Zo. Dat was Lowlands.

Backstage nog wel, want ik was er namelijk voor zakelijk. Heb gewoon gewerkt, maar uiteraard ook een paar concertjes gezien, zoals Danko Jones, Blood Red Shoes, Thrice, The Kooks en The Pigeon Detectives. Hoogtepunten? Ik trok The National goed. Ook Elbow schopte kont. Zelfs De Jeugd Van Tegenwoordig was zeer vermakelijk. Helaas heb ik het optreden van dEUS gemist en ook The Sex Pistols, die ik voor de gein wilde zien, liep ik mis. Nou ja.

Voordeel van mijn werk (ik was een van de crewleden bij 3voor12) was dat ik alle concerten voorbij zag komen, live of anders iets later (overigens mocht niet alles uitgezonden worden ivm rechten of het afkeuren door de artiest zelf). En daar zaten zeer memorabele concerten tussen, zij het wonderschoon of ja, laten we zeggen apart. Neem het concert van Sigur Ros, dat er prachtig uitzag, maar ik totaal niet trok (die monotome hoge stem!). Of de deprimerende saaie muziek van Iron & Wine. Poe. Ook had ik weinig met Jamie Lidell. Hoe origineel en gedurfd de muziek ook is. Wel heb ik erg genoten van een aantal studio sessies die 3voor12 ter plekke opnam en uitzond. Zo was de sessie met De Jeugd van Tegenwoordig erg grappig, raakte de mannen van Claw Boys Claw me wel en luisterde ik ademloos naar de mooie stem van Miles Kane van The Rascals (ja, de andere helft van The Last Shadow Puppets).

Miles, Joe en Greg van The Rascals – Foto: 3voor12

Eigenlijk zijn er alleen maar voordelen aan het backstage vertoeven. Want ook al kun je niet alle concerten zien, je hebt genoeg tijd om arrogant je backstage-polsbandje omhoog te houden en langs de security-mensen te lopen, het terrein op. En als je geen zin meer hebt ga je weer terug en plof je neer op een zitzak (ik wil écht wel een Fatboy) met een blikje Grolsch in je hand. En dan maar liggen. Beetje kijken naar The Pigeon Detectives die voorbij lopen. Of Tom Barman die komt buurten. Of Ane Brun die een interview geeft. Of een kleurrijk uitziend groepje Japanners die luisteren naar de naam Asakusa Jinta, die erg leuke muziek maken (hier de hele sessie). En slapen in een tent? No way. Een echt bed op een botel. Niet rock-‘n-roll, maar ik heb een Grote Hekel aan kamperen. En zie je die massagestoel hierboven? Zat ik ook in.

Bijzonder was het wel toen tijdens het werk ineens Danko Jones achter me stond. Ik had de macho-rocker een uur geleden nog live gezien, waar hij op zijn Danko Jones duidelijk maakte dat hij het liefst 25 uur per dag oraal bevredigd wil worden en een snoeiharde en prima rockshow neerzette. Het arrogante en stoere imago van deze Amerikaan verdween als sneeuw voor de zon toen ik op 1 meter van hem zat. Danko is klein, iel, bijna lief. Onderstaand lichtbeeld kon ik even later nog van hem schieten.

Danko, links dus

Ook Vieze Fur van De Jeugd schoof nog even aan in de studio

Ja, het was een mooi weekend en hele bijzondere ervaring. Ook los van het backstage gebeuren. Lowlands rockt de fokking pan uit. Het is een prachtfestival met een geweldige sfeer, mooie aankleding, goeie bands, zeer relaxed publiek en genoeg leuke dingen te doen en te zien. Neem bijvoorbeeld Achterwerk in de Kast, Lowlands stijl. Jeweetwel, die van het bekende jeugdprogramma van de VPRO. Hier kon iedereen in 30 seconden, ladderzat of broodnuchter, zijn of haar zegje doen of kunstje uitvoeren. En daar werd fanatiek gebruik van gemaakt. Binnen een paar minuten stond je op internet (op de Lowlands Mashup, die nog immer aangevuld wordt) en hier vind je een prachtig overzicht van alle filmpjes. Pas op, je bent zo een half uur aan het kijken! Hier een voorbeeld van iemand met een wereldverbeterende uitspraak: