|
16 nov 2011
|
Sinds in met de bolide naar mijn werk in Hilversum rijd, luister ik eindelijk weer veel, heel veel muziek. De akoestiek in de kleine ruimte is subliem en de speciaal aangeschafte radio en 170 watt boxen laten het perfect klinken. Met de iPhone volgestampt met mijn muziekbieb is het autorijden oprecht een groot genot.
Naast muziek gooi ik er ook cabaretvoorstellingen, luisterboeken en podcasts tegenaan. Ook hiervoor is de auto een dankbaar luisterobject. In de laatste categorie luister ik heel graag naar de sublieme Radioboeken podcast of de ontroerende en uitermate boeiende uitzendingen van VPRO’s Plots (om nog maar te zwijgen over oude Radio Bergeijk en Ronflonflon afleveringen).
Vorige week heb ik de nerdy filmgrootverbruikers van Film Sack ontdekt. Zij behandelen per aflevering in één uur een film. Vier op en top Amerikaanse dudes (Join Scott Johnson, Brian Ibbot, Brian Dunaway en Randy Jordan) die over films lullen. Op een erg vermakelijke manier.
Ze zijn inmiddels bij nummer 95 (‘The one about Smokey and the Bandit’) aanbeland, en films als Candyman, The Fly, Beetlejuice, Time Bandits, ExistenZ en Rumble in the Bronx passeerden reeds de revue. Helaas alleen maar Amerikaanse producties (correct me if I’m wrong), maar dat in consideratie genomen, luistert het heerlijk weg.
Als Bowie fanaat wil ik je deze niet onthouden. Ze behandelen hier Jim Henson’s Labyrinth uit 1986 en werkelijk alles komt aan bod. Van de strakke panty van de Goblinking tot de acteerprestaties van Ludo de muppet. Ik heb me kostelijk vermaakt.
http://www.archive.org/download/FilmSack24-Laberynth/FilmSack24-Laberynth.mp3
Daaronder zie je de mannen live in actie. Enjoy!
|
Tags:
|
|
10 aug 2009
|
Ergens in 1988 liep ik als 12 -jarige snotneus rond met een taperecorder. Alles wat een dag lang mijn pad kruiste werd op de cassettebandje opgenomen. Zo werd het geluid van een lopende kraan, een sluitende rits en een piepende cavia vereeuwigd, maar ook nam ik de gewone dagelijkse gesprekken tussen mijn ouders en geluiden op in huize Kooistra. Erg bijzonder om weer terug te horen zo’n 21 jaar later.
Ook speciaal zijn de flarden van televisieprogramma’s die ik opnam. Meerdere malen zapte ik langs onze 16-kanalen tellende televisie met Play en Record op de taperecorder ingedrukt. Het levert, zeker in retrospectief, een fraai tijdsbeeld op. Liedjes van toen, reclames en opvallend veel tekenfilms; het was zeker in de ochtend dat ik het allemaal opnam.
Luister mee! Televisie anno 1988!
(met excuses voor de overal doorheen tetterende parkiet)
Fragment 1, waarin ik de animatieserie M.A.S.K. en de debuutsingle ‘Perfect’ van Fairground Attraction herken. Misschien ook een stukje Scooby Doo? Wat herken jij?
Fragment 2. Wat is dat eerste stuk? Een make-over programma? Toen al? En ach, daar zul je Mel & Kim hebben. En wat is die cartoon? Heathcliff wellicht? Het fragment eindigt met ‘Stay on these roads’ van A-Ha.
Fragment 3. “Temperatuur is goed. Wasmiddel is fout. Voor zulke mooie dingen moet u Dreft hebben”. Prachtig! En wie is de man aan het begin? Fred Oster? Willibrord Frequin? Zeg het me!
