|
16 mei 2018
|
Posted by Menno, and filed under Reizen
|
Waar V., K. en ik voorheen altijd naar Berlijn en Barcelona gingen, besloten we nu om een korte tour door Duitsland en Oostenrijk te maken. Mijn gloedjenieuwe bolide en milieusticker vertrokken we maandag 9 mei naar onze eerste locatie: Ulsenheim, iets onder het midden van Duitsland.
Een verslag vooral voor mezelf, maar wellicht leuk voor jou.
Woensdag 9 mei: Amsterdam – Ulsenheim
Deze rit duurde zes uur en ivm Hemelvaart werden dat er acht. En het was erg warm. Gelukkig hadden we airco en lol in de auto, werd het landschap steeds heuvelachtiger en kwamen we in een superleuk hotelletje aan: Landgasthof Zum Schwarzen Adler, met een ruim appartement en superontbijt. Die avond aten we in pizzeria Calabria in Uffenheim.
Auto op de Marktplatz in Uffenheim
Donderdag 10 mei: Neurenberg
Na het superontbijt reden we in een uur naar Neurenberg. Hier bezochten we in een brandend hete zon het Zeppelinfeld en de Zeppelintribune waar de NSDAP voor en tijdens de oorlog grote partijbijeenkomsten organiseerden. Hitler sprak hier een massa toe van 320.000 man. Ook zagen we de Kongresshalle, een nazi-congrescentrum met plaats voor 50.000 mensen. Erg indrukwekkend.
Zeppelintribune in Neurenberg
Na een wandeling rond het mooie recreatiegebied Dutzenteich moesten we schuilen voor stortregen in een tent waar we schnitzel aten, wat geen straf was. We poogden nog even de St. Lorenz kerk in Neurenberg te bezoeken maar die sloot zijn deuren om 16:00 uur (wij kwamen een kwartier later). We besloten een wandeling in een glooiend bos te maken en sloegen een lading bier in bij het enige tankstation dat open was op Hemelvaartsdag. In het hotelrestaurant aten we, jawel, schnitzel met aardappelen en asperges. Bier in ons appartement en naar bed.
Vrijdag 11 mei: Neurenberg – Salzburg
Weer zo’n goddelijk Duits ontbijt en op naar de tweede overnachtigslocatie: Salzburg. We reden zo’n vijf uur, incl. stops en aankoop van een Autobahnvignet voor Oostenrijk. De heuvels werden bergen en de bergen werden gigantisch. Sneeuw op de toppen. Dat werk. Het huisje dat we hier hadden was paradijselijk. Zeer riant, in een geweldig bergachtig landschap en supermooi weer. Een droomlocatie.
Na aankomst wandelden we drie kwartier naar het meer dat ons bij reservering al aantrok, de Fuschlsee. Hier liepen we door Sound of Music-achtige heides en dalen om te crashen op de steiger aan dit fotogenieke water. K. ging zwemmen en ik twijfelde. Maar uiteraard zou je hier spijt krijgen dus ook ik dook erin. Het was goddelijk. Teruglopen, pizza en slapen als een roos in de Alpen.
Steiger in Salzburg
Zaterdag 12 mei: Berchtesgaden
Het ontbijt bestond deze ochtend uit slappe oploskoffie en fruitreepjes bij de DM. Want we reden al vroeg naar Berchtesgaden, het überDuitse dorpje in de bergen. Even wennen aan de steile wegen en vooral de afdalingen die de remmen van mijn auto deed gloeien (en stinken). Ook hier weer een snikhete dag en een lekkere brunch tussen de lederhosendragende locals.
We gingen hier naar het Kehlsteinhaus (Eagle’s Nest), het vakantiehuisje van Hitler op 1835 meter hoogte. Helaas waren de tunnels in de berg gesloten, maar konden we met een bus 800 meter omhoog rijden. Het laatste stukje was met de luxe gouden lift die op verzoek van Hitler gebouwd was. Het uitzicht bovenop de berg is waanzinnig. Hier moet je geen hoogtevrees hebben en niet bang zijn over grote stukken ijs en vlak langs enorme dieptes te lopen. Een zeer indrukwekkend bezoek.
