|
5 dec 2015
|
Posted by Menno, and filed under Actualiteit, Bowie
|
Het bulkt van het Bowienieuws de afgelopen maanden en dat zal nog wel even zo blijven, met de kersverse single Blackstar, het nieuwe album ★ (Blackstar), dat 8 januari verschijnt, de ‘David Bowie Is’ expositie die 11 december opent in het Groninger Museum en natuurlijk het toneelstuk ‘Lazarus’, waar Bowie zeer nauw bij betrokken is en vier nieuwe nummers voor schreef.
Mede Bowie-fanaticus Chiel Roovers, met wie ik ook naar de ★ releaseparty ga in Berlijn, reisde eind november voor een aantal dagen af naar New York om daar de previews/try-outs van Lazarus te bekijken. Sterker, hij zag de derde en vierde voorstelling, op 20 en 21 november. Zijn verslag. Let op: niet lezen als je verrast wilt worden!
Lazarus
‘Lazarus’ is een toneelstuk geregisseerd door Ivo van Hove en scenografisch geënsceneerd door Jan Versweyveld, beiden al sinds jaar en dag levens- en werkpartners, en onder meer sinds 2001 verbonden aan Toneelgroep Amsterdam. Het verhaal ‘Lazarus’ is op ideeën van Bowie gebaseerd en is op diens verzoek en met diens input geschreven door de Ierse toneelschrijver Enda Walsh. In het stuk worden 19 nummers van Bowie gespeeld, waarvan vier gloednieuw: ‘Lazarus’, ‘No Plan’, ‘Killing a Little Time’ en ‘When I Met You’. De nummers zijn vooral qua sfeer of thematiek gekozen. Het verhaal speelt in 2015 en is een vervolg op de roman van de Amerikaan Walter Tevis ‘The Man Who Fell to Earth’ uit 1963.
|
22 jun 2009
|
Begin deze maand kwam de computergame Prototype uit. Fijn, dacht ik, want de trailer zag er goed uit. Tevens had ik net F.E.A.R 2 uitgespeeld, een game die een paar maanden eerder uitkwam (ja, ik ben een trage speler). Prototype is, net als F.E.A.R 2 een horror actie avontuur en zieke horrorfreak als ik ben wrijf ik in mijn handen bij dit soort releases. Maar is ‘ie ook echt eng? Is het wat?
Prototype speelt zich af op Manhattan, waar een virus uitbreekt dat mensen in allesvernietigende monsters veranderd. Jij speelt Alex die nogal vreemde krachten heeft. Zo kan hij het lichaam incluis gedachten en geheugen van zijn vermoorde slachtoffers overnemen, tegen gebouwen oplopen, metershoge sprongen maken en errug hard rennen. Ook kan hij een immens zwaard als hand tevoorschijn toveren. En nu maar achterhalen hoe hij aan deze krachten komt. Wat houden de overheid en het leger achter?
Wil ik het echt weten?
Neen. Het interesseert me niet. Ik wil namelijk lekker springen door The Big Apple en zoveel mogelijk mensen vermorzelen met mijn special powers. De filmpjes die stapje voor stapje uit proberen te leggen wat er allemaal met je gebeurd is en waar dit virus in hemelsnaam vandaan komt sla ik over. Kan ik weer door de stad vliegen, want de wereld van Prototype is een zogenaamde sandbox wereld; je kunt overal heen waar je wilt. Zin om midden op Times Square een paar auto’s de lucht in te mieteren? Dan doe je dat! Tegen het Empire State Building op rennen? Kan hoor. Ook leuk: politieagentje pesten. Alles kan en mag. Net als in Grand Theft Auto IV dus (zie mijn eerdere post daarover).
