|
21 jan 2015
|
Vannacht bereikte mij het nieuws dat de beste tekenaar van Nederland, de “godfather van de Undergroundstrip” Peter Pontiac is overleden. Dit kwam hard aan.
Okee, we wisten allemaal dat hij ziek was en dat het er aan zat te komen, maar niet zo snel. Tot voor een aantal weken geleden was zijn crowdfundingproject nog zeer succesvol afgerond en hij had genoeg cash om zijn laatste boek, zijn graphic novel over de dood, in alle rust af te maken. Het mocht niet zo zijn.
Peter Pontiac was mijn Grote Inspiratie als jonge snotneus en zorgde ervoor dat ik striptekenaar wilde worden. Dankzij zijn waanzinnige illustraties, zijn bizarre, persoonlijke, fascinerende strips vol symboliek en scherpe metaforen wist ik wat mijn roeping was. Heel veel dank daarvoor, Peter.
Gelukkig heb ik ‘m dat persoonlijk kunnen vertellen, de aantal keren dat ik ‘m zag tijdens borrels in stripwinkel Lambiek, waar hij kind aan huis was. Ik heb mijn fandom zelfs een keer op papier gezet in de vorm van een getekend eerbetoon. Hij kon het waarderen want jaren later verscheen deze prent in een eenmalige smallpress uitgave van Peter, getiteld ‘Gaga’.
Peter Pontiac tribute door Menno Kooistra (2004)
In 2006 heb ik Peter gevraagd of hij een bijdrage wilde leveren aan mijn horrorstripbundel ‘Bloeddorst‘ (2007), een verzameling horrorstrips van meer dan 30 stripmakers. Vol enthousiasme kwam hij als een van de eersten aan met een fantastische prent. Het werd de opener van het boek. Ik plaats ‘m hieronder als laatste eerbetoon aan deze ongelofelijke kunstenaar. Rust zacht, Peter.
Peter Pontiac – Illustratie voor Bloeddorst (2006) – Klik voor groter
|
19 dec 2012
|
“Goh”, hoor ik mensen wel eens zeggen, gevolgd door: “waar komt die avatar van jou toch vandaan?”, doelend op de avatar die ik gebruik op Twitter en Facebook:
“Nou”, zeg ik dan, “het is een uitsnede uit een cartoon die ik op 23 januari 2006 maakte”. Van 2004 t/m 2007 plaatste ik namelijk dagelijks een autobiografische cartoon (“Over Gepeins”) op deze site (nou ja, eerst dagelijks, toen driewekelijks, toen wekelijks, en toen niet meer). Misschien wel eens leuk om de complete prent hier eens te plaatsen.
Visualiserend de eerste werkdag na een relaxte kerstvakantie.
|
5 feb 2012
|
Vandaag zag ik het tweede deel van de fan-edit Building Empire (2008). Deze documentaire van Jambe Davdar toont Star Wars – Episode IV: The Empire Strikes Back (1980) (de beste Star Wars film van alle zes de delen) chronologisch en voorziet het van allerlei extra materiaal, zoals trivia, outtakes, schetsen, alternatieve camerastandpunten, stop-motion opnames, bloopers, alternatieve takes, interviews en alternatieve dialogen.
Een schitterende documentaire, temeer omdat het het werk is van een doodgewone fan. George Lucas of Lucasfilm heeft er niets mee te maken. Davdar heeft alle drie de films (van de eerste trilogie) onder handen genomen en ze genieten een enorme populariteit op het net. Helaas zijn ze onlangs van YouTube gehaald, dus nu zijn ze te vinden op het overigens uitstekende Vimeo (in deze volgorde gaat het vaak) of via downloadsites. Ga de drie documentaires zien, want dit zijn absolute musts voor de originele trilogie Star Wars fan.
De film bevat ook shots uit de originele Marvel Comic strip die in 1980 tegelijkertijd met het uitkomen van de film gemaakt werd. Hierin zijn zelfs scenes opgenomen die uiteindelijk niet in de film terecht zijn gekomen. Uniek materiaal dus, zeker anno 2012, nu George Lucas zijn films maar blijft aanpassen en scènes verwijderen of “verrijken”.
Het leuke is dat yours truly dit stripalbum óók in zijn bezit heeft. Hij valt bijna uit elkaar maar ik heb ‘m. Dat wil zeggen, de Nederlandse versie: Revanche in het heelal.
|
6 jul 2011
|
Het komt niet vaak voor dat ik omver word geblazen door een stripboek. Sterker: de laatste keer was bij deel 1 The Walking Dead uit 2003. Afgelopen week gebeurde het me eindelijk weer toen ik de graphic novel van Hervé Bourhis in handen kreeg. Hij schreef en tekende de opkomst en ondergang van The Beatles in Het kleine boek van de Beatles.
Een vierkant formaat met in het midden een gat, alsof het een elpee is, zo ziet het boek eruit. Op de cover de vier koppen van de fab four maal vier. De inhoud is na eerste bladersessie indrukwekkend. 168 Pagina’s zwart wit pagina’s met hier en daar een kleurenprentje. Maar vooral veel tekst. Niet zo vreemd want Bourhis neemt het complete verhaal van niet alleen de Beatles, maar ook de solocarrières van de vier leden onder de loep. Van 1940 tot en met 2009. Dat is 69 jaar Beatles in één bundel. Het ‘kleine’ in de titel mag wel met een slagje om de arm genomen worden.
Fan/liefhebber
Bourhis is een illustrator, wonende en werkende in Bordeaux en naast zijn werk voor verschillende bladen groot Beatles liefhebber. Dat moet ook wel als je zo’n uitgebreid boek vult. De tekeningen in Het kleine boek van de Beatles zijn voornamelijk nagetekende foto’s, albumhoezen en filmstills. Op deze manier is er geen enkele foto te bekennen in het boek. Zelfs de elpees van de Beatles, McCartney, Starr, Harrison en Lennon die Bourhis behandelt zijn met zijn vlotte maar duidelijke tekenstijl vastgelegd.
Voor de Beatles leek, waar ik onder viel, is de graphic novel misschien nog wel interessanter dan voor de fan. Die weet tenslotte veel, zo niet alles al. In mijn geval las het weg als een jongensboek. Ik kende natuurlijk wel de muziek van de Beatles en ik wist wie de leden waren en een beetje wat ze uitgevroten hebben, maar daar hield het wel zo’n beetje bij op. Dat de vier jongen muzikanten bijvoorbeeld officieel als de Beatles bestonden van 1960 tot 1970 was nieuw voor me. Bizar om te beseffen dat toen de jongens stopten met de band, ze allemaal pas eind twintig waren. En dan heb je al in een van de grootste en invloedrijkste band van de wereld gezeten.
Gedetailleerd
Bourhis beschrijft in Het kleine boek van de Beatles elk detail, elk album, elke scheet van elke Beatle. Alles is er in terug te vinden, keurig gerangschikt op jaar. Hij is fan, maar laat zijn eigen mening goed doorschemeren, wat het een persoonlijk relaas maakt. Het is zijn versie van het Beatles verhaal. En zoals met elke biografie is ‘ie nooit af. Zo kon Bourhis, die in zijn boek tot 2010 ging, niet meer documenteren dat McCartney in 2011 weer gaat trouwen en een nieuw album uitbrengt. Wellicht voor latere edities.
Laten we er even doorheen bladeren.
Lees dit muzikale boek dat Uitgeverij Oog & Blik nu ook in Nederland uitgaf. Ik ga The Beatles weer opzetten.
|
7 feb 2011
|
Posted by Menno, and filed under Strip
|
Yours truly heeft sinds een dag of tien de live-stream van Aljezeera over de volksopstand in Egypte bijna constant aan. Het waren en zijn heftige beelden en historisch belangrijke gebeurtenissen. Hij zit er nog steeds, die ouwe Mubarak, maar niet lang meer. Met extra interesse las ik dan ook de graphic novel die -wat een timing!- vorige week uitkwam en handelt over corruptie binnen het politiekorps te Caïro: Stad van klei.