Uitzicht vanaf 1835 meter
De terugweg besloten we niet per bus, maar per voet te doen. Weer had ik twijfels en weer liet ik me overhalen. En weer had ik er achteraf geen spijt van, al was het een hell of a walk. 800 Meter op steile dalende wegen lopen tussen de sneeuw en met een (korte) hoosbui. We deden er twee uur en een kwartier over. Uiteraard spierpijn, maar het was een superervaring.
Helemaal gesloopt dronken en aten we wat (schnitzel) in een leuke tent aan het overweldigende Köningssee Ache. ’s Avonds konden we niets meer en keken als zombies naar het Songfestival op de treurbuis. I’m not your toy.
Zondag 13 mei: Salzburg – Kamp-Bornhofen
Een rijdag. Zeven uur stond in de planning, maar het werden er tien. We moesten een flink stuk overbruggen en dit was deel 1. Veel files en wegvernauwingen. Geen pretje. Gelukkig was het laatste stuk heel mooi, langs de Rijn, met een geinige overtocht per veer. Het hotel dat we hier hadden gereserveerd moet het meest depressieve hotel ooit zijn. Hotel Im Rheintal. Bij aankomst was er niemand op straat, niemand in het hotel. De pinautomaat weigerde en alles in de hotelkamer was plastic fantastic, met gladde nepzijden dekbedovertrekken, plastic bloemetjes, piepschuimen plafondplaten en polyester badhanddoeken. De bedden waren te zacht en we lagen met zijn drieën in 12 vierkante meter.
Moe en hongerig trokken we om 21:30 uur het dorp in, waar alles, echt alles gesloten was. Wat open was, mondde uit op een teleurstelling, want keuken dicht. Tot overmaat van ramp, bij ontdekking van een nog zeer open uitziend café, rende ik in mijn enthousiasme naar binnen toen bleek dat de glazen deur dicht was. De Menno-afdruk was nog lang op het raam te zien. Ik lachte het weg en droop af.
Met uitzicht op een nacht zonder eten, kwamen we een laatste kroeg tegen die nog open was. Helaas ook hier een dichte keuken, maar wonder boven wonder. De lieve kleine barvrouw zei dat ze nog wel wat in elkaar kon flansen: schnitzel met aardappelen en asperges met hollandaise-saus! OMG. De avond werd samen met de halve liters één groot feest. Hotel-Restaurant Jägerhof. Toptent!
Schnitzel!
Maandag 14 mei: Kamp-Bornhofen – Amsterdam
De nacht verliep wonderwel uitstekend, ondanks slechte bedden en kleine ruimte. Het bier uit Jägerhof en oordopjes hielpen. Het ontbijt in dit troosteloze hotel was exact wat je ervan verwachtte. Oude broodjes, lauwe plakjes worst, slappe kaas, slappe koffie, yoghurt nog in verpakking. Snel weg. In vier uren reden we naar Amsterdam, met als tussenstop het Eis-Atelier in Bad Honnef aan de Rijn.
Een supertrip, die te kort was. Volgende keer langer op één plek en minder reistijd. Lessons learned.
|
Tags: Auto, Berchtesgaden, Berlijnverslag, Duitsland, Hitler, Hotel, Oostenrijk, Roadtrip, Salzburg, Schnitzel
|
|
25 jul 2015
|
Posted by Menno, and filed under Reizen
|
De vierde trip die V., K. en ik maakten in Berlijn. Wat deden en zagen we deze dagen?
Berlijntrip 4
11 – 15 oktober 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
En weer reden V. en ik in mijn bolide naar de hoofdstad van Duitsland. Weer met de nodige stops en de juiste muziek. En weer hadden we een appartementje gehuurd via AirBnB. Een keurig huisje van een radicaal punkstel, weer in Neukölln, de buurt waar we van zijn gaan houden. Schillers Bar werd weer trouw gefrequenteerd en we maakten weer dankbaar gebruik van het Tempelhof als achtertuin.
