|
26 jan 2015
|
Posted by Menno, and filed under Film
|
Had sinds ik de film voor het eerst zag, ergens half jaren ’80, weer eens zin in Schatjes (1984).
Gekke film toch. En bijna surrealistisch in al z’n droge, zwarte humor, onmogelijke gebeurtenissen, buitenaardse dialogen en wereldvreemde personages.
Ook lekker veel slapstick
Het feit dat de dochter Akkemay destijds 14 jaar was en haar scenes eigenlijk als kinderporno kunnen worden beschouwd maakt de film nog ongelofelijker. Cinematografisch is ook eigenlijk best wel goed, zeker tegen het einde als de ouders hun eigen huis weer willen betreden en de film een prachtig belichte spannende horror wordt (met uiteraard flinke verwijzingen naar The Shining, inclusief het Wolf en de drie biggetjes-verhaal).
Evil Deadish
Het is echter het kneuterige nagesynchroniseerde Nederlands dat de film ongeloofwaardig maakt. Maar aan de andere kant draagt dat ook bij aan de cultstatus die het inmiddels geniet. En wat was dat geweldige musicalstukje ineens? Moest ook erg lachen om het laatste frame, wat er met de kids terecht is gekomen.
Hoe het de kids verging
Nu Mama is Boos! (1986) maar doen?
|
23:50
|
Een paar maanden geleden was Schatjes! te zien in het Ketelhuis nav het 30 jaar bestaan van de film. Toen heb ik hem weer eens gezien. Daarna thuis Mama is boos! gekeken, maar die is echt het herkijken niet waard. Ik vind het grappig dat men in de jaren tachtig niet moeilijk deed over de leeftijd van Akkemay en die beruchte doucescene en dat we nu al zo ver heen zijn dat we zoiets al als kinderporno beschouwen. Zegt iets over hoe smaak en censuur in de loop der jaren kan veranderen. Maar goed, tegenwoordig moeten ouders van sommige politieke partijen geloof ik hun ogen dichthouden als ze hun kinderen in bad doen.
De westerse mens wordt steeds preutser ja. Misschien dat we over 20 jaar weer op het niveau van de jaren zeventig gaan zitten?
Ha!Ha! Ik hoop dat dit geen 20 jaar gaat duren 🙂