|
27 feb 2021
|
Ik stuitte vanavond op een nieuwe website van Nick Cave waarop hij kunst verkoopt. En frutsels, knutsels, t-shirts, singles en en weet ik veel wat. Cave Things heet de site. Intrigerend. De man is sowieso lekker bezig de laatste tijd. In 2019 kwam zijn laatste plaat uit met de Bad Seeds, Idiot Prayer en hij zou ook gaan touren. Maar dat ging uiteraard niet door, dus kwam hij met deze site én nog een nieuwe plaat, die hij samen met Warren Ellis opnam: Carnage (2021). Donker, somber, maar fucking mooi.
Ik zou naar zijn concert gaan. In de Ziggo Dome. Twee keer uitgesteld, uiteindelijk afgelast. Heel jammer, want ik zag hem nimmer live, iets wat ik heel graag had gedaan. Het geld werd teruggestort, maar het zat me niet lekker. Toen ik op deze site stuitte was het besluit iets van zijn kunst te kopen dan ook snel genomen.
Ik kocht een stukje van zijn verzameling “religieuze kunst”. Waarom? Wel, dat komt mede door Robert Neugarten, die ons in een filminleiding van VoorDeFilm trakteerde op een anecdote over Cave. Hij zag hem in 1984 namelijk struinen door antiquarische boekenkraampjes in Amsterdam op zoek naar…religieuze kunst. Iets dat pas duidelijk werd in de geweldige documentaire over Cave, 20.000 Days On Earth uit 2014. Hierin doet hij uit de doeken dat hij een verzamelaar is van pornografische kunst, maar omdat hij zich hier schuldig over voelt, compenseert hij dat met het verzamelen van religieuze kunst. Geweldig verhaal, maar ook een geweldige aanschaf, aangezien het ook nog eens gesigneerd is.
Geen Cave live, maar wel soort van live. Plus een heerlijke nieuwe plaat. En nu ga ik 20.000 Days On Earth weer opzetten.
Hier overigens de anecdote van Robert:
|
Tags: Nick Cave, VoorDeFilm
|
|
21 nov 2018
|
Posted by Menno, and filed under Family guy, Muziek
|
Nog een Michael Jackson anekdote dan.
Toen ik 7 jaar was kwam Michael Jacksons ‘Thriller’ uit. Ik weet nog heel goed dat ik schijtersbenauwd was van de 13 minuten durende videoclip, geregisseerd door John -The Blues Brothers- Landis. Wacko Jacko veranderd hierin in een weerwolf (op dezelfde manier als in de film ‘An American Werewolf in London’ – doodeng dus) en in een zombie.
Een vriend van mijn oudere broer maakte me wekenlang doodsbang door alleen al het nummer te zingen.
Later kwam het goed en durfde ik te kijken. Helemaal fantastisch vond ik het. Heb op mijn 16e nog een keer de videocassette gekocht met de making of (tip!).
Toen mijn zoon ook 7 was, was hij ook een groot Michael Jackson fan (nog steeds trouwens). Hij vond al zijn snelle nummers helemaal te gek en keek graag naar zijn clips, zijn dansmoves imiterend. Echter, Thriller mocht ‘ie nooit zien van mij. Mijn eigen traumaatje kwam steeds naar boven. Tot ik ‘m maar eens opzette…
Samen kijken, met de hand op de spatiebalk mocht het echt te eng worden. Maar Dylan lachte erom. Het was TOTAAL niet eng. Hij was al zoveel gewend van de zombies in Minecraft, van Plants versus Zombies en al die tientallen films en series die hij zag. “DANSZOMBIES!”. Hij vond het fantastisch.
Achteraf was mijn angst voor niets, want wat ziet het er lullig uit (zie bijvoorbeeld de studiolampen in beeld op 6’27”). Maar destijds was dit de creepy shit. Inmiddels lachen we erom. Dylan zeker.
