|
8 jun 2009
|
Wat doe jij als je wilt weten wie die ene film regisseerde? Of als je nieuwsgierig bent of een film een kijkbeurt waard is? De kans is groot dat je de Google raadpleegt of rechtstreeks naar de International Movie Database (IMDB) surft. Ik in elk geval wel. Deze door gebruikers gevulde site is zo ongelofelijk rijk aan informatie dat de rest bijna overbodig wordt. Toch verscheen vorige maand het Filmjaarboek 2008/2009. Ook dit jaar weer een flink gevuld boekwerk boordevol informatie. De vraag is: voegt dit nog wat toe? Eeuwig Weekend legt de voors en tegens van dit papieren filmoverzicht naast elkaar.
Het Filmjaarboek is de opvolger van het Nederlands Jaarboek Film dat van 1981 t/m 1990 verscheen. Daarna heette het een stukje compacter Filmjaarboek. Dikke boeken met beschrijvingen van alle in Nederland uitgebrachte bioscoopfilms van dat jaar, voorzien van uitgebreide credits. Het laatste boek bevat bovendien een zevental artikelen en overzichtjes van prijzen, bezoekcijfers en adressen. ‘Een onmisbare bron van informatie voor iedere filmliefhebber’ prijkt op de achterkant.
Voors
Het Filmjaarboek 2008/2009 is een fraai vormgegeven boek, ligt lekker in de hand, is volledig in kleur en bulkt van de informatie. Het is dan ook geen licht boekwerkje met z’n 272 pagina’s. Pagina’s 10 t/m 44 worden gevuld met feitjes, lijstjes, artikelen en interviews. Vooral interessant is de samenvatting van filmjaar 2008 waarin de trends, hoogte- en dieptepunten besproken worden. Het artikel van regisseur Martin Koolhoven over de carrière van Clint Eastwood is informatief en laat een enthousiaste fan aan het woord. Ook leuk is het stuk van internetjournalist Francisco van Jole die amateurfilms op internet behandelt.
De filmbeschrijvingen met credits zijn kort en objectief en bij bijna alle films prijkt een foto. Ook handig. Hierna volgen ruim 50 pagina’s regisseurs- en filmindex waarin wordt verwezen naar de Filmjaarboeken van 2001 t/m 2008, wat in je voordeel werkt als je ook die boeken in je bezit hebt.
Tegens
Is het niet een tikkie overdreven om te beweren dat het een onmisbare bron is voor elke filmliefhebber? Tuurlijk, alles mooi op een rijtje is handig, maar voegt het wat toe voor een filmfan? Die kijkt graag naar films en wil meer van die films afweten en heeft dan niet persé dit boek nodig.
Een absolute meerwaarde van het Filmjaarboek 2008/2009 zijn de artikelen. Dat kan naast het handige overzicht reden zijn voor een aanschaf . Maar waarom dan zo sumier? Francisco van Jole krijgt twee pagina’s. een stuk over de superheldenfilm krijgt maar drie pagina’s. Het lijkt me dat je juist met deze vulling moet uitpakken. Dát is pas onmisbaar voor de filmliefhebber! En ondertussen wel vijf (!) pagina’s gewijd aan de “Filmliefde” van de bekende Nederlander, in dit geval cabaretiers. Wat boeit mij het nou wat de favoriete films van Thomas van Luyn, Hans Teeuwen, Claudia de Breij of Jochem Meyer zijn? Come on!
En dan nog de objectieve filmbeschrijvingen van het boek. Ik snap het wel, het is de meest veilige manier, maar wat mij betreft ook de minst interessante. Geef naast de beschrijving ook een meninkje mee. Al is het maar een paar regels. Ook dát kan het boek specialer maken, zeker als er een vakkundige redactie en groep filmkenners achter zit (wat er zit!).
Conclusie
Ik denk dat er voor het Filmjaarboek zeker een markt is, maar wel één voor de generatie van vóór het internet. Een groep filmliefhebbers die trouw alle jaarboeken verzamelt en jaarlijks het rijtje in de boekenkast aanvult met de nieuwste editie. Het boek schiet wat mij betreft zijn doel voorbij door niet uit te pakken met de artikelen en kennis die in huis is. Juist nu, met duizenden filmsites in de lucht en IMDB als koploper, moet je jezelf onderscheiden en een boek leveren die meer biedt dan wat al op het net te vinden is. Met de te korte artikeltjes en de nutteloze Filmliefde-rubriek die er nu in staan red je het niet. Ook de meningsloze filmbeschrijvingen voegen niets toe, behalve dan het gebonden overzicht op papier.
Ik heb het Filmjaarboek doorgelezen en in mijn boekenkast gezet om het daar zeer waarschijnlijk nimmer meer uit te pakken. Noem het luiheid of noem het wijsheid, maar ik heb filminformatie sneller tevoorschijn op mijn monitor. En dan krijg ik er ook nog eens ontelbare links, foto’s en bewegend beeld bij. Het Filmjaarboek lijkt in elk geval verjaard.
