|
15 sep 2007
|
Alsof de tweelingbroer van Demis Roussos het podium op kwam lopen. Wat een imposante man zeg, mister Alan Parsons. Alles is lang aan hem: hijzelf, zijn haar, zijn baard, en zijn rode leren jas. Na het concert van de ‘ouwe mannen’ van The Police afgelopen donderdag, stond ik vanavond tussen de veertigers en vijftigers in het hoofdstedelijke Paradiso, bij The Alan Parsons Project.
Toen het eerste nummer begon vreesde ik heel even even een avond lang naar ‘synthesizers greatest’ te moeten luisteren, maar o, wat had ik het mis. Er stonden zes topmusicanten op het podium, die om en om, naast hun instrument ook de zang voor hun rekening namen. Anderhalf uur retestrak, perfect geluid en ijzersterke, kippenvel opwekkende songs. En het plezier spatte er van af. Van de mannen van The Alan Parsons Project zelf en zeker ook in het publiek. Zo kan het ook.
En ja, tijdens Old and Wise had ook ik een brokje in de keel. Wat een prachtig nummer blijft dat toch.
Een filmpje, versch uit mijn mobilofoon:
|
23:54
|
Tags:
|
Sodeju, dit is één van mijn beste concerten van dit jaar. Wat een geweldige band en wat een geweldige man, die Alan Parsons! Op zijn site kan je hem horen praten, het is allerschattigst om te horen: http://www.alanparsonsmusic.com/media/NAMM_07/ap_jan07.html
😮 och och och, wat zou ik toch graag naar zo’n concert gaan… ben net te laat, ik ben echt een hele grote fan van the Alan Parsons Project 🙂 maja.. hij komt vaak genoeg naar NL