|
13 feb 2012
|
Spinvis heeft al een tijdje een nieuwe plaat. Tot ziens, Justine Keller. Ik ben groot liefhebber van zijn muziek. Z’n eerste platen kan ik dromen. Zag ‘m ook al een aantal keren live. De nieuwe plaat kwam nog niet echt binnen. Ik weet niet, misschien was ik over mijn Spinvis hoogtepunt heen Of hij wellicht?
Maar neen. Afgelopen weekend zag ik hem weer live in Paradiso. Met zijn fantastische bandleden. Elk nummer kwam snoeihard binnen. Wat een prachtige muziek en teksten. De plaat heeft de cd speler in mijn auto en pick-up niet meer verlaten (de elpee die ik na het concert kocht kwam met gratis cd).
Nummer voor nummer worden hart en ziel getroffen. Brokjes en waterige ogen. ‘Overvecht’ is een uitschieter. En ‘De grote zon’. En het openingsnummer ‘Oostende’. Maar mijn favoriet is ‘Kom terug’. En dan vooral de tekst. Lees onderstaande songtekst en luister het nummer, bijvoorbeeld hier via Spotify. Of bekijk de videoclip. Man, wat mooi.
Spinvis kwam terug. En hoe.
Gooi een steen naar de dag
Zo ver als je kunt
Spoel het zout van je huid
Doof het vuur
Volg het spoor dat er ligt
Zoek niet wat er nooit meer is
Was het zand uit je haar
Geef een naam aan ieder jaar
Drink de tranen op je hand
Zwijg er van
Erf de ogen van je kind
Kijk er door
Koester je geheime hart tot het eind
Reis ver, drink wijn, denk na
Lach hard, duik diep
Kom terug
droom een boot in de zon
Geef hem zeilen en wind
Kus een droevige mond heel zacht
Voor de dag begint
Bewaar een steen in je tas
Uit het land waar je sliep
Waar je de wonden opliep
Waar een koninkrijk verging
Haal de parels uit de zee
Geef ze weg
Vecht met alles wat je hebt
Verlies het goed
Wacht dan tot het lichter wordt
Je hebt de tijd
Reis ver, drink wijn, denk na
Lach hard, duik diep
Kom terug
|
29 jan 2009
|
Posted by Menno, and filed under Taal
|
Check het:
het grijpt en klauwt
baant zich een weg
door de banen van
mijn lichaam
langs botten,
vaten en spieren
langs hart, longen en
nieren
nestelt zich als een
vieze grauwe doek
bovenin, in een ooghoek
vertroebeld en betraand
heeft verdriet zich een weg
door mijn lichaam gebaand
Van hier.
Heeft mijn eigenste vriendin geschreven. Jaha, dat kan ze wel.
|
Tags:
|
|
30 nov 2008
|
In navolging van onderstaande Sinterklaas prent, wil ik je ook dit Sintgerelateerde stuk audio niet onthouden.
We horen David Sedaris, een Amerikaanse auteur over culturen en gewoontes, kerst en, jawel, ons traditionele Sint Nicolaas-feest.
“Yes,” he said. “That’s it. They’d kick him and beat him with a switch. Then, if the youngster was really bad, they’d put him in a sack and take him back to Spain.”
Ik heb hardop gelachen, Wat grappig is dit!
Voor de liefhebbers: hier is de tekst te lezen.
|
Tags:
|
|
28 mei 2008
|
Eet er kaas van of niet. Ik vind ze leuk.
(klik op een woord voor een nieuw woord)
|
Tags:
|
|
14 mei 2008
|
Posted by Menno, and filed under Overpeinzing, Taal
|
Grensverkenning.
Ik heb voor necrofilie net iets teveel last van ontbindingsangst.
Jaap Stiemer en Marc van Biezen zijn taalkunstenaars. Dichters. Verhaaltjesvertellers. Schrijvers. En hier treden ze mee op. Door het hele land lezen ze hun oneliners, puntdichten, statements en grappen voor. En dat is leuk, heb ik onlangs zelf in de kleine zaal van Paradiso mogen ervaren.
Blind date.
Ik ben te herkennen aan mijn trouwring.
Het duo bracht reeds eerder een bundel uit, ‘Iemand Moet Het Doen’, met teksten van Van Biezen en cartoons van Stiemer. Want ja, tekenen kan de laatste ook (ook schilderen trouwens. En drummen). Voor een tweede uitgave hebben ze gekozen voor audio. Het resultaat is ‘Krank Zin’, een goed gevulde audio-cd die als ondertitel ‘Ontluisterboek voor zachthorenden’ meekreeg.
G-spot.
En dan moet je het daar nog maar een keer vragen.
Ex-paranoia patiënt.
Er loopt nu steeds iemand vlak vóór me.
De twee taalkunstenaars hebben naast de vele voorleessessies (o.a. in het Van Gogh Museum) ook ‘extra’s’ op de cd gezet, zoals korte liedjes en gesprekken in de auto voor en na optredens. Nadruk blijft altijd liggen op de tekst en vooral de scherpe small talk in de auto is zeer vermakelijk en doet de omschrijving ‘auditieve roadmovie’ eer aan.
Als Elvis Kaal was geworden was ‘ie nu dood geweest.
‘Krank Zin’ heeft het feit dat alles live wordt voorgedragen als grote meerwaarde op een boek. De schrijvers dragen hun werk voor en reageren op elkaar en publiek (“we gaan praten in het Nederlands. Take it away, Marc”). Gewaagd ook om optredens op de cd op te nemen waar je het publiek nauwelijks hoort lachen. Gelukkig wordt dit vervolgens in de auto smakelijk gerelativeerd (“Maar dit was niet zulk fijn publiek. Er doorheen lullen is één ding, maar mensen negeren…”).
“Hoepstoer!”, riep de dyslectische Gilles de la Tourette patiënt.
Resumé: leuk, leuk, leuk. Stiemer en Van Biezen zijn erg kundig met de Nederlandse taal en presenteren humor in de lijn van Gummbah/Koot en Bie/Reve, maar ook pure poëzie. Soms ijzersterk, soms te flauw voor woorden en soms snoeihard. Ik houd er wel van. Nog één om het af te leren.
Hulp bij zelfdoding.
Als ik jou was zou ik het doen.
‘Krank Zin. Ontluisterboek voor zachthorenden’ is hiero te bestellen. Tientje maar.
|
Tags:
|