De actualiteit was niet de enige reden dat ik dit boek deze week las, ik was al groot fan van het tekenwerk van Milan Hulsing, die ook illustreert voor het tijdschrift en mijn lijfblad Schokkend Nieuws. De in Caïro wonende en werkende tekenaar heeft een schilderachtige, losse en bijna abstracte stijl die mij erg aanspreekt. De tekeningen in Stad van klei lijken met een snelle losse pols op het papier gezet, maar zijn wel degelijk doordacht. Kijk maar eens door je wimpers en je zult fotografische nauwkeurigheid waarnemen met prachtig schaduwwerk in de gezichten.
Los van de tekenstijl en de link met de huidige situatie in Egypte is het verhaal ook sterk. Hoofdpersoon Salem, een ambtenaar, beraamt een plan om geld te innen op basis van politiesalarissen uit het stadje Khaldiya. Het fictieve stadje Khaldiya, that is. Een meesterlijk idee, want “het departementsarchief staat vol met stadjes met dat soort namen. En niemand die die plaatsen ooit heeft gezien”. En terwijl Salems bankrekening groeit krijgt hij het steeds moeilijker om aannemelijke redenen te verzinnen om geld op te vragen.
Om enig zicht op de infrastructuur en locaties in deze fictieve stad te krijgen, bouwt hij ‘m in zijn geheel na in zijn appartement. Met klei. De grens tussen de werkelijke en de nepwereld wordt steeds schimmiger en Salem verliest zichzelf steeds meer.
De graphic novel (sjiek woord voor stripboek) is gebaseerd op het boek Al-Khaldiya (Over the Bidge) van de Egyptische schrijver Mohamed El Bisatie en werkt uitstekend in de grafische vorm. Zo heeft Hulsing gekozen voor een grauw en grijs kleurenpalet voor de wereld van Salem de ambtenaar en een geelbruine en (hoe kan het anders) klei-kleurige stijl voor de wereld van Salem de corrupte politie-inspecteur.
Kortom: een sterk verhaal over sociale ongelijkheden en smerige smerissen dat voor een deel laat zien waartegen de bevolking van Caïro vorige week in opstand kwam. Tel hier de uitmuntende tekenstijl van Milan Hulsing bovenop en je hebt een boek van goud te pakken.
En zo blader je er in 52 seconden van achter naar voren doorheen:
Stad van klei – Milan Hulsing
Oog & Blik/De Bezige Bij
144 pagina’s, 19,90 euro’s
|
11 aug 2010
|
Posted by Menno, and filed under Autobio Strip, Strip
|
Klik voor groter formaat!
(Hier de eerste drie afleveringen)
Benieuwd naar de fragmenten die hierboven genoemd worden? Een groot deel is hieronder te zien:
|
Tags:
|
|
22 jun 2010
|
De tijd is daar. Net als de inspiratie, zin en drive. Ik ben begonnen aan het Bowie-project.
Wat is het Bowie-project?
Ik ben van plan om van elke platenhoes van David Bowie een strip én covertekening te maken. In het uiteindelijke boek komt op de linkerpagina de strip en op de rechterpagina de cover. Full-color. De strip vertelt beknopt en geheel op eigen wijze de totstandkoming van de cover. Op waarheid gebaseerd, maar met eigen inbreng.
Hier twee schetsen en een eerste oipzet van de eerste cover: The Man Who Sold The World.
En hierna ga ik de strip maken. Waarom ligt hij daar als vrouw verkleed? Waarom een ruitenheer in zijn hand? Waarom de rest van het kaartenpak op de grond? Wie is de dame in het fotolijstje rechts?
Mijn Bowie-documentatie:
Enfin. Ik vermaak me wel de komende twee jaar (dat heb ik me gegeven). Bowie maakte in zijn carrière 26 solo albums en dan heb ik de live albums niet meegerekend. En de twee Tin Machine albums. En de soundtracks en verzamelaars.
Op 7 december 2010 verscheen een interviewtje met mij in de VPRO Gids. Hier een scan (klik voor groot), gevolgd door een uitgebreidere FAQ.
1. Wat houdt het Bowie-project precies in?
Ik ben van plan om van elke platenhoes van David Bowie een strip én covertekening te maken. In het uiteindelijke boek komt op de linkerpagina de strip en op de rechterpagina de cover. Full-color. De strip vertelt beknopt en geheel op eigen wijze de totstandkoming van de cover. Op waarheid gebaseerd, maar met eigen inbreng.