En tot slot fragment 4. Ja! Dat is He-Man! “By the power of Grayskull!” Wat horen we verder? Een Blue Band reclame, de ‘European Top 40’ en de ‘Supertimeclub’? Wat was dat? En weer cartoons. Maar welke. Het eindigt in elk geval met Jem.
|
12 mrt 2009
|
Posted by Menno, and filed under Audio, Literatuur
|
Tjielp, tjielp! Boeken vliegen ons om de oren deze week. Complete bossen zijn er gekapt om de mensheid, bij wie deze week de interesse voor het lezen weer is opgewekt, te kunnen voorzien. En dat terwijl het een stuk milieuvriendelijker kan. Digitaal bijvoorbeeld. Nee, niet via e-books want die tak schiet nog niet op. Ik heb het over het luisterboek. Ik luíster sinds een half jaartje naar boeken in plaats van dat ik ze lees en voorlopig hoef ik niet anders. Wacht, ik leg het uit met wat voorbeelden.
Sinds ik een tijd geleden voor deze site het luisterboek van Dimitri Verhulst, Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008), recenseerde, heb ik de smaak te pakken. Verhulst heeft, naast het feit dat het een geweldige schrijver is, zo’n prettige vertelstem dat ik aan mijn iPod was gekluisterd. Na het geheel twee keer te hebben afgeluisterd ben ik overgestapt naar diens voorganger, Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006). Alwéér een voltreffer, zij het een stuk droeviger, maar nog immer met de bekende Verhulst-humor. Hierin het verhaal van de oude mevrouw Verona, gek op honden (en vooral andersom), die op een dag haar huis op de heuvel in het Belgische dorpje Oucwègne verlaat en afdaalt in de wetenschap dat het de laatste keer is. Beneden aangekomen gaat ze op een bankje zitten, klaar om te sterven. De schrijver laat nog eenmaal haar leven voorbij komen middels anekdotes en herinneringen. Moment, ik zoek even een mooi stukje voor je op.
Ah ja, hier een ontroerende vertelling van slechts 2 minuten waarin meneer Koekenbakker, de man van mevrouw Verona, op zijn sterfbed ligt en afscheid neemt. Pfff, dit is toch je reinste kippevelliteratuur?
[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/Mevrouw_Verona.mp3]Stemmige stem
Wat een stem hè? Essentieel voor de luisterervaring. Want daar waar Dimitri Verhulst met zijn stem een meerwaarde biedt aan de luisterversie van het boek, stelt bijvoorbeeld Tommy Wieringa teleur. Ook hij leest zijn eigen roman voor. Joe Speedboot (2005), zijn doorbraak en nu al klassieker, is als luisterboek een ramp. Wieringa heeft haast en raffelt de zinnen af, punten en komma’s negerend. En dat terwijl zijn monotome stem al niet prettig is om naar te luisteren. Jammer.
Nee, neem dan Midas Dekkers. Sowieso een geweldige schrijver, maar ook hij kan voorlezen als een grote. Het luisterboek Het Beest (2007), een verzameling radiocolumns over sja, beesten, maar toch voornamelijk de mens, is subliem. Zo komt de huiskat voorbij, de brontosaurus, de kloothommel, het bananenvliegje en zelfs het lam Gods.
Misschien wel het mooist vond ik het kerstverhaal over de grijze roodstaart. Een zeer mooi (maar zielig) verhaal van 5 minuten:
[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/Midas_Dekkers_Degrijzeroodstaart.mp3]Spiegelogie
Nog één dan! Meesterverteller pur sang. Willem de Ridder! Een genot om naar te luisteren. Maakt niet uit wat hij zegt. Niet voor niets verkoopt de Melkweg al jaren uit als De Ridder elke eerste dinsdag van de maand een oeroud sprookje komt vertellen. Jong en oud hangt aan zijn lippen. Ik heb zijn Handboek Spiegelogie beluisterd, de Spiegelogie CD. Hierop een relaxte stem die uiteenzet wat dat nou precies is, dat Spiegelogie. De Ridder zit in het zonnetje omringt door bijenkorven en miljoenen zoemende bijen voor de microfoon en praat. Hierna volgen een aantal oefeningen en een heuse Spiegelogie rap. Ach ja, waarom niet.
Gun je ogen eens wat rust na al dat leesgeweld. Je oren nemen het wel over!