That’s gotta hurt
Maar eerlijk gezegd houdt de lol daar ook op. Want als je aan een opdracht begint wordt het retemoeilijk. Je moet met tienduizend dingen rekening houden en constant blijven bewegen anders wordt je of in elkaar getimmerd door een boosaardige muppet of kapotgeschoten door soldaten. De pc-versie (die ik speel) vereist bijna het complete toetsenbord om acties voor elkaar te krijgen en duurt wel heel lang om onder de knie te krijgen. Met andere woorden: ik ben steeds binnen een paar minuten dood. Kan ik weer opnieuw beginnen. Wéér from scratch. En dat gaat vervelen. Helemaal frustrerend dat je pas meer en betere special powers krijgt als je opdrachten correct afrondt. Ik blijf dus lang steken met een minimum aan speciale krachten en dan is de lol aan het vliegen en springen door de vrije sandbox-wereld er al snel af.
Achter je!
Wordt een en ander dan goedgemaakt door goeie scares of nagelbijtende scènes? Neu. Waar het spelen van F.E.A.R 2 en vooral Dead Space (zie de recensie van EW’er Gerard Sombroek) hier en daar ware hartverzakkingen oplevert door het hoofdpersonage door donkere gangen te laten lopen met de wetenschap dat er elk moment een of andere creep kan verschijnen, is Prototype vrij vlak en gewoontjes. Tuurlijk, je hebt monsters achter je kont zitten en half New York bestaat uit geïnfecteerde freaks, maar echt eng wil het niet worden.
Niks an dus? Nou, voor mij is Prototype het niet, nee. Echter, ik speelde het spel op de pc. Ik kan me heel goed voorstellen dat Prototype op de Playstation 3 of XBox 360 uitstekend werkt. Tevens wil ik ook wel even kwijt dat het spel er prachtig uit ziet. De open wereld van Manhattan is zeer gedetailleerd en elk stukje, van stoeptegel tot het dak van het Chrysler Building, is een lust voor het oog. En je kunt wel erg coole moves uitvoeren als Alex.
Helaas red je het daarmee niet. Ik houd het bij de trailer die -nogmaals- zeer de moeite waard is. Kijk maar:
Prototype ligt nu in de winkel.
|
2 feb 2009
|
Posted by Menno, and filed under Games
|
De PC-versie van het Rockstar spel GTA IV (Grand Theft Auto IV) is alweder twee maanden uit (7 maanden eerder verscheen ‘ie exclusief voor de XBox 360 en de PS3). Sinds die tijd speel ik het spel bijna dagelijks en nog altijd verveelt het niet. Hoe kan dat toch? Wat heeft GTA IV wat een ander spel niet heeft? Waarom heb ik een FallOut 3, een F.E.A.R. en zelfs een Lara Croftje na maximaal een week of drie alweer uitgespeeld? Wacht, laat het me je vertellen.
Grand Theft Auto is een serie computergames die op het eerste gezicht weinig om het lijf heeft. Het hoofdpersonage jat auto’s, vermoordt mensen en voert criminele klusjes uit. Dat is sinds deel 1 al aan de orde en ook GTA IV (eigenlijk het elfde deel, don’t ask) verschilt daarin niet. Echter, waar deze laatste aflevering in uitblinkt is de uitvoering, want die is om je vingers bij af te likken. GTA IV, moet je weten, is een complete wereld met alles er op en er aan waar alles kan. Liberty City, waar alles plaatsvindt, is een complete replica van New York. En dat hebben ze zo ontzettend goed gedaan dat alleen het rondrijden in een gestolen auto al voldoende genoegdoening oplevert. En dat is ook wat ik de afgelopen twee maanden gedaan heb.
Liberty City, met de stadsdelen Alderney, Algonquin, Boha, Dukes en Broker
Okee, ik voer af en toe wat opdrachten uit (drive by shooting, dealers koppie kleiner maken, bendeleider elimineren, dat soort grappen), maar dat is bijzaak. Wandelen, rijden, varen en vliegen door Liberty City is het absolute hoogtepunt van het spel. Vooral als je wel eens in New York bent geweest is het een feest van herkenning. Als de koudbloedige en tegelijk sympathieke Oosteuropese Nico Bellic rijd je in deze gigantische wereld die Manhattan, The Bronx, Brooklyn en Queens moet voorstellen. Uiteraard is de stad op kleinere schaal gebouwd, maar nog altijd immens.
