Zen: Dean & Britta

Die iPhone pak ik nog wel. Al zal het niet bij T-Mobile zijn. Ik ga echt niet (minimaal!) 30 euro per maand betalen en dan 2 jaar vastzitten aan een abonnement bij een provider die niet eens bereik in de Dirk heeft. Ik ben echter wel zo’n sucker die als een blok valt voor de iPhone-hype die meesterlijk gecreëerd is door Apple. Want ik wil ‘m ook, die telefoon, MP3-speler, agenda, internetbrowser en weet-ik-veel-wat in één. Wat dat betreft ben ik net Inspector Gadget. Tot die tijd moet ik het doen met mijn ‘eenvoudige’ Sony Ericsson mobilofoon en Creative Zen Micro MP3-spelert.

Deze Zen kwam een jaar of vier gelee op en moest de concurrentie aangaan met Apple’s iPod. Daarin uiteraard fors, faliekant en vernietigend gefaald, maar toch: i dig him! Het is een koelkast vergeleken met de slanke en sexy iPod, maar kwalitatief is-ie ijzersterk. Ik kan me nog een voor mij doorslaggevende test herinneren waaruit de Zen qua geluid beter gewaardeerd werd dan de iPod. En laten we eerlijk zijn, gaat het bij een MP3-speler uiteindelijk niet om het geluid? Juist. Ik kocht destijds dus een logge Zen Micro met 6 gigabijtjes en liet de hippe iPod links liggen. En tot op de dag van vandaag werkt-ie nog prima-de-luxe.

Voor Eeuwig Weekend wil ik je van tijd tot tijd deelgenoot maken van de inhoud van mijn Zen en je mee laten genieten van enkele muzikale uitschieters uit de moderne popgeschiedenis. Gewoon omdat ik dat leuk vind. Vandaag: Dean & Britta.

Wie? Dean & Britta, oftewel Dean Wareham en Britta Phillips. Ik heb de twee albums, L’Avventure (2003) en Back Numbers (2007), van dit sympathieke duo uit New York al maanden op mijn hoofd en ik moet zeggen: het fietst en treint goddelijk. Het getrouwde stel Dean & Britta maakt ‘dream pop’ zoals Wikipedia het omschrijft en dat klopt ook wel. Het is zeer rustige muziek die vooral erg sferisch en dromerig aandoet. Dean en Britta hijgen hier, fluisteren daar en halen heel sporadisch eens uit. Zeer chilly en sexy muziek.

Nog nooit van ze gehoord? Vast wel. Britta zou je kunnen kennen als de stem van tekenfilmchick Jem en de muziek van beiden zou je wel eens voorbij hebben kunnen horen gaan in de film The Squid and the Whale (2005, Noah Baumbach, tip!). Hiervoor speelden ze trouwens in de band Luna.
Ik zeg: probeer onderstaande track eens uit: ‘Our love will still be there’ komt van het door Tony Visconti geproduceerde Back Numbers en ja, is gewoon lief. De wereld kan heulemaal naar de klote gaan, alles en iedereen kaputt, de liefde tussen jou en mij blijft bestaan. Zucht, zwijmel.

Dean & Britta – Our love will still be there (4’22”)

[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/OurLoveWillStillBeThere.mp3]

Oh, en om het af te maken: kijk ook eens naar de video van ‘Words you used to say’. Bij deze clip viel ik als een blokje voor de muziek en de sexy Britta (die overigens al tegen de vijftig aan schurkt, can you believe that?).

Volgende keer snoeiharde rock ’n roll.