Stukje geschiedenis
We bezochten de in Berlijn wonende K. en J. die onlangs ouders waren geworden van H. Na het knusse kraamgebeuren beklommen V. en ik de Teufelsberg, een kunstmatige heuvel, hier ligt de puinhoop van het gebombardeerde Berlijn onder, in het voormalige West-Berlijn in het noorden van het Grunewald. De heuvel torent circa 80 meter uit boven het omliggende vlakke land van de deelstaat Brandenburg. De Amerikaanse geheime dienst bouwde een van haar grootste afluisterstations op de top van de heuvel, die nog altijd te bezichtigen is. Een geweldig gebouw dat steeds verder in verval raakt. Het is een walhalla voor street-art liefhebbers en natuurlijk voor graffiti artiesten. En het uitzicht is fenomenaal, zeker bij zonsondergang.
De volgende dag kropen we de auto weer in voor een reis van 35km, naar het voormalige vernietigingskamp Sachsenhausen. Het werd in 1936 gebouwd door gevangenen in de (ontzettend droevige stad) Oranienburg. In dit kamp zijn ca. 30.000 tot 50.000 mensen omgekomen.Velen kwamen om het leven door ziekte, uithongering, uitputting, marteling en executie. It goes without saying dat dit bezoek veel indruk maakte. Veel staat er nog en de informatievoorziening draait er niet om heen. Dit was de hel op aarde en hier rondlopen doet je beseffen hoe goed wij het vandaag de dag hebben.
We sloten de dag weer af met een biertje en hapje in een foute oostduitse eettent in Oranienburg. Groezelige bezoekers en een fraaie adelaar boven de bar. Welja.
Op dag drie wilden we iets doen dat we altijd al wilden doen in Berlijn, de ondergrondse tunnels bezoeken. Dat deden we, via Berliner Unterwelten. Maar bespaar je de moeite. Het was geen ruk aan. De rondleider sprak enkel Duits, en snel Duits. Het was meer praten dan zien. En wat je zag kun je ook op foto’s zien. Laat maar dus. We besloten het die avond op een zuipen en eten te zetten.
De volgende dag vertrokken we weer. Gedenkstätte Deutche teiling Marienborn, bezochten we ditmaal wat uitgebreider.
Volgende trip: augustus 2015
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
25 jul 2015
|
Posted by Menno, and filed under Reizen
|
Ah, lente! Tijd om weer naar Berlijn te gaan! De derde trip van V. en K. en mij!
Berlijntrip 3
23 – 28 mei 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Na een relaxte autoreis kwamen we in de avond van 23 mei aan in Neukölln, waar we via AirBnB een appartementje hadden gehuurd. Om de hoek van het Tempelhof park. We spraken uiteraard weer af met K. (en zijn vrouw J.) in Schöneberg bij het relaxte Cafe Aroma. Na tienen moesten we wel stil zijn op het terras, want de bovenburen klaagden. Minder relaxt.
De volgende ochtend ontdekten we een tweede favoriete ontbijtstek (zie de eerste twee verslagen): Schiller Bar. Sympathieke mensen (en een Nederlands meisje in de bediening, altijd leuk) en goddelijk (en veel!) eten. Vooral de zondagbrunch is super:
We bezochten het Tempelhof weer, waar de Berlijners weer druk ontspanden en de vogelbroeggebieden waren afgezet. De moeite van het bekijken waard zijn de imposante bouwwerken (ontworpen door de nazi-architect Albert Speer) uit de jaren ’30 die op en rond het voormalige vliegveld staan, zoals op de Mehringdam en de Platz der Luftbrücke.