Deze bijdrage maakte deel uit van de Boekenweek op Eeuwig Weekend.
|
13 okt 2008
|
Al het begin is moeilijk. Kijk maar. ’t Kruipt uit het water zonder om te zien. ’t Zou nog een laatste blik kunnen werpen op de oceanen, heimwee voelen uit eerbied, maar dat doet het niet. ’t Heeft er namelijk genoeg van te moeten kruipen over de zandbodems der wateren. ’t Schijt nog een laatste keer hevig in de zee.
En voila. De toon is gezet. De eerste woorden uit de jongste pennenvrucht van Dimitri Verhulst. Het relaas heet Godverdomse dagen op een godverdomse bol. Ook al een titel die er niet omheen draait. Hierin beschrijft hij de geschiedenis der mensheid vanaf het jaar 0 tot nu. En it ain’t pretty. De mens is rot. Tot op het bot. Lees vooral verder als je deze conclusie nog niet zelf had getrokken.
Vanaf moment één dat de mens -in het boek consequent als ’t aangeduid, alsof het over een andere diersoort gaat- uit het water kruipt gaat het mis. ’t Gaat namelijk op twee benen lopen en ’t verliest haar. En in zijn kop zit behalve snot ook een brein. En dat is precies wat er aan hem scheelt. ’t Kan beslissingen nemen. En ’t wil neuken. En om deze twee zaken in de praktijk te brengen gaat ’t over lijken. ’t Kan prima voor zichzelf zorgen en dat gaat immer ten koste van anderen.
Verleden zonder hoop
De Vlaam Dimitri Verhulst (1972) heeft met Godverdomse dagen op een godverdomse bol (voor het gemak even GDOEGB) een gifzwart schrijven afgeleverd. In minder dan tweehonderd pagina’s komt onze ganse geschiedenis aan bod. Van de oertijd tot de middeleeuwen, van de ene veldslag tot de andere wereldoorlog (hoewel de tijdsperiodes nimmer bij naam worden genoemd). De mens kwam, zag en overwon en maakte ondertussen alles en iedereen kapot, maar vooral zichzelf. Verhulst is een cynicus pur sang en omschrijft deze historie met een vlijmscherpe pen en snoeiharde bewoording. Hoop is vervlogen. Het bloed, de pus en de gruwelijkheid druipt van de bladzijden af. En niet alleen kan hij dit op een schitterende manier verwoorden, hij kan het ook subliem voorlezen. Wat een geluk dat van GDOEGB naast een gebonden versie ook een luisterboek is verschenen.
De volgende twee voorleesminuutjes wil ik je dan ook niet onthouden. Verhulst over de armen en de zieken die “vogelen met demonen”. De mens weet er wel raad mee.
[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/dimitriverhulstbezetenen.mp3]En zo gaat het nog uren door. Ook de komst van de pest en de daarop volgende uitroeiing van de “reuen en teven” (mannen en vrouwen) weet Verhulst tot in detail op papier én cd te zetten.
Verhulst de verteller
Zoals je hoort kan Verhulst uitermate boeiend voorlezen. Het luisterboek van GDOEGB duurt 5 cd’s lang, wat zo’n 5 en een half uur beslaat. Een zeer bijzondere uitgave dus, deze audio-versie. Een aanwinst zelfs, want Verhulst voegt met zijn felle articulatie en nonchalante vertelwijze (in charmant Belgisch) een extra dimensie toe aan het betoog over de hel der mensheid. Je hangt werkelijk aan zijn lippen. Een interessante ontwikkeling overigens, dat luisterboek. Zeker als de auteur het voorlezen zelf voor zijn rekening neemt. Wat dat betreft zou er van elk boek een lees- en een luisterversie moeten uitkomen. Hoewel, urenlang naar Arnon Grunberg luisteren gaat te ver. Een unieke schrijver, maar zeker géén Dimitri Verhulst. Luister maar. Over oorlogsvoering:
Een feest
Het moge duidelijk zijn. Je hebt hier te maken met een groot bewonderaar van de schrijver én voorlezer Dimitri Verhulst en zijn Godverdomse dagen op een godverdomse bol. De luisterversie is een feest voor het oor, hoewel ik nu eigenlijk ook het boek wil bezitten. Gewoon, voor het vlugge nalezen van een hoofdstukje zo nu en dan. Het is, ondanks de grove aanpak en de inhoud die de mens als een door en door slecht en allesvernietigend wezen neerzet, een vermakelijk boek. Zwartgalligheid op z’n leukst. En de liefde voor taal spat er van af. Het is pure poëzie wat Verhulst uit zijn pen beukt. Nog wat negatiefs? Jawel, waarom 5 cd’s uitbrengen als het ook op één cd kan in MP3 vorm. Nu moest ik 5 cd’s rippen en op mijn MP3 speler zetten. Maar goed, de mens kan niet alles goed doen.
