Home

Displaying Category 'Video'

25 feb 2010
Posted by Menno, and filed under Film, Video

Vandaag vindt de première plaats van Tim Burtons Alice in Wonderland. Ondergetekende is groot fan van het originele verhaal van Lewis Carroll en het fenomeen Alice en kijkt uit naar de versie van Burton. Jij ongetwijfeld ook. Als service van Eeuwig Weekend laten we hieronder live de Koninklijke wereldpremière zien met sterren als Johnny Depp, de regisseur zelf en natuurlijk Alice gespeeld door de formidabele Mia Wasikowska (eerder te zien als Sophie in In Treatment) op de rode loper.

Eerder schreef ik een uitgebreid artikel over Alice in Wonderland en haar invloed op de westerse maatschappij. Onder de live-stream kun je dit lezen.

Het evenement met interviews en exclusief materiaal begint om 19:15 uur vanavond. Laat vooral in de reacties weten wat je verwacht van deze film.

Wel eens het interieur van je woning in de spiegel bekeken? Ziet er behoorlijk anders uit en het biedt een nieuwe, afwijkende blik op je eigen bekende wereld. Een nieuwe wereld die je ook kunt bezoeken als je je ogen sluit. Je eigen brein is tenslotte tot de meest bizarre fantasieën in staat. En mocht je ook daar geen inspiratie uit kunnen halen dan zijn er de drugs nog altijd.

CarollLewis Carroll (Charles Lutwidge Dodgson) was hier een meester in. LSD, de drug en vooral de gevolgen ervan, waarmee zijn bekendste verhaal, Alice in Wonderland, vaak wordt geassocieerd, was er nog niet in de tijd dat hij het schreef. Wel scheen de man last te hebben van zware migraine aanvallen en bijbehorende hallucinaties. Bewust of niet, het overbekende verhaal van Alice is sinds zijn verschijning in 1865 het ultieme verhaal over het vluchten naar een andere realiteit. Het boek, dat oorspronkelijk ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ heet, en diens opvolger, Through the Looking-Glass (1871), zijn wereldberoemde meesterwerken en staan aan de basis van de populaire cultuur in de moderne westerse maatschappij. Zonder Alice geen Matrix films van de Wachowski broers, ‘I Am the Walrus’ van The Beatles, de spannende verhaallijn in Lost of schilderijen van Salvador Dali.

Illustratie van John Tenniel
Illustratie van John Tenniel uit Alice’s Adventures in Wonderland

De echte Alice

Het Alice-verhaal van Carroll is gebaseerd op een écht meisje die Alice Lidell heette. De schrijver maakte op een middag een boottocht met de 10-jarige Alice en twee andere meisjes (toen kon dat nog) aan wie hij een verhaaltje vertelde om de tijd te doden. De meisjes vonden het prachtig en Carroll schreef het allemaal op. Het boek werd later voorzien van de onsterfelijke en nog immer schitterende illustraties van John Tenniel. Vanaf het begin werd Alice een immens succes. Het vervolg (letterlijk een spiegelbeeld van het eerste deel) verkocht zelfs nog beter. Inmiddels is het verhaal in 125 talen vertaald en bestaan er over de honderd verschillende edities van het boek, die vaak bestaan uit een bundeling van de twee verhalen. Carroll is na Shakespeare de meest geciteerde auteur.

Disney’s Alice
In 1951 verscheen de Disney-animatie Alice in Wonderland. De film maakte van Alice het knappe blonde meisje in blauwe jurk met wit schort, zoals velen haar nog altijd zien en gaf in feite het startschot voor Alice als cultureel icoon en het verhaal (met elementen uit beide boeken) fungeerde als fundament voor alle mogelijke uitingen in de media, zoals muziek, schilderkunst, opera, toneel, games, ballet, televisie en film. En dit terwijl de animatiefilm eigenlijk oude koek was. Het verhaal was reeds drie maal eerder verfilmd, in 1903, 1933 en 1951.

