|
28 apr 2008
|
Posted by Menno, and filed under Strip
|
Laatst zag ik Han Peekel in het wild. Gewoon zo. Hoppakee, in het echt. Han fokking Peekel! Dé held uit onze jeugd. Het forse icoon van miep miep ieeeeuw.
Het was vaste prik voor mij destijds: Wordt Vervolgd. Wekelijks op de AVRO. Met de vrolijke bolle kop van Han Peekel met vlinderdasje prominent in beeld. Het begin in 1983, ik was toen 7 jaar, en het programma liep tot 1997. Wordt Vervolgd stond voor strips en tekenfilms. De klassiekers onder de cartoons kwamen voorbij: Droopy, Looney Tunes, Road Runner en Disney. En er waren interviews met striptekenaars en de befaamde Strip Top 10. Wellicht het bekendste onderdeel van Wordt Vervolgd was de Wordt Vervolgd Club met het rondreizende familie-uitje in de vorm van de Clubdag. Hier imiteerden de kids van toen massaal Donald Duck, Woody Woodpecker en Road Runner. Deze gevleugelde uitspraken zijn tot op de dag van vandaag nog bekend (“ik ben Pietje, ik ben 8 jaar en ik doe Donald Duck na”). Hoe irritant het destijds ook was.
Wordt Vervolgd was een instituut. Stripblad Eppo nam de naam zelfs over in 1985 en werd ‘Eppo Wordt Vervolgd’. Han Peekel bemoeide zich met de inhoud van het blad en Peter de Wit tekende voor het blad een moppentapper die grote gelijkenis vertoonde met Peekel. En natuurlijk heeft een beetje stripliefhebber ook het boek ‘Wordt Vervolgd presenteert’ in de boekenkast staan. Lange tijd was dit hét boek over de geschiedenis en totstandkoming van stripverhalen in de wereld.
Met Han zelf ging het sinds 1998 niet zo goed. Zijn productiemaatschappij was failliet en geruchten gingen rond in de alom bekende wandelgangen dat hij fraude had gepleegd met brothers in arms Kees de Bree en Wouter Stips. Weet ik het mijne niet van, dus laat ik me niet over uit. Wat ik wél weet is dat ik Han Peekel laatst zag. In het echie. En wat nog leuker is: Wordt Vervolgd schijnt terug te komen. Op de buis!
Op de website kun je er alles over lezen en zelfs horen via de warme vertrouwde stem van Han. Wanneer is nog niet bekend, maar ik vind het een positieve ontwikkeling. Het zal nimmer meer zijn zoals vroeger, maar dat er weer aandacht wordt besteedt aan de strip in Nederland op teevee is een hele goede zaak. En Han Peekel, die is gewoon vet cool.
|
Tags:
|
|
23 apr 2008
|
Posted by Menno, and filed under Overpeinzing
|
Zojuist met een nieuwe koptelefoon naar de nieuwe Last Shadow Puppets lopen luisteren in het nieuwe lentezonnetje.
Wat kan geluk gewoon zijn.
|
Tags:
|
|
22 apr 2008
|
The making of a good compilation tape is a very subtle art. Many do’s and don’ts. First of all you’re using someone else’s poetry to express how you feel. This is a delicate thing.
Zegt Rob Fleming in het boek (Rob Gordon in de film) ‘High Fidelity’ van Nick Hornby. En gelijk heeft-ie. Ik heb zelf in mijn tienerjaren ontelbare mix-tapes gemaakt. Compilatiecassettes voor mezelf, maar vooral voor anderen. Want dat is natuurlijk het leukst. Een half uur per kant vol muziek die jij aan iemand anders wil laten horen. Het zegt veel over jouw persoontje, want -zoals Rob Fleming zegt- je gebruikt de lyrics (de poëzie) en muziek van anderen om jouw gevoelens over te brengen. Zo’n compilatie is niet zomaar een verzameling liedjes. Nee, het is je hart en ziel op tape. Het is een pure kunst en een delicate kwestie.