Toerist die alles kan
Al twee maanden ben ik voornamelijk toerist in een gestolen auto en rijd ik keurig langs alle trekpleisters die het echte New York te bieden heeft. Even door Times Square scheuren, een rondje Central Park doen, helikoptertje vliegen langs de Empire State Building en langs het strand van Coney Island wandelen, het kan allemaal en het is er allemaal. In GTA IV heet het voorgaande alleen Star Junction, Middle Park, Rotterdam Tower en Pretpark. En het bekende MetLife gebouw heet hier Getalife.
Manhattan Bridge vs Algonquin Bridge
Times Square vs Star Junction
Battery Park
Via deze Flickr Gallery van Matthew Johnston kun je meer foto’s bekijken van New York vs Liberty City.
Naast al deze gelijkenissen is het rondstruinen in Liberty City een unieke ervaring. Vooral omdat alles kan en mag. Zo is elk hoekje in de stad te bezoeken, kun je elke bar, disco, hoerentent, kroeg, restaurant, stand-up comedy tent en bowling arena met een bezoekje vereren en iedereen op straat aanspreken. Net als in het echte leven. Al zal je daar niet zo snel mensen omver duwen of zonder pardon op ze inslaan of een pistool op ze richten. In GTA IV wel. En dat is héérlijk! Staat iemands hoofd je niet aan? Hoppakee, sla ‘m in elkaar. Wil jij die sportwagen hebben? Sleur de bestuurder uit de auto en rijd weg. Je mag ‘m ook doodschieten, net zo makkelijk. En als je dan door de straten snelt, beuk dan ook even op een ieder in die voor je wagen loopt. Het kan allemaal. Let er wel op dat je je auto niet te veel schade berokkend en de politie niets ziet, hoewel een achtervolging door de cops ook genieten geblazen is. Vliegen in een helikopter is misschien wel het leukst. Tijdens mijn twee tripjes naar het echte New York is het hier nooit van gekomen, maar in GTA IV sleur je gewoon de piloot uit zijn stoel en bestuur je de helikopter zelf. Het levert prachtige plaatjes op.
GTA IV advertentie boven een Keith Haring schildering op Houston Street. Deze foto schoot ik in Manhattan in 2008. De stad hing vol met gigantische billboards.
Iggy Pop
Waar ik me ook steeds weer over verbaas is de levensechte weergave van het weer in Liberty City. De zonsondergang levert prachtige oranje luchten op en lange schaduwen. En als het regent glinsteren de wegen en is het ook moeilijk om je auto in toom te houden. Ook de mist is erg sfeervol. En daar rijd je dan, in je splinternieuwe Mercedes, met je eigen geselecteerde mp3’s door de speakers en keuze uit een stuk of twintig radiostations, die per genre worden gevuld met de grootste artiesten. Zo wordt ‘Liberty Rock Radio’ gehost door niemand minder dan Iggy Pop, die helemaal losgaat en de commerciele platenbonzen voor alles uitmaakt wat God verboden heeft. Hij draait naast zijn eigen muziek ook David Bowie, Genesis, The Smashing Pumpkins, ELO, Stevie Nicks, Thin Lizzy en The Who. Via de officiële site kun je alle stations beluisteren. Vooral de commercials zijn erg grappig.