Het Filmjaarboek 2008/2009 (ISBN 978 90 6403 727 6) ligt overal in de winkel en kost 20 euro.
|
5 mrt 2009
|
Posted by Menno, and filed under Nieuwe media
|
Onlangs heeft Hyves zonder het wereldkundig te maken de nietsvermoedende Hyver met voor- en achternaam zoekbaar gemaakt op Google. Sinds 30 januari 2009 is iedereen die een Hyves pagina aanmaakt ook terug te vinden via ’s werelds grootste zoekmasjien. Dus óók de mensen die reeds een Hyves pagina hadden. Niet heel netjes van Hyves en Google. En dit is nog maar één voorbeeld van hoe privacy steeds minder betekenisvol wordt op internet.
Ook zeer recentelijk kwam Google met Latitude op de proppen. Middels deze functionaliteit is het mogelijk om in Google Maps je locatie te delen met vrienden en familie. Via gsm-masten, wifi punten en GPS. Google heeft hiermee de een-na-laatste stap afgerond om werkelijk alles van jou te weten te komen. Zo scannen ze je Gmail al af om je met persoonsgerichte advertenties te kunnen spammen en houden ze reeds nauwkeurig je zoekgeschiedenis in de smiezen. Wist je niet? Klik op google.nl dan maar eens rechtsboven op ‘Mijn account’ en vervolgens op ‘Webgeschiedenis’.
En nu weten ze dus ook je locatie. En nee, natuurlijk geef je je mobiele nummer en Latitude-toegang niet zomaar aan Jan en alleman, maar geef toe, de kans is aanwezig dat je mobiel in bezit komt van derden. Of dat je bijvoorbeeld een telefoon koopt (of krijgt van je baas) waarop Latitude reeds aanstaat zonder dat je het weet.
Door Bob Englehart
Eigenlijk verbaast ’t me ook helemaal niets. Natuurlijk kan Google of elke overheidsinstantie (of zijn dat dezelfden?) inzicht krijgen in jouw internetgebruik. En dat doen ze natuurlijk ook allang. Probleem is echter dat ze wettelijk nog niet alles mogen. Et voila, daar is de laatste stap. Even nog wat wetten erdoor drukken die de privacy stapje voor stapje ondergeschikt maken. En wat helemaal grappig is: mensen werken zelf al mee door een “coole” gadget als Latitude te activeren, waarmee je eigenlijk zegt: ‘Alsjeblieft, hier is mijn locatie. Doe ermee wat je wilt’. En dat in combinatie met ons geschaduwde internetgebruik, geregistreerde aankopen (via creditcard of pinpas) en een camera op elke straathoek is de Orwelliaanse toekomstvisie gerealiseerd.
Misschien overdrijf ik hoor. Zou best kunnen. Maar hoe leuk sommige diensten ook zijn, ik vind het soms gewoon een beetje eng. Werkelijk enig om te zien dat Pietje momenteel van Groningen naar Stadskanaal snort en Bepje nu in Zimbabwe vertoeft (Google Latitude). Dolletjes om te zien dat Harry twee minuten geleden naar Goldfrapp luisterde, maar nu is over geschakeld naar Wolter Kroes (Last.fm). Prachtig om kennis te nemen van het feit dat Klazientje nu koffie drinkt en zometeen de Linda op de wc gaat doornemen met de nieuwe U2 op haar iPod. (Twitter). Lachen om de tot in detail ingevulde curriculum vitae van Sjonnie door te nemen en te zien dat hij ooit poep schepte in Artis (LinkedIn). Wat dat betreft hebben we die RFID-chip onder onze hersenpan helemaal niet meer nodig. Men weet alles al!
Last.fm. Ik respecteer de privacy van mijn vrienden
Maar zolang Big Brother ons nog niet legaal begluurt en bespied, kun je er voor kiezen om je privé-gegevens zo veel mogelijk te beschermen op het wereldwijde web. Gewoon door niet op elke (social network-) site je volledige naam en locatiegegevens rond te strooien. En door huis, tuin en keuken-kiekjes voor jezelf te houden.
Maar -en hier komt de in- en in trieste conclusie van dit betoog- daarvoor is het al te laat. Heb je allang niet meer zelf in de hand. Want wat jij zo gedreven probeert veilig te stellen pleurt dat ene lollige vriendje van jou prompt online. Of ben jij nog nooit een foto van jezelf tegengekomen uit een dronken verleden waarvan je toch echt liever hebt dat niemand die ooit ziet? Tuurlijk wel. Ook jij staat wel ergens al moonend op het net met een bezweet en fatsig hoofd op een smoezelige camping in Frankrijk. Out of your hands. Vette pech tijdens een sollicitatie, want je bent al lang en breed gegoogled.
En vluchten kan ook al niet meer met Latitude. Wat een ellende.
