|
25 jul 2015
|
Posted by Menno, and filed under Reizen
|
De vierde trip die V., K. en ik maakten in Berlijn. Wat deden en zagen we deze dagen?
Berlijntrip 4
11 – 15 oktober 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
En weer reden V. en ik in mijn bolide naar de hoofdstad van Duitsland. Weer met de nodige stops en de juiste muziek. En weer hadden we een appartementje gehuurd via AirBnB. Een keurig huisje van een radicaal punkstel, weer in Neukölln, de buurt waar we van zijn gaan houden. Schillers Bar werd weer trouw gefrequenteerd en we maakten weer dankbaar gebruik van het Tempelhof als achtertuin.
Stukje geschiedenis
We bezochten de in Berlijn wonende K. en J. die onlangs ouders waren geworden van H. Na het knusse kraamgebeuren beklommen V. en ik de Teufelsberg, een kunstmatige heuvel, hier ligt de puinhoop van het gebombardeerde Berlijn onder, in het voormalige West-Berlijn in het noorden van het Grunewald. De heuvel torent circa 80 meter uit boven het omliggende vlakke land van de deelstaat Brandenburg. De Amerikaanse geheime dienst bouwde een van haar grootste afluisterstations op de top van de heuvel, die nog altijd te bezichtigen is. Een geweldig gebouw dat steeds verder in verval raakt. Het is een walhalla voor street-art liefhebbers en natuurlijk voor graffiti artiesten. En het uitzicht is fenomenaal, zeker bij zonsondergang.
De volgende dag kropen we de auto weer in voor een reis van 35km, naar het voormalige vernietigingskamp Sachsenhausen. Het werd in 1936 gebouwd door gevangenen in de (ontzettend droevige stad) Oranienburg. In dit kamp zijn ca. 30.000 tot 50.000 mensen omgekomen.Velen kwamen om het leven door ziekte, uithongering, uitputting, marteling en executie. It goes without saying dat dit bezoek veel indruk maakte. Veel staat er nog en de informatievoorziening draait er niet om heen. Dit was de hel op aarde en hier rondlopen doet je beseffen hoe goed wij het vandaag de dag hebben.
We sloten de dag weer af met een biertje en hapje in een foute oostduitse eettent in Oranienburg. Groezelige bezoekers en een fraaie adelaar boven de bar. Welja.
Op dag drie wilden we iets doen dat we altijd al wilden doen in Berlijn, de ondergrondse tunnels bezoeken. Dat deden we, via Berliner Unterwelten. Maar bespaar je de moeite. Het was geen ruk aan. De rondleider sprak enkel Duits, en snel Duits. Het was meer praten dan zien. En wat je zag kun je ook op foto’s zien. Laat maar dus. We besloten het die avond op een zuipen en eten te zetten.
De volgende dag vertrokken we weer. Gedenkstätte Deutche teiling Marienborn, bezochten we ditmaal wat uitgebreider.
Volgende trip: augustus 2015
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
|
25 jul 2015
|
Posted by Menno, and filed under Reizen
|
Ah, lente! Tijd om weer naar Berlijn te gaan! De derde trip van V. en K. en mij!
Berlijntrip 3
23 – 28 mei 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
Na een relaxte autoreis kwamen we in de avond van 23 mei aan in Neukölln, waar we via AirBnB een appartementje hadden gehuurd. Om de hoek van het Tempelhof park. We spraken uiteraard weer af met K. (en zijn vrouw J.) in Schöneberg bij het relaxte Cafe Aroma. Na tienen moesten we wel stil zijn op het terras, want de bovenburen klaagden. Minder relaxt.
De volgende ochtend ontdekten we een tweede favoriete ontbijtstek (zie de eerste twee verslagen): Schiller Bar. Sympathieke mensen (en een Nederlands meisje in de bediening, altijd leuk) en goddelijk (en veel!) eten. Vooral de zondagbrunch is super:
We bezochten het Tempelhof weer, waar de Berlijners weer druk ontspanden en de vogelbroeggebieden waren afgezet. De moeite van het bekijken waard zijn de imposante bouwwerken (ontworpen door de nazi-architect Albert Speer) uit de jaren ’30 die op en rond het voormalige vliegveld staan, zoals op de Mehringdam en de Platz der Luftbrücke.