De clip blijft overigens geweldig:
|
21 nov 2018
|
Posted by Menno, and filed under Family guy, Muziek
|
Mind blown-moment van de dag. Het De Mirandabad, door mij op hilarische wijze altijd het ‘De Het Een Mirandabad’ genoemd, is de locatie waar onze zoon zwemles volgt. Leuk zwembad in de mooie Rivierenbuurt. Dylan vindt het daar fantastisch. Vooral het golfslagbad.
Hij is overigens ook groot fan van Michael Jackson. Sterker: hij kan de moonwalk en een groot aantal danspasjes van de ster. En wat schetst mijn verbazing zojuist? Niemand minder dan Wacko Jacko heeft het De Mirandabad geopend in 1979! Echt! Met de Jackson 5.
En Peppi en Kokkie. Logisch.
Daar waar hij wekelijks zwemt deed Michael zijn danspasjes. Bizar!
|
26 dec 2017
|
Lang over nagedacht, maar uiteindelijk tot onderstaand overzicht gekomen.
Het beste wat ik in 2017 zag op gebied van films en series en ook nog wat muziek dat ik dit jaar leerde kennen en waardeerde.
Films
Ik zag dit jaar 126 films. Lijkt best weinig, maar niet als je weet hoeveel series ik daarnaast ook zag en ik heel veel aan het werk was in de avonduren dit jaar, voornamelijk voor mijn mashups en video-essay’s voor VoorDeFilm. In oktober hield ik mijn Octorror filmmaand, waarin ik elke dag een horrorfilm keek. Dat tikte lekker aan. En in november en december zag ik alle zes Rocky films en de opvolger Creed.
Hier een mooi jaaroverzichtje op het fijne Letterboxd (dat dit jaar ook stabieler en sneller werd):
Mother
– Mother
– Get Out
– It Comes At Night
– Baby Driver
– T2: Trainspotting
– 78/52
– Raw
– Star Wars Episode VIII: The Last Jedi
Series
Zag weer veel nieuwe series. Veel zitten bingewatchen. House of Cards seizoen 6 was ik aan begonnen, maar het kon me niet meer boeien en dat was voor commotie rondom Kevin Spacey. Better Call Saul S3 keek weer heerlijk weg, maar het verrassende is er wel af nu.
– Twin Peaks S3 (met vlag en wimpel en stip op 1. Het meest verassende, verfrissende, ontwrichtende, vernieuwende televisie dat ik in jaaaaaren heb gezien).
– Mindhunter S1 (David Fincher is back, en hoe!)
– Master of None S2 (Hartverwarmend, hilarisch en belangrijk. Absolute meesterwerkjes waren de episodes New York, I Love You, The Thief en Buona Notte)
– American Gods S1 (werd omver geblazen door de visuals)
– The Handmaid’s Tale S1 (heel sterk, qua het trage intrigerende verhaal, het spel, de muziek en zeker de cinematografie)
– Op de valreep: Peaky Blinders S4. Niet het beste seizoen, wel retespannend en wat blijft die serie er toch mooi uitzien en wat een heerlijke muziek.
– Black Mirror S3 (bijna elke episode was goed. Uitschieters: Nosedive, Shut Up and Dance, San Junipero)
– Dark S1 (de verrassing van het jaar, in het staartje van 2017. Fascinerend verhaal en prachtige beelden. Elke scene was een levende foto van Gregory Crewdson)
– The Missing S2 (S1 was al zo goed, maar dit seizoen was in alle opzichten beter)
– Sherlock S4E2: The Lying Detective (deze was ijzersterk. De andere twee episodes erg zwak)
Muziek
Ik ben beduidend minder bezig met muziek dan vroeger. Ik zag potverdrie maar twee concerten dit jaar (Thomas Azier en Spinvis). Maar dankzij de Song van het Jaar lijst kan ik altijd weer een paar maanden vooruit.