Trailer GTA IV
Windeieren
GTA IV is inmiddels al zo’n tien miljoen keer over de toonbank gegaan, wat de makers geen windeieren heeft gelegd. Reken ook maar uit als 1 spel rond de 60 euro kost. En hoewel ik over de pc-versie wel een aantal opmerkingen heb, vind ik het dit bedrag meer dan waard. Let er wel op dat je een gigantische bak moet hebben met de nieuwste videokaart en flink wat geheugen want anders loopt het spel niet. Tevens is het aanmelden en opstarten van het spel best een gedoe met al z’n aanmeldschermen, inloggegevens en laadtijd. Voor liefhebbers van New York is dit verplichte kost. Voor fanatieke en ervaren gamers zal het wat teleurstellen aangezien vooral het touren door de stad de grootste attractie is.
Het spel komt in een fraaie kartonnen verpakking met een uitgebreide survivalguide en tourist guide, met alle trekpleisters uitgelicht. Tevens zit er een uitvouwbare plattegrond in die zeker van pas kan komen. Ik denk dat dit spel nog wel een paar jaartjes meekan. GTA IV is oprecht ultiem in alle opzichten.
GTA IV is verkrijgbaar voor 49,95 (PC)
of 64,99 (XBox 360 en Playstation 3)
|
17 nov 2008
|
Dit weekend Max Payne gezien. Nee, het is geen goeie film. En dat zal ik hieronder beargumenteren. Deze verfilming van het te gekke spel is wél sfeervol. Maar come on, Mark Wahlberg als Max Payne? Sowieso, Mark Wahlberg als acteur…
Zoete wraak
Max Payne, het spel kwam in 2001 uit en is van de makers die ons later Grand Theft Auto zouden brengen, Rockstar Games. Veel geweld en gescheld dus. In deze third-person-shooter ben je Max, een cop bij de NYPD. Drie jaar geleden werden zijn vrouw en baby bruut vermoord door een groep mannen die nogal strak stonden van een toen nog onbekende drug. Max gaat undercover om de daders te kunnen grijpen, maar wordt ontdekt. Als zijn collega en beste vriend ook nog wordt vermoord en hij als hoofdverdachte wordt aangewezen is de jacht op Max Payne begonnen. Nu zitten de bad guys én de politie hem op de hielen. Max, op zijn beurt, zweert maar één ding: bittere wraak op de mensen die zijn dierbaren hebben vermoord en leven ontnomen.
Oh, ik ben Mona Sax nog vergeten, want een beetje verhaal introduceert ook een vrouwelijke held. De (uiteraard) beeldschone Mona helpt Max in zijn zoektocht naar de moordenaars. Dit is in een notendop het verhaal achter Max Payne. De plot van de film verschilt niet veel.
Troosteloos New York
Een recht toe-recht aan wraakverhaal dus. Op zich niets mis mee. Het spel speelde destijds in elk geval heerlijk weg. De besturing is prettig en je hebt een flink arsenaal aan wapens tot je beschikking. Alles en iedereen is bruut aan flarden te schieten. En dat kan zelfs in slow-motion, want de game leunt hevig op de bullettime effecten van The Matrix-films. Hoe cool! Maar het grootste pluspunt van het spel is wel de sfeer. New York is koud en grijs en het regent of sneeuwt er altijd. Om depressief van te worden. De monotone, teneergeslagen voice-over van Max loodst je door de levels, begeleid door melancholische vioolmuziek. Al met al doet het aan als een film-noir waarin de detective Max (en de femme fatale in de vorm van Mona) een zaak moet uitzoeken.
Het tweede deel, Max Payne: The Fall of Max Payne, die in 2003 uitkwam, is bijkans nóg sfeervoller.
In het spel Max Payne worden de levels ingeleid door stripverhalen met voice-over’s.
En dat is nu precies waar de verfilming geslaagd is. Afdeling Camera, Licht maar vooral Production Design hebben subliem werk geleverd. Max Payne, de film ziet er prachtig uit. Nimmer ervoor zag New York er zo koud, nat, contrastrijk en triest uit. De stad is verrot en de onderwereld heerst. Dit gezegd hebbende kan ik overgaan tot het met de grond gelijk maken van de rest.