Na een biergarten (hé, er moet ook ontspannen worden), gingen we naar een eh, biergarten. Maar nu een waar we de rest van de avond bleven zitten om mijn verjaardag te vieren: Prater Biergarten in Prenzlauerberg. Een flinke grote groep collega’s kwamen ook langs die ook in Berlijn waren. Dit feestje was mede een aanleiding, maar natuurlijk ook om Berlijn zelf én natuurlijk de reizende Bowie-tentoonstelling (zie verderop) die nu in Berlijn gevestigd was. Het werd een fantastische verjaardagsviering tot in de late uurtjes.
Vogelsang en lekke band
De volgende dag (we begonnen rustig aan) reden we met de bolide naar Vogelsang in Zedhenick, een voormalige Russische legerbasis die ook plek bood aan een top secret raketlanceringsbasis. Dat moesten we met eigen ogen zien natuurlijk, al viel het niet mee! Midden in de bossen van Oost-Duitsland, moeilijk te vinden en lastig te doorkruisen (teken, muggen, veel bomen en zwiepende takken). Daarbij was het op deze zaterdag snikheet (26 graden). Desalniettemin een fantastische ervaring en een indrukwekkende trip. Fascinerend om rond te lopen in deze post apocalyptische omgeving waar WOIII tot de val van het communisme een zeer aannemelijk toekomstbeeld was. De basis bood plek aan 15.000 man en was zelfvoorzienend. De Russen vertrokken in 1994 en lieten de boel grotendeels achter. Toegang is overigens verboden. Duh!
Een fotoverslag plaatste ik reeds eerder op dit blog.
Het was inmiddels 18 uur en we waren inmiddels goed moe en hadden trek. We hadden een flink eind gelopen en de auto stond ver geparkeerd (want verboden gebied). We waren dolblij toen we de auto bereikten, maar minder blij met de lekke band. Maar goed, kan gebeuren. Helaas bleek de reserveband ventielloos (merkten we toen we ‘m er al op hadden geschroefd), dus zat er niets anders op dan de Wegenwacht te bellen. Bijna een uur later arriveerde een gigantische takelwagen (je weet maar nooit) en keek de Duitse Wegenwachtmeneer naar de band. “Oh, er zit een steentje in het dopje van de ventiel. Dat gebeurt wel vaker”. Hij pompte ‘m op en klaar. Toen onze kaken weer op elkaar zaten vertelde hij dat de bewoners in de buurt de toeristen zat zijn en dat laten blijken door dit soort acties. Daarbij stond de auto op privé terrein, wat overigens niet waar was. Enfin, een heel avontuur die dag, dat werd afgesloten met een bioburger bij Schillers Bar, bij ons appartementje in Neukölln.
Dag drie (mijn verjaardag) stond in het teken van Bowie. De expo van V&A, ‘David Bowie is’, die thans in Berlijn was, in het Martin-Gropis-Bau museum. Ik zag ‘m reeds in Londen, maar uiteraard moest ik ‘m nog een keer zien. Het was weer imposant, hoewel kleiner dan in Londen, maar met een extra ruimte voor Bowie’s avonturen in Berlijn in de seventies.
Naderhand proosten V. en ik op het Tempelhof en spraken we later die dag af met K. en J. op het extreem gezellige en sfeervolle biergarten terras van Kurhaus Ponta Rosa (goeie pizza’s!) (hipster alert!). Beschonken met de dubbeldekkerbus (aanrader!) terug naar huis.
En toen vertrokken we weer. Maar…eerst naar LPG, de natuurwinkel. Ook bezochten we on the way nog de Gedenkstätte Deutche teiling Marienborn, de voormalige grensovergang van west naar oost-Duitsland. Een indrukwekkend plaats. Hier is wel een en ander gebeurd. Alle grensposten, wachttorens en gebouwen staan er nog. Er is ook een museumpje. Alles gratis.
Volgende trip: oktober 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
25 jul 2015
|
Er zaten tenslotte al weer 5 maanden tussen, dus we vertrokken weer naar Berlijn. Wat deden we deze keer?
