallig dat hij later in New York vlakbij Central Park ging wonen waar bronzen beelden van talloze Alice-karakters staan.
Alice in Central Park
Ook staat Carroll op de cover van het album ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ (1967). Het is ook niet moeilijk te gissen waar de band Alice in Chains hun naam vandaan heeft. Marilyn Manson noemde een van zijn albums ‘Eat me, drink me’ (2007) naar de cake en drank die Alice inneemt en is bezig met een film gebaseerd op het leven van Lewis Carroll (klikkerdeklik). En laten we vooral Tom Waits niet vergeten, die een heel album opnam, Alice (2002), met nummers voor een toneelbewerking van Alice. De mooiste videoclip geïnspireerd op Alice is toch wel die van Tom Petty: ‘Don’t come around here no more’ (1982), welke een doodenge ’tea-party’ laat zien:
In 2000 verscheen een computergame getiteld American McGee’s Alice, een horrorvariant op het Alice verhaal, welke in de pijplijn zit voor een filmvariant. Een prachtig stripboek is Alice in Sunderland van Bryan Talbot en de Franse tekenaar Gotlib verstripte het verhaal ook, waarin hij Barbarella (1968) vermengt met Alice. Barbaralice werd nogal een erotisch getint verhaal. Enfin, ik kan nog wel even doorgaan. Een overzicht van Alice in de media is hier te vinden.
Vlnr. promotie-illustratie voor American McGee’s Alice, een volwassen Alice
wordt bruut genomen door de onzichtbare kat in Gotlib’s Barbaralice, cover van Alice in Sunderland
Alice als cultureel fenomeen
Hoe je het ook wendt of keert, Alice is alom geïntrigeerd in alle culturele facetten van onze maatschappij. Het verhaal van Lewis Carroll en de tientallen karakters, citaten en symboliek is gewoon goed geworden en niet meer weg te denken in onze westerse manier van denken. Het is al zo ver dat als je een wit konijn in een film ziet, je automatisch een link legt met het Alice verhaal, waardoor de tekst een diepere betekenis krijgt. Net als verwijzingen naar het het oude en nieuwe testament alom aanwezig zijn in onze samenleving (jeetje = verbastering van Jezus), wordt ook Alice je onbewust door de strot gedrukt. Daarom pleit ik ervoor dat het basisonderwijs, naast bijbelstudie, ook Alice-studie doceert op school. Op z’n minst is het verplichte kost voor een kleuter. Alice als nieuwe messias. Dat zie ik Harry Mullisch nog niet bereiken.
Tot slot een fraaie link naar het originele handgeschreven én geïllustreerde Alice boek van Lewis Carroll himself.
Trailer Alice in Wonderland (2010)
Het was een tijd niet duidelijk of Tim Burtons Alice in Wonderland in Nederland in de bioscoop te zien zal zijn. Inmiddels hebben alle bioscopen hun boycot opgegeven en draait de film vanaf 10 maart.
Dit artikel schreef ik op 18 februari 2008 op deze site en op 25 februari 2010 als bijgewerkte versie voor Eeuwig Weekend. Beide versies zijn nu up-to-date
|
Tags:
|