Gaap
Want nee, Max Payne is slaapverwekkend. De karakters zijn ronduit oninteressant en het merendeel vervult zelfs een overbodige rol. De cliché’s druipen van het scherm en de dialogen zijn voorspelbaar en getuigen van weinig creativiteit. Het popje Mila Kunis werd gecast als Mona Sax en hoewel het geen straf is om naar haar te kijken is de keuze voor juist háár als Mona onbegrijpelijk. Ze lijkt niet op de Mona in het spel, die a) ouder b) wijzer c) grappiger en d) stoerder is. Deze Mona valt om als je blaast. Maar geen enkele beslissing was zo foutief als het casten van Mark Wahlberg als Max Payne.
Mark Wahlberg. Marky Mark, ken je ‘m nog? Met z’n ‘Good Vibrations’. Deze mislukte Vanilla Ice begon zijn carrière notabene bij The New Kids on the Block (net als z’n broertje Donnie)! I rest my case. En na zijn Funky Bunch avontuur ging hij de filmwereld vervuilen met zijn aanwezigheid. Noem één film waarin Mark Wahlberg van het scherm schittert. Eén! Nee, ik kom er ook niet op. Ja, misschien Boogie Nights, maar dat lag vooral aan de grootte van z’n pik.
Nee, ik heb het niet met deze levenloze acteur. Marky Mark kan maar één rol spelen en dat is die van Marky Mark. Zonder emotie en mimiek. Als Max Payne faalt hij faliekant. Want game-Max had nog ironie. En een sympathieker hoofd. Film-Max heeft niets van de game-Max. Ja, zijn leren jasje komt overeen.
Zapmoment
Maar het is niet alleen Mark’s schuld dat Max Payne mislukt is. Ook de regisseur krijgt straf. En de scenarist, die er een oninteressante, trippy drugsfilm met slappe actiescènes van maakte. Want kijk voor de gein eens naar twee andere wraakfilms die recentelijk uitkwamen: Shoot ‘em up! (2007, Michael Davis) en Taken (2008, Pierre Morel). Clive Owen, die in de eerste film boos is en als een idioot in de rondte schiet is duizend maal beter als Max Payne. Of Liam Neesson die zijn dochtertje redt uit de vrouwenhandel. Die man was pas overtuigend! Zo kan het ook, mensen.
Mijn tip: vermijd Max Payne, de film. Spendeer je gewonnen tijd met een aanrader van jewelste: Shoot ‘em up! en scoor als je de kans krijgt het spel Max Payne (of deel 2). Die zullen wel in de aanbieding gaan nu.
Voor de eigenwijzen:
Max Payne draait nu nog in de bioscoop.
|
9 sep 2008
|
Donderdag is het alweer zeven jaar geleden dat twee vliegtuigen de New Yorkse Twin Towers en het Pentagon in Washington doorboorden en ervoor zorgden dat we het tegenwoordig hebben over voor en na 11 september 2001. Iedereen weet nog exact wat hij of zij deed op het moment dat dit rampzalige nieuws bekend werd. Ruim drieduizend mensen kwamen deze dag om het leven en naast het instorten van de twee torens en het WTC 7 gebouw betekende 9/11 ook het startschot van een oorlog die tot op de dag van vandaag woedt.
Elk jaar weer grijpen de nationale en internationale tv-zenders de week voorafgaand aan 9/11 aan om flink uit te pakken met films en documentaires over deze rampdag. Het verhaal van vlucht 93 domineert, maar ook reconstructies en reportages over het instorten van de torens en de totale paniek van de New Yorkers komen aan bod. Opvallend is wel dat de zenders vooral op safe spelen en weinig tot geen ruimte laten aan meningen die verschillen met de “officiële” uitspraken. Een selectie van het tv-aanbod deze week.
