Een lieve film

Het moge duidelijk zijn dat ik een groot fan ben van het horrorgenre als het op films kijken aankomt. Vooral de subgenres zombie- en geestenfilms verorber ik bijna obsessief. Maar hee, ik ben de beroerdste niet en dig eigenlijk elke horrorfilm wel. Tenslotte streven ze allen hetzelfde doel na: de kijker angst of afkeer inboezemen. Dus een slasher op zijn tijd, waarin met grasmaaiers mensen aan gort worden eh…gemaaid smaakt prima. Of een gruwelijk moerasmonster dat alles en iedereen opeet: prima. Echter, er zijn films die ook mij te ver gaan. Films die net iets te realistisch zijn bijvoorbeeld. Zoals Funny Games. Of waarin verkrachtingen en vernederingen inzitten, zoals Last House on the Left. Maar niets haalt het bij Slaughtered Vomit Dolls.

Slaughtered Vomit Dolls? Ja, Slaughtered Vomit Dolls (2006). Van een regisseur die luistert naar de naam Lucifer Valentine 666. Waar de film over gaat? Gewoon, over een prostituee en stripper die een beetje gek wordt. Dat op zich is nog niet zo erg. Maar het feit dat er om de 10 seconden gekotst wordt wel. En dat niet alleen. Ook worden er armen afgezaagd en hoofden afgerukt. Ja, de titel is treffend.
De film draagt de slogan: ‘Dead whores & vomit make Henry a fun boy’, geestig verwijzend naar The Shining en Henry: Portrait of a Serial Killer. Laatste film is overigens al behoorlijk shocking, maar valt inderdaad in het niet bij Slaughtered Vomit Dolls, die zelfs een nieuw subgenre introduceert: ‘vomit gore’.

Op de site Digital Retribution is een interview te lezen met de regisseur, waarin hij enkele interessante zaken verteld.
Zo vertoont het verhaal en hoofdpersonage erg veel overeenkomsten met een groot idool van Lucifer: Kurt Cobain. En dan vooral Kurt tijdens zijn laatste zes dagen. Tevens heeft hij als doel ‘to fuck you up as viewer’. De kijker moet hetzelfde ervaren als wat Angela Aberdeen, de hoofdpersoon, doormaakt (helemaal gek worden). En ja, al het gekots is authentiek.

Geen film voor tere zieltjes dus. Verontrustend is wel het sleutelwoord. Want het is niet alleen de vomit gore die hard aankomt, ook al het bloot in beeld en de soundtrack draagt bij aan het zieke sfeertje. Alsof er constant krijsende biggen worden afgeslacht. Tel daarbij op de griezelige manier waarop het geheel in beeld is gebracht. Shockerend op alle fronten dus. Al nieuwsgierig geworden? Tuurlijk wel! Dat zit namelijk in de mens. Iedereen spreekt vol afschuw van dit soort films, maar ondertussen! Keek toendertijd niet heel Nederland hoe het hoofd van journalist Daniel Pearl werd afgesneden door moslim extremisten? Natuurlijk!

Alle respect overigens voor Ameara Lavey, de actrice die zichzelf op alle mogelijke manieren blootgeeft. Een mooie meid die vreemd genoeg nog maar één film heeft gemaakt: Slaughtered Vomit Dolls. Hm…

Tenslotte heeft Lucifer nog een fijne tip voor diegenen die zich afvragen hoe je nu eens lekker kunt overgeven: “Go with your gut instincts, with what’s inside, and don’t be afraid to let it all hang out, project your soul and personality outward, and let the good times roll!”

Rrrrright.