|
22 jun 2009
|
Begin deze maand kwam de computergame Prototype uit. Fijn, dacht ik, want de trailer zag er goed uit. Tevens had ik net F.E.A.R 2 uitgespeeld, een game die een paar maanden eerder uitkwam (ja, ik ben een trage speler). Prototype is, net als F.E.A.R 2 een horror actie avontuur en zieke horrorfreak als ik ben wrijf ik in mijn handen bij dit soort releases. Maar is ‘ie ook echt eng? Is het wat?
Prototype speelt zich af op Manhattan, waar een virus uitbreekt dat mensen in allesvernietigende monsters veranderd. Jij speelt Alex die nogal vreemde krachten heeft. Zo kan hij het lichaam incluis gedachten en geheugen van zijn vermoorde slachtoffers overnemen, tegen gebouwen oplopen, metershoge sprongen maken en errug hard rennen. Ook kan hij een immens zwaard als hand tevoorschijn toveren. En nu maar achterhalen hoe hij aan deze krachten komt. Wat houden de overheid en het leger achter?
Wil ik het echt weten?
Neen. Het interesseert me niet. Ik wil namelijk lekker springen door The Big Apple en zoveel mogelijk mensen vermorzelen met mijn special powers. De filmpjes die stapje voor stapje uit proberen te leggen wat er allemaal met je gebeurd is en waar dit virus in hemelsnaam vandaan komt sla ik over. Kan ik weer door de stad vliegen, want de wereld van Prototype is een zogenaamde sandbox wereld; je kunt overal heen waar je wilt. Zin om midden op Times Square een paar auto’s de lucht in te mieteren? Dan doe je dat! Tegen het Empire State Building op rennen? Kan hoor. Ook leuk: politieagentje pesten. Alles kan en mag. Net als in Grand Theft Auto IV dus (zie mijn eerdere post daarover).
That’s gotta hurt
Maar eerlijk gezegd houdt de lol daar ook op. Want als je aan een opdracht begint wordt het retemoeilijk. Je moet met tienduizend dingen rekening houden en constant blijven bewegen anders wordt je of in elkaar getimmerd door een boosaardige muppet of kapotgeschoten door soldaten. De pc-versie (die ik speel) vereist bijna het complete toetsenbord om acties voor elkaar te krijgen en duurt wel heel lang om onder de knie te krijgen. Met andere woorden: ik ben steeds binnen een paar minuten dood. Kan ik weer opnieuw beginnen. Wéér from scratch. En dat gaat vervelen. Helemaal frustrerend dat je pas meer en betere special powers krijgt als je opdrachten correct afrondt. Ik blijf dus lang steken met een minimum aan speciale krachten en dan is de lol aan het vliegen en springen door de vrije sandbox-wereld er al snel af.
Achter je!
Wordt een en ander dan goedgemaakt door goeie scares of nagelbijtende scènes? Neu. Waar het spelen van F.E.A.R 2 en vooral Dead Space (zie de recensie van EW’er Gerard Sombroek) hier en daar ware hartverzakkingen oplevert door het hoofdpersonage door donkere gangen te laten lopen met de wetenschap dat er elk moment een of andere creep kan verschijnen, is Prototype vrij vlak en gewoontjes. Tuurlijk, je hebt monsters achter je kont zitten en half New York bestaat uit geïnfecteerde freaks, maar echt eng wil het niet worden.
Niks an dus? Nou, voor mij is Prototype het niet, nee. Echter, ik speelde het spel op de pc. Ik kan me heel goed voorstellen dat Prototype op de Playstation 3 of XBox 360 uitstekend werkt. Tevens wil ik ook wel even kwijt dat het spel er prachtig uit ziet. De open wereld van Manhattan is zeer gedetailleerd en elk stukje, van stoeptegel tot het dak van het Chrysler Building, is een lust voor het oog. En je kunt wel erg coole moves uitvoeren als Alex.
Helaas red je het daarmee niet. Ik houd het bij de trailer die -nogmaals- zeer de moeite waard is. Kijk maar:
Prototype ligt nu in de winkel.
|
2 feb 2009
|
Posted by Menno, and filed under Games
|
De PC-versie van het Rockstar spel GTA IV (Grand Theft Auto IV) is alweder twee maanden uit (7 maanden eerder verscheen ‘ie exclusief voor de XBox 360 en de PS3). Sinds die tijd speel ik het spel bijna dagelijks en nog altijd verveelt het niet. Hoe kan dat toch? Wat heeft GTA IV wat een ander spel niet heeft? Waarom heb ik een FallOut 3, een F.E.A.R. en zelfs een Lara Croftje na maximaal een week of drie alweer uitgespeeld? Wacht, laat het me je vertellen.
Grand Theft Auto is een serie computergames die op het eerste gezicht weinig om het lijf heeft. Het hoofdpersonage jat auto’s, vermoordt mensen en voert criminele klusjes uit. Dat is sinds deel 1 al aan de orde en ook GTA IV (eigenlijk het elfde deel, don’t ask) verschilt daarin niet. Echter, waar deze laatste aflevering in uitblinkt is de uitvoering, want die is om je vingers bij af te likken. GTA IV, moet je weten, is een complete wereld met alles er op en er aan waar alles kan. Liberty City, waar alles plaatsvindt, is een complete replica van New York. En dat hebben ze zo ontzettend goed gedaan dat alleen het rondrijden in een gestolen auto al voldoende genoegdoening oplevert. En dat is ook wat ik de afgelopen twee maanden gedaan heb.
