Begin deze maand kwam de computergame Prototype uit. Fijn, dacht ik, want de trailer zag er goed uit. Tevens had ik net F.E.A.R 2 uitgespeeld, een game die een paar maanden eerder uitkwam (ja, ik ben een trage speler). Prototype is, net als F.E.A.R 2 een horror actie avontuur en zieke horrorfreak als ik ben wrijf ik in mijn handen bij dit soort releases. Maar is ‘ie ook echt eng? Is het wat?

Prototype speelt zich af op Manhattan, waar een virus uitbreekt dat mensen in allesvernietigende monsters veranderd. Jij speelt Alex die nogal vreemde krachten heeft. Zo kan hij het lichaam incluis gedachten en geheugen van zijn vermoorde slachtoffers overnemen, tegen gebouwen oplopen, metershoge sprongen maken en errug hard rennen. Ook kan hij een immens zwaard als hand tevoorschijn toveren. En nu maar achterhalen hoe hij aan deze krachten komt. Wat houden de overheid en het leger achter?

Wil ik het echt weten?

Neen. Het interesseert me niet. Ik wil namelijk lekker springen door The Big Apple en zoveel mogelijk mensen vermorzelen met mijn special powers. De filmpjes die stapje voor stapje uit proberen te leggen wat er allemaal met je gebeurd is en waar dit virus in hemelsnaam vandaan komt sla ik over. Kan ik weer door de stad vliegen, want de wereld van Prototype is een zogenaamde sandbox wereld; je kunt overal heen waar je wilt. Zin om midden op Times Square een paar auto’s de lucht in te mieteren? Dan doe je dat! Tegen het Empire State Building op rennen? Kan hoor. Ook leuk: politieagentje pesten. Alles kan en mag. Net als in Grand Theft Auto IV dus (zie mijn eerdere post daarover).

That’s gotta hurt

Maar eerlijk gezegd houdt de lol daar ook op. Want als je aan een opdracht begint wordt het retemoeilijk. Je moet met tienduizend dingen rekening houden en constant blijven bewegen anders wordt je of in elkaar getimmerd door een boosaardige muppet of kapotgeschoten door soldaten. De pc-versie (die ik speel) vereist bijna het complete toetsenbord om acties voor elkaar te krijgen en duurt wel heel lang om onder de knie te krijgen. Met andere woorden: ik ben steeds binnen een paar minuten dood. Kan ik weer opnieuw beginnen. Wéér from scratch. En dat gaat vervelen. Helemaal frustrerend dat je pas meer en betere special powers krijgt als je opdrachten correct afrondt. Ik blijf dus lang steken met een minimum aan speciale krachten en dan is de lol aan het vliegen en springen door de vrije sandbox-wereld er al snel af.

Achter je!

Wordt een en ander dan goedgemaakt door goeie scares of nagelbijtende scènes? Neu. Waar het spelen van F.E.A.R 2 en vooral Dead Space (zie de recensie van EW’er Gerard Sombroek) hier en daar ware hartverzakkingen oplevert door het hoofdpersonage door donkere gangen te laten lopen met de wetenschap dat er elk moment een of andere creep kan verschijnen, is Prototype vrij vlak en gewoontjes. Tuurlijk, je hebt monsters achter je kont zitten en half New York bestaat uit geïnfecteerde freaks, maar echt eng wil het niet worden.

Niks an dus? Nou, voor mij is Prototype het niet, nee. Echter, ik speelde het spel op de pc. Ik kan me heel goed voorstellen dat Prototype op de Playstation 3 of XBox 360 uitstekend werkt. Tevens wil ik ook wel even kwijt dat het spel er prachtig uit ziet. De open wereld van Manhattan is zeer gedetailleerd en elk stukje, van stoeptegel tot het dak van het Chrysler Building, is een lust voor het oog. En je kunt wel erg coole moves uitvoeren als Alex.

Helaas red je het daarmee niet. Ik houd het bij de trailer die -nogmaals- zeer de moeite waard is. Kijk maar:

Prototype ligt nu in de winkel.