Acht maal Alice in een verfilming. Van links naar rechts, van boven naar onder:
1903, 1933, 1951, 1972, 1976, 1985, 1988, 1991

Alice als cultureel icoon
Vanaf 1951 ging het hard met het kleine meisje. Net als in het verhaal groeide haar status als kool. Na de Disney verfilming volgden niet minder dan tien films gebaseerd op Carrolls boeken. Noemenswaardig zijn de soft-pornografische musical verfilming uit 1976, de versie uit 1985 met Sammy Davis Jr. als rups (caterpillar) en de 1988 versie van de Tsjechische animator Jan Svankmajer. In de hoogtijdagen van de flowerpower komt de Amerikaanse band Jefferson Airplane met het nummer ‘White Rabbit’ (1967) waarin niet alleen Alice bij naam wordt genoemd, maar ook de dormouse, de caterpillar, the Red Queen en the White Knight. Het nummer is een ode aan Carrolls verhaal, maar ook een sneer naar de moeders die lieflijk voorlezen uit Alice die van alles inneemt dat haar voorkomen en visie beïnvloed en dan verbaasd zijn dat hun kinderen later ook naar geestverruimende middelen grijpen. Het lied dat overduidelijk over drugsgebruik gaat, kwam probleemloos door de censuur van de radio. Feed your head!

MP3: Jefferson Airplane – White Rabbit
[audio:http://www.mennomail.nl/audio/Jefferson_Airplane_White_Rabbit.mp3]

Down the rabbit-hole
Witte konijntjes met haast, de rabbit-hole, het malle theeclubje, de pijprokende rups, de walrus en de timmerman, de spiegel als entree, het oplossen van raadsels en puzzels, het levende kaartenspel en schaakspel, de egg-man. De invloed van Alice in Wonderland is onherroepelijk en onvermijdbaar aanwezig in alle facetten van onze samenleving. Het vormt de basis voor ontelbaar veel films, muziek en literatuur. Het is simpelweg overal en begint zo langzamerhand de bijbelse referenties naar de kroon te steken. Alice als concurrent voor Jezus; het moet niet gekker worden.
Als er honderden, zo niet duizenden werken op je boeken zijn geïnspireerd, er een syndroom naar jouw creatie is vernoemd, filosofen Alice’s woorden citeren, het ‘lolita-complex’ terug is te voeren naar Alice en ‘down the rabbit-hole’ een ingeburgerde term is geworden voor heroïne in je ader spuiten, ja, dan heb je wel een indruk achtergelaten.

Hihi
Hihi: KES

Er wordt vaak beweerd dat Caroll zelf een fervent opiumgebruiker was, wat wellicht zijn vreemde fantasieën verklaard. Maar zoals gezegd kunnen het ook zijn migraine aanvallen zijn geweest. Ook worden er vraagtekens gezet bij zijn fascinatie voor kinderen. Het ging zelfs zo ver dat hij graag naaktfoto’s van kleine meisjes maakte. Daar kwam wijlen Wacko Jacko niet mee weg. Hoe dan ook, om een verhaal als Alice te schrijven moet je ook wel een beetje een verdraaide geest hebben. Carroll stond in elk geval bekend als groot liefhebber van surrealisme en het onderbewuste. Eén iemand moet de eerste zijn en dat wordt hem in grote dank afgenomen.

Invloeden
Want zonder Alice geen Matrix (1999) waarin Neo het witte konijn volgt, net als Donnie Darko (2001) overigens. Die valt ook in slaap voordat hij achter een man in konijnenpak aansjokt. En wat dacht je van ‘Lost’, waarvan de vierde aflevering van seizoen 1 zelfs ‘White Rabbit’ heet en de laatste van het derde seizoen ‘Through the Looking-Glass’. De eerste Resident Evil film (2002) is zelfs helemaal gebaseerd op Alice. Niet voor niets draagt de hoofdpersoon haar naam, wordt het T-virus getest op een wit konijn, bieden spiegels de toegang tot een ondergronds lab, kijkt een personage telkens op zijn horloge (net als het konijn) en heet de grote vijand ‘Red Queen’ die Alice aanspoort om iemand te onthoofden (“off with her head!”). En zo zijn er meer films die Alice als basis hebben: Labyrinth (1986), Spirited Away (2001), Mirrormask (2005), Pan’s Labyrinth (2006) gaan allemaal over een jong meisje in een fantasiewereld die puzzels moet oplossen en/of opdrachten uitvoeren.

Labyrinth
Sarah in Muppetland. Jennifer Connelly en David Bowie in ‘Labyrinth’.

In de popmuziek zijn Alice’s invloeden ook ontelbaar. Beatle John Lennon was een groot fan van het verhaal en baseerde ‘I Am the Walrus’ (1967) er op. Het was ook niet toevallig dat hij later in New York vlakbij Central Park ging wonen waar bronzen beelden van talloze Alice-karakters staan.