2. Hoe ben je op het idee voor dit project gekomen?
Ik ben al fan van Bowie sinds mijn elfde, toen ik in 1987 de film Labyrint (Jim Henson) zag. Hierin speelde Bowie de gemene Goblinkoning. Datzelfde jaar kwam zijn album ‘Never Let Me Down’ uit, achteraf zijn slechtste plaat aller tijden, maar ik was toen verkocht. Ik ging me in de man verdiepen, huurde boeken van de bieb, maakte een werkstuk en nam alle Bowie elpees van mijn oom op op cassettebandjes. Sindsdien ben ik obsessief fan. Ik koop, zie, lees en luister alles wat Bowie is. Inmiddels wat minder fanatiek, maar nog altijd intrigeert de man mij. Zijn muziek is subliem en hijzelf is een intelligente en interessante persoonlijkheid. Aangezien tekenen een andere hobby van mij is, besloot ik een paar maanden geleden zijn hoezen maar eens te verstrippen.
3. Er zijn nogal wat covers; hoe pak je dit in godsnaam aan?
Klopt. Bowie heeft tot nu toe 26 studioalbums gemaakt, plus een groot aantal live platen, soundtracks en twee ‘Tin Machine’ (zijn hobbybandje) albums. Ik begin gewoon. Eerst de albumhoes, dan de totstandkoming in stripvorm, met zo veel mogelijk links naar de tracks op dat album. Verder leg ik mezelf geen grenzen op. Alles mag en alles kan. Ook in tekenstijl. Zo zou ik zomaar het camerastandpunt van een albumhoes kunnen wijzigen. Of de actie 2 seconden later laten plaatsvinden. En als ik Bowie in een strip een strontvlieg wil laten zijn, dan doe ik dat. Mag jij raden over welke albumhoes ik het dan heb.
4. De cover van ‘The Man Who Sold the World’, is de eerste die door je verstript is, waarom heb je besloten met deze cover de spits van het project af te bijten?
Het is zijn tweede plaat en die hoes intrigeert me. Hij ligt er op een bank met lang haar en een lange jurk aan. Waarom een ruitenheer in zijn hand? Waarom de rest van de speelkaarten verspreid over de grond? Wie is de dame in het fotolijstje rechts? Die antwoorden geef ik in de strip.
5. Zijn je ‘striptuele interpretaties’ van de covers op feiten gebaseerd?
Voor het grootste deel wel. Ik kan niet om de bestaande cover heen. Het verhaal erachter verzin ik zelf. En misschien verstop ik ook wel wat fictieve elementen in mijn versie van de cover.
6. Waarom leent het personage David Bowie, in het bijzonder zijn covers, zich goed voor een strip?
De covers van Bowie zijn altijd al bijzonder geweest. Ze vertellen een verhaal. Ze verrassen, verbazen en stellen vragen. De persoon Bowie was natuurlijk zelf ook jarenlang zo vaag als het maar kon. Heel de jaren ‘70 verstopte hij zich achter verschillende maskers en alter-ego’s in de meest kleurrijke verschijningen. Dat is heerlijk om te tekenen!
7. Wanneer moeten we naar de winkel snellen voor het uiteindelijke album?
Ik heb mezelf twee jaar gegeven, maar ik vrees dat het langer gaat duren. Ik doe het in mijn vrije tijd en voor de lol (tenzij er een geïnteresseerde uitgever is die me sponsort). Ik hoop dat Bowie het boek zelf ook nog kan inzien. Hij is nu 63 jaar, dus dat moet te doen zijn.
8. Is de uiteindelijke album alleen leuk/interessant voor David Bowie fans en muziekliefhebbers?
Vooral Bowie-fans zullen smullen, maar omdat ik mijn eigen fantasie er ook op loslaat is het ook interessant voor de algemene strip- en muziekliefhebber. Het is de bedoeling er een groot koffietafelboek van te maken, vol met verschillende stijlen en tekenexperimenten. Dat moet ook een groot deel van kunstminnend Holland beroeren.
9. Kunnen we het project volgen?
Jazeker, op deze site zijn de vorderingen te volgen: http://bowie.mennomail.nl
|
Tags: Bowie-project, Cover
|
