Home

Displaying Category 'Muziek'

11 mrt 2009
Posted by Menno, and filed under Film, Muziek

Hee! Alison Goldfrapp aapt Penny Lane (Kate Hudson) uit Almost Famous na:

Tags:
10 feb 2009
Posted by Menno, and filed under Muziek

Ik weet het niet, maar ik begin De Staat steeds leuker te vinden. Ligt het aan het feit dat VPRO’s 3VOOR12 deze Nijmegenaren als dé band belofte van 2009 bestempelde of hebben ze gewoon wat?
Ik weet het niet, maar de video bij ‘The Fantastic Journy of the Underground’ is wel erg inventief. Spelen met kadrering, leuk. Lekker nummer ook weer. Verdomme.

Lees verder… »

Tags:
4 jan 2009
Posted by Menno, and filed under Film, Muziek, Overpeinzing

Vandaag eens iets over de vrije platenwinkel, beter bekend als de Free Record Shop. Ik vind het namelijk best een nare winkel. Nou is dat, gok ik, geen wereldschokkend nieuws, maar toch, het moet er even uit.

Laten we eens beginnen bij de naam. Free Record Shop. Alsof ze een gratis record breken. Of in vrijheid opnemen. Dit is echter niet mijn grootste ergernis. Dat is wél het assortiment, personeel en waar de winkelketen voor staat: de debilisering van de maatschappij.

De vrije platenwinkel, opgericht in 1971, bestaat inmiddels uit zo’n 250 vestigingen in vijf landen en president-directeur Hans Breukhoven, hierna meneer Vanessa genoemd (naar zijn schorre rondborstige bont-girl), verkoopt naast ‘records’ ook dvd’s, blu-ray’s, games en ontzettend veel meuk dat geen hol te maken heeft met muziek. Inmiddels is het uitgebreide assortiment zo breed geworden dat er van alles maar een beetje in de schappen kan staan, met als grootste dooddoener de radicale inkrimping van de compact discs. De gemiddelde vrije platenwinkel heeft er misschien nog zo’n duizend staan. Hieronder een lichtbeeld dat ik illegaal heb geschoten met mijn verborgen mobilofoon.

CD’s in de vrije platenwinkel

Zonder dollen zijn dit, naast een piepklein bakje dance-compilaties, ALLE cd’s in het filiaal aan de Ferdinand Bol straat te Mokum.

Toen ik deze foto schoot hoorde ik naast mij een man vragen aan de verkoper of ze de cd Rumours van Fleetwood Mac hadden. Toch niet het minste muziekwerkje, zo niet een meesterwerkje. De verkoper, nauwelijks boven de beukende housemusiek -dat in de vrije platenwinkel gewoongoed is- uitkomend, vroeg: “Fleetwat?” en greep in paniek naar de digitale database. “Fleetwood Mac” zei de man nog eens. De jongen, met op zijn t-shirt een zeer servicegerichte tekst met heel veel keer het woord ‘fuck’, tikte wat op het toetsenbord en moest de man teleurstellen. “Kan ik ‘m dan bestellen?” vroeg de man, wat geen rare vraag is. Tenslotte levert elke winkel deze service. Maar nee hoor. “Daar doen we hier niet aan. U kunt ‘m op de website bestellen”. Teleurgesteld verliet de man de winkel. Ik volgde hem.

Maar wat is nu het beleid van de vrije platenwinkel? Hetzelfde als dat van McDonald’s, H&M en IKEA: zoveel mogelijk geld verdienen aan het massagedrag van het klootjesvolk. Maak het kopend volk gek met duizend maal een liedje op de radio, tv en internet, laat het stijgen in de top 40 en verkopen maar. De Borsato’s, de Shakira’s, de Smits (nee, niet The Smiths) en de Tropical Danny’s. Dat kent men (daar heeft meneer Vanessa wel voor gezorgd), dus dat koopt men. Hetzelfde geldt voor de spellen. En exact hetzelfde voor de films. En ze staan in rijen bij de kassa in de vrije platenwinkel. De snoeiharde kutmuziek, het geestdodende personeel en de krappe ruimte (want hoe meer bakken met crap hoe beter) trotserend. En ondertussen steekt meneer Vanessa zijn sigaren aan met 100 euro biljetjes, grijnzend naar zijn bankrekening die over de 93 miljoen euro bedraagt (volgens de Quote 500).