Alice in Central Park
Alice in Central Park

Ook staat Carroll op de cover van het album ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ (1967). Het is ook niet moeilijk te gissen waar de band Alice in Chains hun naam vandaan heeft. Marilyn Manson noemde een van zijn albums ‘Eat me, drink me’ (2007) naar de cake en drank die Alice inneemt en is bezig met een film gebaseerd op het leven van Lewis Carroll (klikkerdeklik). En laten we vooral Tom Waits niet vergeten, die een heel album opnam, Alice (2002), met nummers voor een toneelbewerking van Alice. De mooiste videoclip geïnspireerd op Alice is toch wel die van Tom Petty: ‘Don’t come around here no more’ (1982), welke een doodenge ’tea-party’ laat zien:

In 2000 verscheen een computergame getiteld American McGee’s Alice, een horrorvariant op het Alice verhaal, welke in de pijplijn zit voor een filmvariant. Een prachtig stripboek is Alice in Sunderland van Bryan Talbot en de Franse tekenaar Gotlib verstripte het verhaal ook, waarin hij Barbarella (1968) vermengt met Alice. Barbaralice werd nogal een erotisch getint verhaal. Enfin, ik kan nog wel even doorgaan. Een overzicht van Alice in de media is hier te vinden.


Vlnr. promotie-illustratie voor American McGee’s Alice, een volwassen Alice
wordt bruut genomen door de onzichtbare kat in Gotlib’s Barbaralice, cover van Alice in Sunderland

Alice als cultureel fenomeen
Hoe je het ook wendt of keert, Alice is alom geïntrigeerd in alle culturele facetten van onze maatschappij. Het verhaal van Lewis Carroll en de tientallen karakters, citaten en symboliek is gewoon goed geworden en niet meer weg te denken in onze westerse manier van denken. Het is al zo ver dat als je een wit konijn in een film ziet, je automatisch een link legt met het Alice verhaal, waardoor de tekst een diepere betekenis krijgt. Net als verwijzingen naar het het oude en nieuwe testament alom aanwezig zijn in onze samenleving (jeetje = verbastering van Jezus), wordt ook Alice je onbewust door de strot gedrukt. Daarom pleit ik ervoor dat het basisonderwijs, naast bijbelstudie, ook Alice-studie doceert op school. Op z’n minst is het verplichte kost voor een kleuter. Alice als nieuwe messias. Dat zie ik Harry Mullisch nog niet bereiken.

Tot slot een fraaie link naar het originele handgeschreven én geïllustreerde Alice boek van Lewis Carroll himself.

Trailer Alice in Wonderland (2010)

Het was een tijd niet duidelijk of Tim Burtons Alice in Wonderland in Nederland in de bioscoop te zien zal zijn. Inmiddels hebben alle bioscopen hun boycot opgegeven en draait de film vanaf 10 maart in de zalen.

3 aug 2009
Posted by Menno, and filed under Film, Nieuwe media, Video

Het internet is een mooi iets. Maar dat wist je al; je bent reeds op Eeuwig Weekend belandt. Het net herbergt echter nog veel meer fraais. Het maakt heroes van zeroes. Zonder internet graaiden we in het luchtledige bij het horen van een naam als Esmee Denters. Okee, slecht voorbeeld. The Arctic Monkeys en Lilly Allen dan. Die zijn groot geworden via MySpace.com. Het net biedt een podium aan Piet Snot uit Lutjebroek. Mensen die niets zijn maar wel één ding goed kunnen. Bijvoorbeeld het nadoen van mensen die wél wat zijn. Enter de wereld van de Christopher Walken imitatie.

christopher_walkenAls je niet weet wie Christopher Walken is: lees niet verder. Sla jezelf tot bloedens toe en schrijf drieduizend maal Sorry op een Post-It. Sluit jezelf daarna op en bekijk MINIMAAL de volgende rolprenten: The Deer Hunter, The Dead Zone, Pulp Fiction, Nick of Time, Things to do in Denver when you’re dead, Catch me if you can en zijn kleine rol in Wayne’s World. Walken is niet alleen een zeer charismatische acteur met een prachtkop, hij heeft een geweldig gevoel voor humor, kan de ultieme bad guy neerzetten en bovendien stijlvol dansen. Christopher Walken vertegenwoordigt coolness. Punt.