Na een biergarten (hé, er moet ook ontspannen worden), gingen we naar een eh, biergarten. Maar nu een waar we de rest van de avond bleven zitten om mijn verjaardag te vieren: Prater Biergarten in Prenzlauerberg. Een flinke grote groep collega’s kwamen ook langs die ook in Berlijn waren. Dit feestje was mede een aanleiding, maar natuurlijk ook om Berlijn zelf én natuurlijk de reizende Bowie-tentoonstelling (zie verderop) die nu in Berlijn gevestigd was. Het werd een fantastische verjaardagsviering tot in de late uurtjes.
Vogelsang en lekke band
De volgende dag (we begonnen rustig aan) reden we met de bolide naar Vogelsang in Zedhenick, een voormalige Russische legerbasis die ook plek bood aan een top secret raketlanceringsbasis. Dat moesten we met eigen ogen zien natuurlijk, al viel het niet mee! Midden in de bossen van Oost-Duitsland, moeilijk te vinden en lastig te doorkruisen (teken, muggen, veel bomen en zwiepende takken). Daarbij was het op deze zaterdag snikheet (26 graden). Desalniettemin een fantastische ervaring en een indrukwekkende trip. Fascinerend om rond te lopen in deze post apocalyptische omgeving waar WOIII tot de val van het communisme een zeer aannemelijk toekomstbeeld was. De basis bood plek aan 15.000 man en was zelfvoorzienend. De Russen vertrokken in 1994 en lieten de boel grotendeels achter. Toegang is overigens verboden. Duh!
Een fotoverslag plaatste ik reeds eerder op dit blog.
Het was inmiddels 18 uur en we waren inmiddels goed moe en hadden trek. We hadden een flink eind gelopen en de auto stond ver geparkeerd (want verboden gebied). We waren dolblij toen we de auto bereikten, maar minder blij met de lekke band. Maar goed, kan gebeuren. Helaas bleek de reserveband ventielloos (merkten we toen we ‘m er al op hadden geschroefd), dus zat er niets anders op dan de Wegenwacht te bellen. Bijna een uur later arriveerde een gigantische takelwagen (je weet maar nooit) en keek de Duitse Wegenwachtmeneer naar de band. “Oh, er zit een steentje in het dopje van de ventiel. Dat gebeurt wel vaker”. Hij pompte ‘m op en klaar. Toen onze kaken weer op elkaar zaten vertelde hij dat de bewoners in de buurt de toeristen zat zijn en dat laten blijken door dit soort acties. Daarbij stond de auto op privé terrein, wat overigens niet waar was. Enfin, een heel avontuur die dag, dat werd afgesloten met een bioburger bij Schillers Bar, bij ons appartementje in Neukölln.
Dag drie (mijn verjaardag) stond in het teken van Bowie. De expo van V&A, ‘David Bowie is’, die thans in Berlijn was, in het Martin-Gropis-Bau museum. Ik zag ‘m reeds in Londen, maar uiteraard moest ik ‘m nog een keer zien. Het was weer imposant, hoewel kleiner dan in Londen, maar met een extra ruimte voor Bowie’s avonturen in Berlijn in de seventies.
Naderhand proosten V. en ik op het Tempelhof en spraken we later die dag af met K. en J. op het extreem gezellige en sfeervolle biergarten terras van Kurhaus Ponta Rosa (goeie pizza’s!) (hipster alert!). Beschonken met de dubbeldekkerbus (aanrader!) terug naar huis.
En toen vertrokken we weer. Maar…eerst naar LPG, de natuurwinkel. Ook bezochten we on the way nog de Gedenkstätte Deutche teiling Marienborn, de voormalige grensovergang van west naar oost-Duitsland. Een indrukwekkend plaats. Hier is wel een en ander gebeurd. Alle grensposten, wachttorens en gebouwen staan er nog. Er is ook een museumpje. Alles gratis.
Volgende trip: oktober 2014
Meer:
Berlijntrip 1: mei 2013 | Berlijntrip 2: oktober 2013
Berlijntrip 3: mei 2014 | Berlijntrip 4: oktober 2014