Berlijntrip 2
18 – 21 oktober 2013
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Per auto vertrokken V. en ik weer naar Berlijn dat er nu extra mooi uitzag door de herfstkleuren. Elke keer weer een flink eind, maar altijd gezellig met alle stops, grappen en grollen. We sliepen weer bij K. in Schöneberg en ’s avonds aten we in de hipste happening van dat moment Kater Holzig in Mitte (inmiddels permanent gesloten) en bezochten daarna de feestlocaties in het industriële gebouw waarin dit alles was gevestigd.
Met een kater van jewelste (stom!) begon de volgende dag uiteraard weer met een ontbijt bij café Bateau Ivre in kreuzberg. Via Alexanderplatz vertrokken V. en ik naar het Olympiastadion, het olympisch stadion gebouwd door de nazi’s voor de spelen van 1936. Riefenstahl schoot deze indrukwekkende documentaire ‘Olympia’ hier:
Helaas konden we niet ín het stadion, maar de omgeving was ook prachtig.
Nog even langs de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (die van ‘Over de muur’ van Klein Orkest) en door naarPrenzlauerberg, waar we naar de ultieme Currywurst-stek gingen: Konnopke’s Imbiß. Dikke rijen hier voor de broodjes. En terecht.
Toen naar de Bösebrücke. Hier staken na de val van de muur op 9 november duizenden oost-Berlijners over naar het westen. Een unieke plek dus.
We liepen nog een flink stuk langs ouwe muurlocaties door Prenzlauerberg, om later met vriend K. af te spreken want de lichtshows van het festival of lights begonnen. De Berliner Dom, Branderburger Tor en gebouwen aan Unter den Linden waren die avond mooi uitgelicht en kregen dia’s en lichtshows op zich geprojecteerd.
Olympisch dorp
De volgende dag stond in het teken van het Olympische dorp dat zo’n 40 kilometer buiten Berlijn ligt. Dit verlaten en weggerotte dorpje werd in 1936 speciaal voor de olympische sporters gebouwd. Hier sliepen ze en konden ze trainen. Nog geen grote toeristische trekpleister, wellicht vanwege de nationaal-socialistische geschiedenis van het dorp. Het was lekker rustig en we konden heerlijk op ons gemak door het dorp wandelen en dat deden we dan ook. Er is ook een klein museumpje ingericht waar de kamer van de zwarte sporter Jesse Owens nog helemaal intact is. Owens was de succesvolste atleet op de spelen en zette Hitler en zijn “superieure witte ras” flink zin zijn hemd.
De Russen die deze locaties na de oorlog overnamen bouwden er grote flats voor de soldaten en hun gezinnen die in en rond Berlijn waren gestationeerd. Deze flats staan er allemaal nog en mogen niet betreden worden. Dus wat deden we? We betraden en beklommen ze. Het leverde prachtige plaatjes op. De sporterssauna stond er voor een groot deel nog. Met de zaklamp op de iPhone konden we de boel van binnen bekijken en troffen er muurschilderingen aan en achtergelaten slippers). Een zwaar indrukwekkende ervaring en een dikke aanrader!
Voor de lunch zochten we het meest foute oost-Duitse eettentje op dat we konden vinden. Dat werd Kastanienhof Elstal. Fouter kon niet, maar wat waren ze gastvrij: we mochten aansluiten bij een gigantisch lopend buffet. Lekker!
Alsof dat nog niet genoeg was bezochten we hierna het Spreepark weer (zie vorige trip). Alleen ditmaal sloten we aan bij een rondleiding. De rondleider was nogal vol van zichzelf en na een wandelingetje van telkens 1 minuut, ging hij weer 10 minuten praten. Het mag voor zich zelf spreken dat we de groep verlieten en op ons eigen houtje het park bezichtigden. Ook hier weer genoeg te gekke fotomomenten. Het DDR-pretpark (of wat er nog van over was) is een jaar later door een brand voor een groot deel verwoest, dus we waren net op tijd.