Zondag 7 september vertoonde SBS6 in het programma Reportage de documentaire 9/11: De kaping van vlucht 93. Deze film gaat over de laatste minuten aan boord van vlucht 93, het vliegtuig dat richting het Witte Huis had moeten gaan, maar uiteindelijk op een open veld in Pennsylvania crashte. Dit terwijl het Duitse ZDF een reportage over een van de vele complottheorieën uitzond in Der 11. September – Das Geheimnis des dritten Turmes. Inderdaad, over het instorten van de toren die niet geraakt werd.
Gisteren, 8 september, was het weer SBS6 die aandacht schonk aan 9/11 met de zeer indrukwekkende film van de Franse Jules en Gedeon Naudet, die het enige beeld schoten van de eerste Toreninslag. 9/11, die in in 2002 door 39 miljoen Amerikanen werd bekeken, laat de ramp van gruwelijk dichtbij zien en volgt de brandweermannen die later tot ultieme helden werden geëerd.
Vanavond, 9 september is er weer veel aandacht voor vlucht 93 op ZDF met de film United 93 (2006, Paul Greengrass), gevolgd door een documentaire over deze vlucht (Flug 93 – Die Dokumentation). 
Woensdag 10 september zijn het de Belgen op Ketnet die zendtijd vrijmaken voor een docudrama over 9/11 met 9/11: The Day the world changed (oorspronkelijk van de BBC). Wederom een reconstructie met de nadruk op de verhalen van betrokkenen. Op RTL 5 is United 93 weer te zien, gevolgd door dezelfde docudrama 9/11: The Day the world changed.
Op 11 september zendt de VPRO op Nederland 2 de omstreden en daardoor bekendste film over 9/11 uit: Fahrenheit 9/11 (2004). In deze documentaire probeert Michael Moore aan te tonen dat de Bush familie zakelijk gelieerd is aan die van Osama Bin Laden en George W. zijn olie-inkomsten belangrijker vindt dan de jonge soldatenlevens in de oorlog. RTL 7 gaat om half 9 voor de tv-film Flight 93 (2006, Peter Markle), ook al over de fatale vlucht 93.
Is this it?
Genoeg aandacht dus voor de catastrofes die op de ochtend van 11 september 2001 plaatsvonden. Het is alleen jammer dat enkel de VPRO en de ZDF net dat stapje verder durven te gaan en films uitzenden die een klein lichtje schijnen op die andere kant van het verhaal. Hoewel: Fahrenheit 9/11 is een intrigerende docu, maar er vallen veel vraagtekens te zetten bij de wijze waarop Moore aan zijn “waarheden” komt (wat overigens op 10 september aan bod komt in VPRO’s Import). Feit blijft dat het je aan het denken kan zetten. Net als de docu die ZDF op zondag uitzond. Maar is dit het? Moeten we het hier mee doen?
Wie durft?
Waarom niet ruimte maken voor documentaires die er stellig van overtuigd zijn dat de hele 9/11 ramp vooropgezet was? Dat het instorten van de WTC torens gebruikt werd om een smerige olie-oorlog te starten. Dat Bush en de zijnen ons manipuleren als de pest en met 9/11 dankbaar gebruik maken van de magische woorden ‘angst’ en ’terrorisme’. Waarom geen films uitzenden als Loose Change, Zeitgeist of 911 In Plane Site? Okee, deze films bevatten ook leugens, complottheorieën en aannames, maar zeer zeker ook waarheden en bikkelharde feiten. En net als de vreselijke beelden van 9/11 zijn die ook niet leuk om te zien, maar ook niet verkeerd om je ogen voor te openen.
Waarom durft geen omroep dit aan? Zijn er belangen in het spel of is er wat anders? Het is wel typisch dat uitgerekend Rusland, dat – Derk Sauer zei het gister nog in De Wereld Draait Door – steeds meer anti-Amerika wordt op 12 september de zeer kritische documentaire ZERO: An Investigation into 9/11 uitzendt.
Doe jezelf een lol en kijk en luister, naast het tv-aanbod van deze week, ook eens naar andere verhalen omtrent 9/11. Het internet barst er van. Kan geen kwaad toch?