Daarnaast is zijn manier van acteren en vooral de wijze waarop hij spreekt uniek. Niemand praat zoals Christopher Walken. En op You Tube is het een ware sport geworden de man zo goed mogelijk na te doen. De één bakt er niets van, de ander komt verdraaid dichtbij. Hieronder de krenten uit de pap.

Om te beginnen de meester zelf in ‘More cowbell’, een meesterlijke sketch uit Saturday Night Live. Chris als bandmanager Bruce Dickinson. Aangezien deze video erg moeilijk te vinden is op het net (wordt steeds maar weer verwijderd), hier een link naar een stream ervan.

Bruce Dickinson

En dan misschien wel de beste imitatie: ‘Cooking with Christopher Walken’:

Hier een bijeenkomst voor Walken imitators, waar de “echte” Walken ook even binnenwandelt:

Een leuke Walken-sketch van Kevin Pollack:

En een hele flauwe (maar leuke). Christopher Walken belt naar een restaurant:

Update: In de talkshow van Jonathan Ross van 30 oktober jl. wordt Walken himself gevraagd naar al deze imitaties. Zie hier zijn reactie (vanaf 4’50”)

20 okt 2008
Posted by Menno, and filed under Recensie, Strip, Video

Zaterdag werkte hij nog hard aan zijn bijdrage op de 24 Hour Comic Day in stripwinkel Lambiek, terwijl hij gisteren zijn debuutalbum presenteerde in het Utrechtse theater De Kikker. Striptekenaar Rob van Barneveld heeft zijn bescheiden droom uit zien komen: een eigen stripalbum met daarin een selectie strookjes van zijn stripreeks Rood Gras. De bundel draagt de geinige ondertitel Ik ben een bos en er lopen bomen door mij heen.

Van Barneveld heeft zich met zijn 23 jaren nu al een zeer eigen stijl aangemeten. Niet alleen de tekeningen zijn direct te herkennen als de zijne, ook de bizarre humor en vertelwijze zijn helemaal des Rob van Barnevelds. Niet voor niets dat collega-tekenaar Brecht Evens op de achterkant de term ‘Rob van Barneveld-grapje’ introduceert. Een strookstrip die qua vertelwijze en humor ook maar een beetje nijgt naar een Rood Gras stripje, wordt sinds een jaar of twee geconfronteerd met een vergelijking met een Rob van Barneveld-grapje. En da’s knap. Op diezelfde achterflap prijst Hanco Kolk Van Barneveld dan ook als een nieuw Nederlands talent. “Eindelijk dan toch,” voegt hij er aan toe.

Wat is er dan zo uniek aan deze strip? Rood Gras wordt altijd in drie plaatjes verteld. In een simplistische stijl tekent Van Barneveld vaak een mannetje (zichzelf) die iets doodgewoons meemaakt begeleidt door een ‘voice-over’ in een tekstvak bovenin het kader. Het is echter dat doodgewone dat altijd bijzonder wordt door de grote fantasie van de auteur. Zo kunnen bomen praten, koffievlekken lachen, vliegers grommen, kalkoenen suiker lenen en televisies met armen ervoor zorgen dat je niet weggaat. In het stripuniversum van Rood Gras kan alles en het is ondenkbaar dat je niet op z’n minst moet glimlachen na het lezen van een strookje.

Want Rood Gras is leuk. Gegarandeerd dat je vrolijk wordt van het lezen in dit album, dat een hoog ‘cute’-gehalte heeft. Verwacht zeker geen harde en cynische grappen à la Gummbah of Nozzman. Rood Gras is schattig en lief. Bijna braafjes, maar dat is ook wel eens lekker.

Rob van Barneveld is al jaren actief als striptekenaar. Inmiddels publiceerde hij in het Utrechtse beeldblad De Inktpot en het stripmagazine Zone 5300. Zijn strips zijn ook te lezen op zijn website, waar ook eerdere experimenten in het archief zijn terug te vinden. En nu dus een boek. En hoewel het achter elkaar lezen van de 57 pagina’s met 114 strookjes wellicht te veel van het goede is, kan dit eerste deel van Rood Gras als geslaagd worden beschouwd. Een zeer sympathieke uitgave (die van begin tot eind handgeletterd- en getekend is) en verplichte kost voor de fan van de Nederlandse strip en voor een ieder die wil weten wat Nederland in post-Eppo tijd te bieden heeft aan striptekenaars.