We sloten de dag af met weer een bezoek aan Jamaicaans fusionrestaurant Rosacaleta. en een afzakker in de unieke buurtkroeg E&M Leydicke. De trip werd de volgende ochtend afgesloten met een inmiddels ingesleten traditie: de natuurwinkel LPG (in een voormalig tankstation). Weer 8 uren terugrijden.
Volgende trip: mei 2014.
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
25 jul 2015
|
Aangezien ik nogal vol ben van Berlijn (ik vierde er de afgelopen twee jaar vier keer vakantie – in augustus weer; ach, ik zeg het gewoon, het is de mooiste stad van de wereld) en ik mensen graag wil wijzen op de mooie (minder toeristische) plekken van en om de stad, schreib ich deze post. Het is uiteraard ook een leuk reisverslag voor mezelf. Maar geloof me, deze zaken wil je ook met eigen ogen zien. Enfin, een overzicht.
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Niet mijn eerste trip naar Berlijn, dat was in 2006, maar wel mijn eerste niet-toeristische trip. Nou is er natuurlijk niets mis met toeristisch, want er is zo ontzettend veel te zien in Berlijn, maar ronddwalen door Berlijn met een inwoner van de stad en een Berlijnofiel is toch anders. Toch wil ik even snel de absolute must-sees noemen die ik in 2006 zag: Potzdammer Platz, het Holocaust monument, Der Reichstag, Slot Charlottenberg, Jüdisches Museum, Checkpoint Charlie, East Side Gallery en KaDeWe.
Berlijntrip 1
21 mei – 25 mei 2013
Dan nu het verslag van Berlijntrip 1, die begon in de wijk Schönenberg waar ik 21 mei per auto aankwam. Hier woont vriend K. en ik hier logeerde ik. Om de hoek bezocht ik het wonderschone kerhofje Alter St.-Matthäus Kirchhof, waar o.a. de gebroeders Grimm liggen. Maar ook de familie Bier (giechel).
Niet helemaal eerlijk deze foto: want deze is genomen in oktober 2013, toen de herfstkleuren er van af spatte.
Uiteraard bezocht ik ook Haubtstrasse 155, het appartement waar Bowie met Iggy Pop woonde van 1976 tot 1979 en hij de zijn Berlijn trilogie opnam. In de Hansa Studio’s dus.
Muurwandeling
Op Potzdammer Platz, het voormalige niemandsland, bezocht ik het zwaar indrukwekkende informatiecentrum onder het Holocaust Monument. Hier ontmoette ik vriend V. Wat ik fascinerend blijf vinden, élke keer weer, is de nog altijd aanwezige Muur in de stad. Ook al is ‘ie er al meer dan 25 jaar niet meer. Waar de muur stond is een lijn kinderkopjes neergelegd. Bizar om te zien. Waar deze lijn niet loopt zijn vaak overgangspunten geplaatst.
V. verzorgde een Muurwandeling voor beginners. Deze begon bij Wilhelmstraße, bij de Führerbunker, waar sinds 1988 vrolijk nieuwbouwwoningen op gebouwd werden. Lijkt me geen gezellige plek om te wonen.
Next stop: de nazistische architectuur van het Ministerie van Financiën, voorheen het ministerie van Luchtvaart van Göring. Met thans een indrukwekkende socialistische muurprent. Om de hoek van het afschuwwekkende Topography des Terrors. Geenszins vrolijkmakend, maar een verplicht en indrukwekkend bezoek.
Stukje muur bij Topography des Terrors
Met de bus naar Mitte, naar de Bernauer Straße, waar de muur voor zoveel verdriet heeft gezorgd. Hier staat tegenwoordig een immens monument dat je middels een uitkijktoren, resten van de muur en een informatiecentrum heel goed laat zien hoe de mensen en de huizen tussen 1961 en 1963 systematisch werden weggewerkt om plek te maken voor de muur. Ook hier een bijzonder museumpje.
