|
4 jul 2017
|
Posted by Menno, and filed under Kunst
|
Mijn favoriete schilderij van Salvador Dalí, vraag je?
Daar hoef ik niet lang over na te denken en ga direct voor ‘Dream Caused by the Flight of a Bee around a Pomegranate a Second Before Awakening’ ofwel ‘Dream Caused by the Flight of a Bee’ uit 1944 toen hij in Amerika woonde.
Dream Caused by the Flight of a Bee around a Pomegranate a Second Before Awakening
Voor mij het ultieme Dali-schilderij omdat er alles inzit wat hij zo ongelofelijk mooi op doek kan zetten. De symboliek spat van het canvas en het geheel is en lust voor het oog.
Check de appel naast de mooie blote dame. Dit staat voor vruchtbaarheid en wederopstanding, net als de druppels water. Is de dame Venus? Het lijkt wel erg op de geboorte van Venus van Alexandre Cabanel:
De geboorte van Venus van Alexandre Cabanel
Zie ook de schaduw van de appel (een hartje). De bij, symbool voor maagdelijkheid, zie je daar ook. De olifant met obelisk (gebaseerd op een beeld van Bernini) met lange poten heeft me altijd gefascineerd. En de enge beesten en het geweer? Zijn dat de engelen op het doek van Cabanel? De bijenprik die de droom abrupt tot een einde brengt?
|
2 jul 2017
|
Zit al weken heel erg diep in de nieuwe Twin Peaks reeks. Zeker na de ongelofelijke 8e aflevering. Twin Peaks: The Return is elke week een verrassing van jewelste. Het is zo goed, zo vernieuwend, zo verfrissend, zo bizar. Zoiets heb je niet meer gezien sinds…Twin Peaks in 1990.
Kyle MacLachlan in Twin Peaks. Foto: Suzanne Tenner/SHOWTIME
Wat me vooral aantrekt is dat je er zo over gaat nadenken. Het houdt het me al weken bezig. Wat heb ik nou allemaal gezien? Wat bedoelde mede-schrijver en regisseur David Lynch hier nu mee? Elke seconde is zo doordacht. Alles heeft een betekenis, een diepere laag. Maar wát! En dat is de kracht van Twin Peaks. Los van het feit dat alles eruit ziet als een schilderij.
Dat laatste inspireerde me tot het maken van een video-essay. Het viel me op dat een aantal shots in Twin Peaks, maar ook in eerder werk van Lynch wel eens op Edward Hopper schilderijen geïnspireerd konden zijn. Onderzoek bracht meer aan het licht en leerde me dat David Lynch ook groot fan is van de expressionistische schilder Francis Bacon. Hieronder mijn essay.
Een dag na posten werd het opgepikt op Reddit, Filmmaker Magazine, No Film School en nog wat sites. Heel tof. De teller staat nu op 5.298 (Youtube) en 2.156 (Vimeo) views.
Carel Struycken en Joy Nash in Twin Peaks. Foto: Suzanne Tenner/SHOWTIME
Los hiervan bleef ik nadenken over de vraag wat er toch zo goed is aan de reeks. Wat is het aan Twin Peaks dat zo vernieuwend is, zo anders dan al die series die we zielloos binchen. Wat wil Lynch, naast het “verhaal” van Twin Peaks, zeggen? Ik denk dat RagnarRox in onderstaande video de essentie te pakken heeft hier. Van Twin Peaks, Lynch én de glazen kooi uit de eerste twee episodes. Die kooi, die glass box verbeeldt meer dan we aanvankelijk denken. Het is de tv van nu. En wij staren er naar, als zombies. Weer heeft Lynch het door.
Man, man, man, wat een genie is het toch.
|
25 jun 2017
|
Posted by Menno, and filed under Film
|
Ik heb een zwak voor Donald Sutherland. Ik vind het een geweldige acteur met een fantastische kop. Zijn gezicht kan alle emotionele registers aan. Zijn serieuze blik is angstaanjagend serieus en op de spaarzame momenten dat hij lacht, breekt het wolkendek open. Maar over het algemeen geldt: hoe meer zijn personages in de penarie zitten, hoe beter hij wordt. Het vroegere werk is duidelijk beter, maar ook later in zijn carrière stond hij nog zijn mannetje.
Ik heb sinds jaar en dag een theorie die ik altijd smakelijk deel met tafelgenoten:
‘Elke film met een besnorde Donald Sutherland is goed’.