Rob van Barneveld – Rood Gras 1: Ik ben een bos en er lopen bomen door mij heen ligt vanaf 23 oktober in de stripwinkel.
Uitgeverij Bries, ISBN 9789076708799
www.roodgras.nl

Video-interview
Tijdens de 24 Hour Comics Day in Lambiek sprak Michael Minneboo met Van Barneveld over Rood Gras:

18 sep 2008
Posted by Menno, and filed under Audio, Cartoons, Film, Literatuur, Video

Jezus Christus! Paul Verhoeven heeft een boek geschreven! Over Jezus van Nazaret. Niet geheel ontoevallig dat dit boek dan ook Jezus van Nazaret heet. Paul Verhoeven een boek geschreven? Filmregisseur Paul Verhoeven? Jep. Nou ja, samen met schrijver en Verhoeven-biograaf Rob van Scheers. De redenen hiervoor zijn talrijk. Niet alleen is Verhoeven geobsedeerd door de verhalen over Jezus (hij heeft een studie van 20 jaar achter de rug), hij wilde er ook een film over maken. Helaas durfde geen filmmaatschappij de Jezus-theorieën van Verhoeven de onverbeterlijke provocateur aan. En in de nabije toekomst zal dat ook niet gebeuren. Dan maar een boek.

En wat voor boek. Neerlands beste regisseur komt met behoorlijk boute uitspraken over Jezus. Zo zou Maria helemaal niet onbevlekt ontvangen zijn, maar wellicht verkracht zijn door een Romeinse soldaat. Ook waren de twaalf discipelen helemaal niet aanwezig bij de arrestatie van Jezus, die volgens Verhoeven in de ogen van de Romeinen niets minder was dan een geradicaliseerde terrorist.

Uitspraken die verkeerd kunnen vallen in christelijke kringen. Laat dat maar aan Paul Verhoeven over. Maar laten we eerlijk zijn. De beweringen, aannames en theorieën in Jezus van Nazaret vallen in het niet bij eerdere films, boeken, cartoons, muziek en andere media over de Koning der Joden. Om nog maar te zwijgen over de vele internetpagina’s die gevuld zijn met blasfemie en parodie. Allah- en Mohammed-bashing is er niets bij. Een top 10.

10. T-shirts met provocerende teksten en beelden
Voorbeelden van Foulmouthshirts en Tshirt-Orgy.

9. Jezus beeldjes en action figures
Naast het bekende Jezus beeld in de film Dogma, zijn deze wel veelzeggend.
Te koop via We Are Fishermen.

8. Nozzman’s strip Jezus Christus
Hier te zien op de cover van zijn tweede boekje.

7. Robert Long met ‘Jezus Redt’
Nu gingen veel liedjes van Robert Long over zijn afkeer tegen het geloof, maar deze spreekt boekdelen.
Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet.
Jezus redt, Jezus redt, enkel door het gebed.

[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/RobertLongJezus Redt.mp3]

6. The greatest action story ever told
Terminator in Jezus’ tijd. MADtv parodie.

5. Loljesus.com
Een website vol. Deze wilde ik je niet onthouden.

4. Cartoons van Jeroom
Het Belgische blad HUMO durfde het aan ze allemaal te plaatsen. De cartoons van tekenaar Jeroom. Zoals deze.

3. Life of Brian
Dè ultieme Jezus parodie van Monty Python uit 1979, met het onvergetelijke ‘Always look on the bright side of life’, gezongen en gefloten door Eric Idle. De film werd verbannen in Noorwegen.

2. The Da Vinci Code
In het boek van Dan Brown (en later de film) wordt beweerd dat niemand minder dan Maria Magdalena op het beroemde schilderij van Leonardo Da Vinci te zien is. Niet alleen zit ze naast hem, ze waren ook getrouwd en kregen kids. That’s gotta hurt.

1.  Jesus Christ The Musical
Dit moet ook hard zijn aangekomen bij de zwaargelovigen. Jezus als gay vrolijk door de straten van L.A.
Het filmpje van de Argentijnse Javier Prato werd één van de best bekeken video’s op You Tube.

Enzovoorts, enzovoorts…
Natuurlijk, ik ben er nog heel veel vergeten. I dare you, I double dare you om jouw vindingen en tips in de reacties te gooien.

xfactor
xfactor
 
xfactor
Dit is de webstek van Menno Kooistra. Alles wat zich binnen de digitale muren van Mennomail.nl afspeelt is beveiligd door deze jongen: ©.