Dimitri Verhulst – Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Uitgeverij Contact
Luisterboek: ISBN: 9789025429768
Gebonden versie: ISBN: 9789025429539
|
18 sep 2008
|
Jezus Christus! Paul Verhoeven heeft een boek geschreven! Over Jezus van Nazaret. Niet geheel ontoevallig dat dit boek dan ook Jezus van Nazaret heet. Paul Verhoeven een boek geschreven? Filmregisseur Paul Verhoeven? Jep. Nou ja, samen met schrijver en Verhoeven-biograaf Rob van Scheers. De redenen hiervoor zijn talrijk. Niet alleen is Verhoeven geobsedeerd door de verhalen over Jezus (hij heeft een studie van 20 jaar achter de rug), hij wilde er ook een film over maken. Helaas durfde geen filmmaatschappij de Jezus-theorieën van Verhoeven de onverbeterlijke provocateur aan. En in de nabije toekomst zal dat ook niet gebeuren. Dan maar een boek.
En wat voor boek. Neerlands beste regisseur komt met behoorlijk boute uitspraken over Jezus. Zo zou Maria helemaal niet onbevlekt ontvangen zijn, maar wellicht verkracht zijn door een Romeinse soldaat. Ook waren de twaalf discipelen helemaal niet aanwezig bij de arrestatie van Jezus, die volgens Verhoeven in de ogen van de Romeinen niets minder was dan een geradicaliseerde terrorist.
Uitspraken die verkeerd kunnen vallen in christelijke kringen. Laat dat maar aan Paul Verhoeven over. Maar laten we eerlijk zijn. De beweringen, aannames en theorieën in Jezus van Nazaret vallen in het niet bij eerdere films, boeken, cartoons, muziek en andere media over de Koning der Joden. Om nog maar te zwijgen over de vele internetpagina’s die gevuld zijn met blasfemie en parodie. Allah- en Mohammed-bashing is er niets bij. Een top 10.
10. T-shirts met provocerende teksten en beelden
Voorbeelden van Foulmouthshirts en Tshirt-Orgy.
9. Jezus beeldjes en action figures
Naast het bekende Jezus beeld in de film Dogma, zijn deze wel veelzeggend.
Te koop via We Are Fishermen.
8. Nozzman’s strip Jezus Christus
Hier te zien op de cover van zijn tweede boekje.
7. Robert Long met ‘Jezus Redt’
Nu gingen veel liedjes van Robert Long over zijn afkeer tegen het geloof, maar deze spreekt boekdelen.
Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet.
Jezus redt, Jezus redt, enkel door het gebed.
6. The greatest action story ever told
Terminator in Jezus’ tijd. MADtv parodie.
5. Loljesus.com
Een website vol. Deze wilde ik je niet onthouden.
4. Cartoons van Jeroom
Het Belgische blad HUMO durfde het aan ze allemaal te plaatsen. De cartoons van tekenaar Jeroom. Zoals deze.
3. Life of Brian
Dè ultieme Jezus parodie van Monty Python uit 1979, met het onvergetelijke ‘Always look on the bright side of life’, gezongen en gefloten door Eric Idle. De film werd verbannen in Noorwegen.
2. The Da Vinci Code
In het boek van Dan Brown (en later de film) wordt beweerd dat niemand minder dan Maria Magdalena op het beroemde schilderij van Leonardo Da Vinci te zien is. Niet alleen zit ze naast hem, ze waren ook getrouwd en kregen kids. That’s gotta hurt.