Een boute uitspraak die gestoeld is op een aantal uitstekende films die ik van ‘m zag, waar een flinke bos haar op zijn bovenlip pronkte.
Invasion of the Body Snatchers,
Don’t Look Now,
Eye of the Needle,
Cloudbusting (geen film, maar de clip van Kate Bush).
Hij heeft 184 films op zijn conto op IMDB en ik geef toe: ik heb ze niet allemaal gezien. Maar verrassend veel. En tuurlijk zijn zijn films zonder snor en met baard ook goed. MAAR DIE MET SNOR ZIJN ALTIJD GOED.
Misschien maar eens een mashup aan de man wijden.
|
21 jun 2017
|
Posted by Menno, and filed under Actualiteit
|
Youtube zette gisteren een video online, “#MoreThanARefugee“, over 65 miljoen vluchtelingen en hun verhalen.
De comment section eronder is gevuld met extreem-rechtse teksten en de meest grove verwensingen.
Een hele droevige afspiegeling van het huidige politieke klimaat in de wereld. Twee totaal verschillende meningen, visies en aanpakken op één pagina.
|
18 jun 2017
|
Posted by Menno, and filed under Persoonlijk, Portfolio
|
Eerst kwam Tonio van Vugt op bezoek. We praatten een uur over mijn werk als mashupper en editor van video-essay’s voor VoorDeFilm.
Een maand later kwam Pim Top bij me thuis voor een aantal foto’s.
Een week later lag de nieuwe MacFan op de deurmat.
Met 4 pagina’s over mashup artist Menno Kooistra, yo! (oh, en ik kom uit 1976, niet 1967 :))
MacFan nr. 131 ligt nu in de winkel.
Menno mashup. Foto: Pim Top
Mijn editplek. Foto: Pim Top
|
14 jun 2017
|
Posted by Menno, and filed under Een still omdat ik het wil, Film
|
Zag afgelopen weekend het vervolg op een all-time favorite van me: Trainspotting. En dat beviel uitstekend.
T2 Trainspotting (ook weer van de geweldige Danny Boyle) speelt zich 20 jaar na het origineel af en de overgebleven ex-heroïnejunkies (behalve Spud) bevinden zich inmiddels in hun midlife-crisis. Ze ontmoeten elkaar weer in Edinburgh, al dan niet gepland.
De film werd vooral voor mij gemaakt (de fans dan, maar daar ben ik er één van) en is los te bekijken maar snijdt beduidend meer hout als je recentelijk het origineel hebt bekeken . Een mooi verhaal over nostalgie, verraad, vriendschap en de zoektocht naar de zin van het leven. Wat me voornamelijk opviel zijn de ongelofelijk mooie beelden van DoP Anthony Dod Mantle, de cameraman die eerder visuele pareltjes schoot als Festen, 28 Days Later, Slumdog Millionaire, Antichrist, Dredd, In the Heart of the Sea en Trance (check hier een mooie video over zijn leven en werk hier). Elk shot is om in te lijsten. Kijk nou toch!
En zie je de twee The Shining links?
Oh, en in de goeie Danny Boyle traditie zijn er ook weer Bowie knipoogjes te vinden (de man is fan), hier in de vorm van twee Bowie platenhoezen: The Man Who Sold The World en Hunky Dory:
|
11 jun 2017
|
Posted by Menno, and filed under Film
|
Gisteren herkeek ik een van de allerbeste psychologische horrors/drama’s ooit gemaakt: Jacob’s Ladder (1990, Adrian Lyne). Een aangrijpend en behoorlijk slim verhaal over oorlogsveteraan Jacob die lijdt aan hallucinaties na terugkomst uit Vietnam.
De film zit vol bijbelse referenties (wat wil je met zo’n titel) en haalt zijn inspiratie uit het verontrustende werk van kunstenaars als H.R. Giger, de fotograaf J.P. Witkin en schilder Francis Bacon. Dan weet je een beetje wat je kunt verwachten 😉
Hieronder een deleted scene die zeer de moeite waard is om te kijken, maar waarvan ik snap dat Adrian Lyne ‘m eruit gehaald heeft. Het is een stap tegen het einde van de film, die niet uitgelegd had hoeven worden, maar wel erg goed is. De opbouw en de details zijn fantastisch:
|
Tags: filmtip, Jacob's Ladder
|