Liberty City, met de stadsdelen Alderney, Algonquin, Boha, Dukes en Broker
Okee, ik voer af en toe wat opdrachten uit (drive by shooting, dealers koppie kleiner maken, bendeleider elimineren, dat soort grappen), maar dat is bijzaak. Wandelen, rijden, varen en vliegen door Liberty City is het absolute hoogtepunt van het spel. Vooral als je wel eens in New York bent geweest is het een feest van herkenning. Als de koudbloedige en tegelijk sympathieke Oosteuropese Nico Bellic rijd je in deze gigantische wereld die Manhattan, The Bronx, Brooklyn en Queens moet voorstellen. Uiteraard is de stad op kleinere schaal gebouwd, maar nog altijd immens.
Toerist die alles kan
Al twee maanden ben ik voornamelijk toerist in een gestolen auto en rijd ik keurig langs alle trekpleisters die het echte New York te bieden heeft. Even door Times Square scheuren, een rondje Central Park doen, helikoptertje vliegen langs de Empire State Building en langs het strand van Coney Island wandelen, het kan allemaal en het is er allemaal. In GTA IV heet het voorgaande alleen Star Junction, Middle Park, Rotterdam Tower en Pretpark. En het bekende MetLife gebouw heet hier Getalife.
Manhattan Bridge vs Algonquin Bridge
Times Square vs Star Junction
Battery Park
Via deze Flickr Gallery van Matthew Johnston kun je meer foto’s bekijken van New York vs Liberty City.
Naast al deze gelijkenissen is het rondstruinen in Liberty City een unieke ervaring. Vooral omdat alles kan en mag. Zo is elk hoekje in de stad te bezoeken, kun je elke bar, disco, hoerentent, kroeg, restaurant, stand-up comedy tent en bowling arena met een bezoekje vereren en iedereen op straat aanspreken. Net als in het echte leven. Al zal je daar niet zo snel mensen omver duwen of zonder pardon op ze inslaan of een pistool op ze richten. In GTA IV wel. En dat is héérlijk! Staat iemands hoofd je niet aan? Hoppakee, sla ‘m in elkaar. Wil jij die sportwagen hebben? Sleur de bestuurder uit de auto en rijd weg. Je mag ‘m ook doodschieten, net zo makkelijk. En als je dan door de straten snelt, beuk dan ook even op een ieder in die voor je wagen loopt. Het kan allemaal. Let er wel op dat je je auto niet te veel schade berokkend en de politie niets ziet, hoewel een achtervolging door de cops ook genieten geblazen is. Vliegen in een helikopter is misschien wel het leukst. Tijdens mijn twee tripjes naar het echte New York is het hier nooit van gekomen, maar in GTA IV sleur je gewoon de piloot uit zijn stoel en bestuur je de helikopter zelf. Het levert prachtige plaatjes op.
GTA IV advertentie boven een Keith Haring schildering op Houston Street. Deze foto schoot ik in Manhattan in 2008. De stad hing vol met gigantische billboards.
Iggy Pop
Waar ik me ook steeds weer over verbaas is de levensechte weergave van het weer in Liberty City. De zonsondergang levert prachtige oranje luchten op en lange schaduwen. En als het regent glinsteren de wegen en is het ook moeilijk om je auto in toom te houden. Ook de mist is erg sfeervol. En daar rijd je dan, in je splinternieuwe Mercedes, met je eigen geselecteerde mp3’s door de speakers en keuze uit een stuk of twintig radiostations, die per genre worden gevuld met de grootste artiesten. Zo wordt ‘Liberty Rock Radio’ gehost door niemand minder dan Iggy Pop, die helemaal losgaat en de commerciele platenbonzen voor alles uitmaakt wat God verboden heeft. Hij draait naast zijn eigen muziek ook David Bowie, Genesis, The Smashing Pumpkins, ELO, Stevie Nicks, Thin Lizzy en The Who. Via de officiële site kun je alle stations beluisteren. Vooral de commercials zijn erg grappig.
Trailer GTA IV
Windeieren
GTA IV is inmiddels al zo’n tien miljoen keer over de toonbank gegaan, wat de makers geen windeieren heeft gelegd. Reken ook maar uit als 1 spel rond de 60 euro kost. En hoewel ik over de pc-versie wel een aantal opmerkingen heb, vind ik het dit bedrag meer dan waard. Let er wel op dat je een gigantische bak moet hebben met de nieuwste videokaart en flink wat geheugen want anders loopt het spel niet. Tevens is het aanmelden en opstarten van het spel best een gedoe met al z’n aanmeldschermen, inloggegevens en laadtijd. Voor liefhebbers van New York is dit verplichte kost. Voor fanatieke en ervaren gamers zal het wat teleurstellen aangezien vooral het touren door de stad de grootste attractie is.
Het spel komt in een fraaie kartonnen verpakking met een uitgebreide survivalguide en tourist guide, met alle trekpleisters uitgelicht. Tevens zit er een uitvouwbare plattegrond in die zeker van pas kan komen. Ik denk dat dit spel nog wel een paar jaartjes meekan. GTA IV is oprecht ultiem in alle opzichten.
GTA IV is verkrijgbaar voor 49,95 (PC)
of 64,99 (XBox 360 en Playstation 3)
