Uitgelicht: Glenn Brown

Begin dit jaar was ik op bezoek in het hoofdstedelijke Rembrandthuis voor de tentoonstelling van de Brit Glenn Brown (1966).
Ongelofelijk indrukwekkend.

Wat hij doet is grote olieverfschilderijen en tekeningen maken die geïnspireerd zijn door de oude meesters (in dit geval Rembrandt natuurlijk). Hij geeft er zijn eigen draai aan en vooral zijn sierlijke swieberige lijntjes zijn kenmerkend. En zijn werk is heftig, confronterend, bijna shockerend.

De namen die de stukken hebben gekregen zijn ook interessant. Vaak verwijzingen naar popsongs of andere moderne culturele uitingen. Hier een aantal persoonlijke hoogtepunten met ook wat close-ups.

Hier de man zelf aan het woord:

De tekst van Het Rembrandthuis:

Van 27 januari tot en met 23 april 2017 presenteert Museum Het Rembrandthuis het werk van de hedendaagse Britse kunstenaar Glenn Brown (1966) in de tentoonstelling Glenn Brown – Rembrandt: After Life. Brown is internationaal vermaard om zijn intrigerende en confronterende werk, veelal op groot formaat en geïnspireerd op het werk van oude meesters, waaronder Rembrandt. Brown eigent zich het werk van Rembrandt en zijn tijdgenoten op een meedogenloze en brutale manier toe. Speciaal voor de tentoonstelling maakt hij nieuw werk (schilderijen, tekeningen én etsen) dat voor het eerst getoond zal worden.
Hoewel het Rembrandthuis zich al langer richt op het tonen van Rembrandts invloed op andere kunstenaars, slaat het museum met deze tentoonstelling een nieuwe richting in. Nog niet eerder was er in het Rembrandthuis een tentoonstelling te zien van een buitenlandse kunstenaar met de internationale statuur van Glenn Brown. Samen met kunstenaars als Damien Hirst en Tracey Emin nam Brown deel aan de tentoonstelling Sensation in de Royal Academy of Arts in Londen in 1997. Hij geldt als één van de belangrijkste YBA’s (Young British Artist). Zijn werk geniet brede erkenning en was dit jaar te zien in drie solotentoonstellingen in de Verenigde Staten en Frankrijk.