Jut en Jul

Wat is nou mijn punt. Ik word er gewoon zo droevig van. Dat alle leuke platen-, dvd- en weet ik veel wat voor speciaalzaken één voor één verdwijnen en plaatsmaken voor inspiratieloze en sfeerloze giganten als de vrije platenwinkel. En men laat het toe. Ik baal er gewoon van dat elke winkelstraat waar ook in Nederland, België of Duitsland gedomineerd wordt door diezelfde winkels, diezelfde uithangborden, diezelfde zombies. Er is waarschijnlijk ook helemaal niets aan te doen. Dat is misschien nog wel het meest trieste.

Maar goed. Het schijnt dat de geadopteerde kinderen van meneer Vanessa hem ook niet mogen.

Tags:
19 dec 2008
Posted by Menno, and filed under Actualiteit, Muziek

Ha! Ook wel eens leuk: ter plekke meebloggen met een live evenement.
As I typ speelt de Song van het Jaar op 3VOOR12 TV (en natuurlijk op 3FM radio).
Eens kijken of ik het een beetje eens ben met de top 10. So far so good moet ik zeggen.

10. Jason Mraz – I’m Yours
09. The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement
08. MGMT – Kids
07. Amy Winehouse ft. Mark Ronson – Valerie
06. The Killers – Human
05. De Jeugd van Tegenwoordig – Hollereer
04. Voicst – Everyday I work on the Road
03. Mylow – Ayo Technology
02. Coldplay – Viva La Vida
01. Kings of Leon – Sex on Fire

Hm, ja. Geen verkeerde keuzes, moet ik zeggen. Dat 3VOOR12 publiek is zo gek nog niet. Maar natuurlijk is mijn top 10 beter. Hieronder mijn volgorde van bovenstaande tien.

10. Amy Winehouse ft. Mark Ronson – Valerie
09. MGMT – Kids
08. Voicst – Everyday I work on the Road
07. Mylow – Ayo Technology
06. Coldplay – Viva La Vida
05. Jason Mraz – I’m Yours
04. The Killers – Human
03. De Jeugd van Tegenwoordig – Hollereer
02. The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement
01. Kings of Leon – Sex on Fire

EN ja, die nummer 1, Kings of Leon’s ‘Sex on Fire’, what can I say? Het is een wereldplaat. Zo verdomd lekker. Maar dat verwoorde ik hier ook al lang.

Hier de top 100 van Song van het Jaar 2008.
Benieuwd wat 2009 ons muzikaal brengt!

Tags:
25 nov 2008
Posted by Menno, and filed under Film, MP3, Muziek, Nieuwe media

Een tijdje geleden zag ik Reverb (2007, Eitan Arrusi), een film over verborgen boodschappen in muziek. Na drie kwartier zette ik de flop maar uit. Jammer, want het gegeven is interessant.

We kennen allemaal de verhalen over satanische boodschappen in Led Zeppelin’s ‘Stairway to Heaven’ en de subtiele hints op The Beatles’ Abbey Road dat Paul zo dood is als een pier. De ene keer bewust in het muziekstuk gestopt (denk aan Pink Floyd’s ‘Empty Spaces’), de andere keer ontdekt door een iets te enthousiaste fan. Een verontrustend voorbeeld van het laatste is dat van de band Judas Priest en de zelfmoord van twee tieners. De Amerikaanse James Vance en Ray Belknap luisterden vlak voor kerst 1985 naar het nummer ‘Better by you, Better than me’ van deze metalband en de subtiele tekst ‘do it!’ deed de boys (mede) besluiten een kogel door hun hoofd te jagen. Belknap slaagde heirin, terwijl Vance de big bang overleefde en met een zwaar misvormd gezicht voort moest (drie jaar later lukte z’n zelfmoord overigens wel). Het resulteerde in een lange rechtzaak die uiteindelijk gewonnen werd door de band. Een interessante documentaire over dit incident is op Google Video te vinden.

Subliminale boodschappen
Deze zogenaamde subliminale boodschappen in de muziek houden de gemoederen flink bezig. Terecht, want afgezien dat het treurig kan eindigen, zoals hierboven beschreven, is het erg leuk en soms griezelig verrassend om ze te vinden. Het zijn de easter eggs in de muziek. En in tegenstelling tot vroegah, toen je je platenspeler moest verbouwen om een plaat achterstevoren te draaien om eventuele verborgen teksten hoorbaar te maken, gaat het tegenwoordig een stuk makkelijker met een pc en een simpel audioprogramma. En als je ook nog wat research kunt doen op het internet kun je op intrigerende gevallen stuiten.
Hieronder een aantal voorbeelden.