Bernauerstrasse, met nog een intact gelaten stuk muur, wachttoren en “niemandsland”
Kreuzberg
De volgende dag: ontbijten in het uiterst relaxte punkkraakholcafe Bateau Ivre in Kreuzberg. Een van de twee lekkerste ontbijtplekken van Berlijn (de andere volgt later!).
Bateau Ivre
Daarna maakten V en ik (en B. die inmiddels was aangeschoven) een wandeling langs de Spree door het geweldige Kreuzberg, waar we van West naar Oost liepen. Op weg naar het Sowjetisches Ehrenmal in Treptower Park, een gigantisch monument in een gigantisch park. De gedenkplaats werd gebouwd in opdracht van de Sovjetbezettingsmacht om de soldaten uit het Rode Leger, die waren gestorven in WOII te eren en te herdenken.
Waarom moet ik hier altijd aan The Neverending Story denken?
We liepen door parken en bossen en kwamen uit bij een Biergarten (Zenner) aan de Spree. Hier was ook het Spreepark. Een indrukwekkend oud verlaten pretpark uit de DDR-tijd. Achter hekken (en waakhonden te horen op de achtergrond), dus het bleef deze keer bij kijken van achter het hek, maar bij een later bezoek zouden we ín het park gaan kijken.
Toen liepen we een flink stuk door het treurige oost-Berlijn, waar de tijd stil heeft gestaan. Oude DDR buurten en flats. Zeer de moeite waard.
Inmiddels flauw van de honger kochten we ons blut in een evenzo treurige supermakrt en stapten op de metro richting Tempelhof, het immense park dat voorheen een luchthaven was. Hier veel vliegers, skaters, afstandbestuurbare autootjes, segways en genietende Berlijners. Een te gekke plek, waar we nog vaak zouden terugkeren. Hier ook een BBQ tent met heerlijke bieren en biologische vleesgerechten en een geweldige zonsondergang.
Volgende ochtend bezochten we de Alexanderplatz in het voormalige oost-Berlijn, waar de altijd aanwezige Berliner Fernsehrturm nu wel erg dichtbij was. Hier erg mooi: de Neptunus fontein en de Karl Marx en Friedrich Engels beelden. Een wandeling door buurt volgde, o.a. over de Liebknechtbrücke. Hier zijn ze flink aan het bouwen. We liepen langs de Berliner Dom, het Altes Museum, het Roter Radhaus en over het Museum Insel. Veel mooie gebouwen met de nog altijd aanwezige kogelgaten uit de oorlog hier en natuurlijk veel indrukwekkende musea. V. bezocht het Deutches Historisches Museum en ik de Alte National Galerie, oprecht zeer indrukwekkend! Koffie bij een pittoresk pleintje nabij de Nikolaiviertel.
Altes Museum, waarvoor Hitler graag speechte
Karl Marx Allee
Hadden we nog puf over? Welja. We liepen over de ganse Karl Marx Allee. En die is lang! Maar ongelofelijk, wat was dat de moeite waard. De flats hier, de geschiedenis, de verlaten bioscopen, oude bordreclames, muurschilderingen, Marx standbeelden en authentieke DDR cafeetjes (zoals het Cafe Sybille dat we bezochten en tevens is ingericht als oud museumpje)!
Karl Marx Allee, waar vangnetten de afbrokkelende tegels moeten opvangen
Eten deden we ’s avonds in Kreuzberg, bij het Jamaicaanse fusionrestaurant Rosacaleta. Zeer spicy, maar extreem lekker en een fantastische sfeer.
De volgende dag reed ik weer naar huis, maar niet voordat ik het Brücke Museum bezocht. Het museum waar het schilderij ‘Roquairol’ van rich Heckel hangt, jeweetwel, waar Bowie’s “Heroes”albumhoes op gebaseerd is (en Iggy Pops The Idiot).
Roquairol
Volgende trip: 18 – 21 oktober 2013
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