1. Jesus Christ The Musical
Dit moet ook hard zijn aangekomen bij de zwaargelovigen. Jezus als gay vrolijk door de straten van L.A.
Het filmpje van de Argentijnse Javier Prato werd één van de best bekeken video’s op You Tube.
Enzovoorts, enzovoorts…
Natuurlijk, ik ben er nog heel veel vergeten. I dare you, I double dare you om jouw vindingen en tips in de reacties te gooien.
|
30 jun 2008
|
Posted by Menno, and filed under Audio, Nieuwe media
|
Die iPhone pak ik nog wel. Al zal het niet bij T-Mobile zijn. Ik ga echt niet (minimaal!) 30 euro per maand betalen en dan 2 jaar vastzitten aan een abonnement bij een provider die niet eens bereik in de Dirk heeft. Ik ben echter wel zo’n sucker die als een blok valt voor de iPhone-hype die meesterlijk gecreëerd is door Apple. Want ik wil ‘m ook, die telefoon, MP3-speler, agenda, internetbrowser en weet-ik-veel-wat in één. Wat dat betreft ben ik net Inspector Gadget. Tot die tijd moet ik het doen met mijn ‘eenvoudige’ Sony Ericsson mobilofoon en Creative Zen Micro MP3-spelert.
Deze Zen kwam een jaar of vier gelee op en moest de concurrentie aangaan met Apple’s iPod. Daarin uiteraard fors, faliekant en vernietigend gefaald, maar toch: i dig him! Het is een koelkast vergeleken met de slanke en sexy iPod, maar kwalitatief is-ie ijzersterk. Ik kan me nog een voor mij doorslaggevende test herinneren waaruit de Zen qua geluid beter gewaardeerd werd dan de iPod. En laten we eerlijk zijn, gaat het bij een MP3-speler uiteindelijk niet om het geluid? Juist. Ik kocht destijds dus een logge Zen Micro met 6 gigabijtjes en liet de hippe iPod links liggen. En tot op de dag van vandaag werkt-ie nog prima-de-luxe.
Voor Eeuwig Weekend wil ik je van tijd tot tijd deelgenoot maken van de inhoud van mijn Zen en je mee laten genieten van enkele muzikale uitschieters uit de moderne popgeschiedenis. Gewoon omdat ik dat leuk vind. Vandaag: Dean & Britta.
Wie? Dean & Britta, oftewel Dean Wareham en Britta Phillips. Ik heb de twee albums, L’Avventure (2003) en Back Numbers (2007), van dit sympathieke duo uit New York al maanden op mijn hoofd en ik moet zeggen: het fietst en treint goddelijk. Het getrouwde stel Dean & Britta maakt ‘dream pop’ zoals Wikipedia het omschrijft en dat klopt ook wel. Het is zeer rustige muziek die vooral erg sferisch en dromerig aandoet. Dean en Britta hijgen hier, fluisteren daar en halen heel sporadisch eens uit. Zeer chilly en sexy muziek.
Nog nooit van ze gehoord? Vast wel. Britta zou je kunnen kennen als de stem van tekenfilmchick Jem en de muziek van beiden zou je wel eens voorbij hebben kunnen horen gaan in de film The Squid and the Whale (2005, Noah Baumbach, tip!). Hiervoor speelden ze trouwens in de band Luna.
Ik zeg: probeer onderstaande track eens uit: ‘Our love will still be there’ komt van het door Tony Visconti geproduceerde Back Numbers en ja, is gewoon lief. De wereld kan heulemaal naar de klote gaan, alles en iedereen kaputt, de liefde tussen jou en mij blijft bestaan. Zucht, zwijmel.
Dean & Britta – Our love will still be there (4’22”)
[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/OurLoveWillStillBeThere.mp3]
Oh, en om het af te maken: kijk ook eens naar de video van ‘Words you used to say’. Bij deze clip viel ik als een blokje voor de muziek en de sexy Britta (die overigens al tegen de vijftig aan schurkt, can you believe that?).
Volgende keer snoeiharde rock ’n roll.
