Het luisterboek: mooie stem gewenst!

Tjielp, tjielp! Boeken vliegen ons om de oren deze week. Complete bossen zijn er gekapt om de mensheid, bij wie deze week de interesse voor het lezen weer is opgewekt, te kunnen voorzien. En dat terwijl het een stuk milieuvriendelijker kan. Digitaal bijvoorbeeld. Nee, niet via e-books want die tak schiet nog niet op. Ik heb het over het luisterboek. Ik luíster sinds een half jaartje naar boeken in plaats van dat ik ze lees en voorlopig hoef ik niet anders. Wacht, ik leg het uit met wat voorbeelden.

Sinds ik een tijd geleden voor deze site het luisterboek van Dimitri Verhulst, Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008), recenseerde, heb ik de smaak te pakken. Verhulst heeft, naast het feit dat het een geweldige schrijver is, zo’n prettige vertelstem dat ik aan mijn iPod was gekluisterd. Na het geheel twee keer te hebben afgeluisterd ben ik overgestapt naar diens voorganger, Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006). Alwéér een voltreffer, zij het een stuk droeviger, maar nog immer met de bekende Verhulst-humor. Hierin het verhaal van de oude mevrouw Verona, gek op honden (en vooral andersom), die op een dag haar huis op de heuvel in het Belgische dorpje Oucwègne verlaat en afdaalt in de wetenschap dat het de laatste keer is. Beneden aangekomen gaat ze op een bankje zitten, klaar om te sterven. De schrijver laat nog eenmaal haar leven voorbij komen middels anekdotes en herinneringen. Moment, ik zoek even een mooi stukje voor je op.

Ah ja, hier een ontroerende vertelling van slechts 2 minuten waarin meneer Koekenbakker, de man van mevrouw Verona, op zijn sterfbed ligt en afscheid neemt. Pfff, dit is toch je reinste kippevelliteratuur?

[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/Mevrouw_Verona.mp3]

Stemmige stem
Wat een stem hè? Essentieel voor de luisterervaring. Want daar waar Dimitri Verhulst met zijn stem een meerwaarde biedt aan de luisterversie van het boek, stelt bijvoorbeeld Tommy Wieringa teleur. Ook hij leest zijn eigen roman voor. Joe Speedboot (2005), zijn doorbraak en nu al klassieker, is als luisterboek een ramp. Wieringa heeft haast en raffelt de zinnen af, punten en komma’s negerend. En dat terwijl zijn monotome stem al niet prettig is om naar te luisteren. Jammer.

Nee, neem dan Midas Dekkers. Sowieso een geweldige schrijver, maar ook hij kan voorlezen als een grote. Het luisterboek  Het Beest (2007), een verzameling radiocolumns over sja, beesten, maar toch voornamelijk de mens, is subliem. Zo komt de huiskat voorbij, de brontosaurus, de kloothommel, het bananenvliegje en zelfs het lam Gods.

Misschien wel het mooist vond ik het kerstverhaal over de grijze roodstaart. Een zeer mooi (maar zielig) verhaal van 5 minuten:

[audio:http://www.eeuwigweekend.nl/audio/Midas_Dekkers_Degrijzeroodstaart.mp3]

Spiegelogie
Nog één dan! Meesterverteller pur sang. Willem de Ridder! Een genot om naar te luisteren. Maakt niet uit wat hij zegt. Niet voor niets verkoopt de Melkweg al jaren uit als De Ridder elke eerste dinsdag van de maand een oeroud sprookje komt vertellen. Jong en oud hangt aan zijn lippen. Ik heb zijn Handboek Spiegelogie beluisterd, de Spiegelogie CD. Hierop een relaxte stem die uiteenzet wat dat nou precies is, dat Spiegelogie. De Ridder zit in het zonnetje omringt door bijenkorven en miljoenen zoemende bijen voor de microfoon en praat. Hierna volgen een aantal oefeningen en een heuse Spiegelogie rap. Ach ja, waarom niet.

Gun je ogen eens wat rust na al dat leesgeweld. Je oren nemen het wel over!

Deze bijdrage maakte deel uit van de Boekenweek op Eeuwig Weekend.