Lees verder… »

Tags:
26 sep 2008
Posted by Menno, and filed under Bowie, Muziek

Nou okee, toch maar even wat serieus op dit blog. Ik doe namelijk genoeg. Zo schreef ik donderdag een recensie voor de film Tropic Thunder, te lezen op Eeuwig Weekend en rond ik zojuist dit stuk af voor een nieuw blog dat ik sinds kort bijhoud voor Radio 6: Bowie.radio6.nl.

Een bijzondere nieuwe Bowie cd die uit zou zijn gekomen, schreef ik in de introductiepost. En ik loog niet. Het betreft hier namelijk een compilatieschijf met 12 nummers, persoonlijk uitgekozen door mr. Bowie himself. Ofwel: welke tracks uit zijn back-catalogue vindt Bowie nu eigenlijk zelf de moeite waard? Een interessante vraag, wat een interessante cd heeft opgeleverd: iSelect.

iSelect Bowie

iSelect Bowie

Deze schijf verscheen eerder als bijlage bij de Britse krant Mail On Sunday, maar is nu ook uitgebracht als cd met boekje met tekst en uitleg van de man. Bowie: “Twelve songs that I particularly like. Few of them are well known, but many of them still get sung at my concerts… usually by me!”

De tracklist:

1. ‘Life on Mars?’ (van Hunky Dory)
2. ‘Sweet Thing/Candidate/Sweet Thing (Reprise)’ (van Diamond Dogs)
3. ‘The Bewlay Brothers’ (van Hunky Dory)
4. ‘Lady Grinning Soul’ (van Aladdin Sane)
5. ‘Win’ (van Young Americans)
6. ‘Some Are’ (bonustrack op de heruitgave van Low uit 1991)
7. ‘Teenage Wildlife’ (van Scary Monsters)
8. ‘Repetition’ (van Lodger)
9. ‘Fantastic Voyage’ (van Lodger)
10. ‘Loving the Alien’ (van Tonight)
11. ‘Time Will Crawl (MM Remix)’ (van Never Let Me Down)
12. ‘Hang on to Yourself (Live)’ (van Live Santa Monica ’72)

Een bijzondere plaat indeed dus, temeer omdat de ‘grote’ hits ontbreken: er staan slechts drie singles op. En vooral ook het nummer ‘Some Are’ uit 1976 is uniek, daar deze enkel op de heruitgave van Low staat. Bowie zegt hierover:

“A quiet little piece Brian Eno and I wrote in the Seventies. The cries of wolves in the background are sounds that you might not pick up on immediately. Unless you’re a wolf. They’re almost human, both beautiful and creepy. Images of the failed Napoleonic force stumbling back through Smolensk. Finding the unburied corpses of their comrades left from their original advance on Moscow. Or possibly a snowman with a carrot for a nose; a crumpled Crystal Palace Football Club admission ticket at his feet. A Weltschmerz [world weariness] indeed. Send in your own images, children, and we’ll show the best of them next week.”

Een persoonlijke favoriet, waarvan ik altijd gehoopt had deze eens live te horen (tevergeefs) is ‘Lady Grinning Soul’. Leuk om te lezen dat ook Bowie achter dit nummer staat. Nog zo’n prachtnummer is ‘Repetition’, een track van Lodger uit 1979. Deze speelde Bowie voor het eerst live in 1999, tijdens een TV-opname voor ‘Storytellers’ van VH-1. Een sterk nummer, dat het onderwerp ‘wife-beating’ behandeld. Bowie vertelt met een monotome stem het verhaal van Johnny, een grote gast, die nogal gefrustreerd is, want ‘he could have had a Cadillac If the school had taught him right’. En erger nog: ‘He could have married Anne with the blue silk blouse’. In plaats daarvan zit hij opgescheept met een vrouw die niet eens kan koken. Johnny zegt: ‘What’s the good of me working when you can’t damn cook?’. En dus slaat hij haar. Op de maat van de muziek, die repetitief voortdreunt. Een prachtzin is: ‘I guess the bruises won’t show if she wears long sleeves. But the space in her eyes shows through’.

Bowie: “I had known more instances of this behaviour than I would have preferred to have been made aware of and could not for the life of me imagine how someone could hit a woman, not only once but many, many times.”

iSelect is vanaf14 oktober te koop. Bijvoorbeeld bij Bol.com of Amazon.
De teksten kun je op je gemak al lezen op deze pagina van Mail on Sunday.

24 sep 2008
Posted by Menno, and filed under Muziek

GODVERDOMME!

De nieuwe plaat van Kings of Leon!

GODVERDOMME WAT MOOI!

Lees verder… »

Tags:
xfactor
xfactor
 
xfactor
Dit is de webstek van Menno Kooistra. Alles wat zich binnen de digitale muren van Mennomail.nl afspeelt is beveiligd door deze jongen: ©.