Lorde (Screenshot/Green Light (Roskilde Festival 2017)
– Lorde – Melodrama (hele album)
– Thomas Azier – Rouge (hele album)
– Spinvis – Trein Vuur Dageraad
– Sufjan Stevens – Tanya Harding
– Nothing but Thieves – Amsterdam
– War on Drugs – Holding On
– Queens of the Stone Age – The Way You Used to do
– alt-J – 3WW
|
Tags:
|
|
28 nov 2015
|
Gisteren in een wilde bui besloten de verjaardag van David Bowie op 8 januari te vieren in Berlijn.
Daar wordt namelijk, net als over de hele wereld, zijn verjaardag en releaseparty van ★ (Blackstar) georganiseerd. Echter, in Berlijn vindt het plaats in de oude Hansa Ton studio. “The hall by the wall”, zoals Bowie ‘m noemde. Daar waar hij Low, Heroes en Lodger opnam. Heilige grond dus!
Met mede Bowie nerds mogen we in de Meistersaal het nieuwe album beluisteren, Eduard Meyer, de man achter de knoppen destijds, komt wat vertellen, er is muziek van Paul Henderson en Tvqueenbitch DJ Trevor Byron Jones en er is drank.
Ja, ik heb er zin in!
|
Tags:
|
|
20 nov 2015
|
Het is bijna een traditie aan het worden. David Bowie brengt een nieuw nummer uit en ik moet het weer analyseren. Nu is dat ontleden en de boodschap achter elke tekst zoeken sowieso een tik van me, maar bij Bowie is het extra interessant.
Blackstar heet ‘ie. De nieuwe clip en titelnummer die gister uitkwam en waarvan het album op 8 januari 2016, Bowie’s verjaardag, verschijnt. De muziek is fantastisch! Nieuw en vreemd en verfrissend. De clip is fascinerend, to say the least. Naargeestig. Bowie weet wéér te verrassen en relevant te blijven. Ik wil mijn eerste indrukken even met je delen. Vul vooral aan in de comments!
We zien een zonsverduistering (black star! Black whole sun!) en een dode astronaut. Is het Major Tom? Kan het zijn dat Bowie er na zijn eerste hit Space Oddity (1969) weer naar verwijst? Na hem in 1980 in Ashes to Ashes (“We know Major Tom’s a junkie”) en in 1995 in Hallo Spaceboy ook al aanhaalde?
En is dit een knipoog naar Moon? De film van zoon Duncan? De smiley lijkt wel naar Gerty te verwijzen:
We gaan door. De dame met de staart (een huldra? (mooie vrouw van het bos met staart)? Huldra’s zouden mensen rustig kunnen laten slapen, als in: opium voor het volk. Is dat wat ze is? Of wellicht satan? Of een ordinaire link naar de tv-serie The Last Panthers die dit nummer gebruikt in diens leader?) opent zijn masker en treft een doodshoofd aan vol edelstenen (heeft dat hiermee te maken?):
Of is het Golgotha? De schedelplaats, net buiten de muren van het oude Jeruzalem? It makes sense, gezien de schedel.
Lees verder… »
|
18 mei 2013
|
Posted by Menno, and filed under Actualiteit, Muziek
|
Dus Azerbeidzjan is tweede geworden op het Eurovisie Songfestival. Het zal wel. Maakt me allemaal niet veel uit. Maar het viel me wel op dat de beginpianoriedel van het liedje ‘Hold me’ wel erg veel lijkt op het begin van dit lieve liedje van J.J. de Bom (voorheen: “De Kindervriend”) uit 1979, ”s avonds laat’, geschreven door Harry Bannink.
Hier beide liedjes onder elkaar. Luister zelf.
Eerst het origineel:
J.J. de Bom – ’s avonds laat, gezongen door Wieteke van Dort.
[audio:http://www.mennomail.nl/audio/savondslaat.mp3]
Dan Farid Mammadov (Azerbeidzjan) – Hold Me
Jatwerk toch?
|
Tags: Songfestival
|