John Cusack als Rob in de verfilming van High Fidelity
De ultieme compilatie
De compilatietapes die ik maakte voor vrienden en vriendinnen werden grondig uitgedacht. De volgorde is van essentieel belang. Op papier schreef ik de uitverkoren muziekstukken op en vervolgens werd heel secuur de volgorde bepaald. Je begint natuurlijk met een knaller. Een nummer dat de aandacht van de ontvanger in één klap grijpt. Het liefst een dansbaar, up-tempo lied. De lyrics maken nog niet eens zo heel veel uit. Daarna volgt een soortgelijk nummer dat nét een tikkie harder of sneller is. Om de luisteraar helemaal te overtuigen. Echter, verschiet niet al je kruit want er moeten nog minstens een stuk of 15 nummers volgen. Dus neem gas terug en programmeer een rustiger nummer. Niet té sloom want dan ben je de luisteraar weer kwijt. De gevoelige tearjerkers kunnen straks wel. Dan weer een sneller nummer, gevolgd door een lekkere ballad. En op deze manier werk je de hele lijst af. Twee nummers achter elkaar van een zelfde artiest is ook uit den boze. Ik eindigde altijd met een grapje, maar dat is persoonlijk. Feit is: there are a lot of rules. Meer tips op deze Wikihow.
Kijk, halverwege de jaren ’90 geborene: dit is een cassettebandje.
(Check hier overigens de grootste verzameling old-school cassettebandjes)
PC’s killed the mix-tape star
Toen de bandjes langzaam aan werden weggedrukt door de writable cd’s is ook het oude vertrouwde compilatiegevoel een beetje gestorven. Tuurlijk, compilaties kun je ook op cd’s branden, maar het is anders. Je zit niet meer geconcentreerd met je vingers boven de pauze en record knop, terwijl je met je andere hand het juiste nummer op de cd- of platenspeler start. Je hebt niet meer te maken met een kant A en een kant B, waarop je verschillende moods kunt zetten. Je bent niet meer aan tijd van 30 of 45 minuten gebonden, wat overigens helemaal verdwenen is met de komst van de MP3-speler. Deze ontwikkeling is killing voor de mix-tape, daar de shuffle functie een eind maakt aan alle noeste compileerarbeid. Echt, het is gewoon anders.
Pause-record-play
Maandcompilaties
Ondanks het grote verschil ben ik op een gegeven moment ook gezwicht voor de pc en cd-invasie en heb ik de cassetterecorder de deur uit gedaan. Tenslotte zitten er wel heel veel voordelen aan de nieuwe technologie. Vanaf dat moment heb ik trouw elke maand een compilatie-cd samengesteld. Een maandelijkse verzameling nummers van die periode, vermengd met tijdloze klassiekers. Deze maandcompilaties zijn waardevolle tijdsmonumenten geworden. De nummers en volgorde van die cd’s zijn helemaal van toen. Bijzonder! Ik doe dit nog tot op de dag van vandaag, zij het met een ruimere frequentie. Uiteraard zijn deze mix-cd’s ook gemaakt met in mijn achterhoofd ze aan anderen te laten horen. Het grootste deel van mijn maandcompilaties is dan ook enthousiast gekopieerd, wat ik beschouw als een compliment.
Mixwit
CD of casettebandje, een goeie compilatie maken blijft een vak apart. Of zoals Rob Fleming het zegt: The making of a great compilation tape, like breaking up, is hard to do and takes ages longer than it might seem. Dat het leuk is om te doen staat buiten kijf. Iedereen zou het moeten doen. Groot was dan ook mijn blijdschap toen ik stuitte op het kersverse Mixwit, een website helemaal gericht op het samenstellen van je eigen mix-tape!
De perfecte samensmelting van het goeie ouwe gevoel van een cassettebandje met de modernste ontwikkelingen op het web. Okee, het is geen echt cassettebandje en verre van analoog, maar hey, Mixwit is cool. En bovendien kun je je mix delen met de hele aardkloot. Je vindt er inmiddels zo’n 1000 mix-tapes, samengesteld door muziekliefhebbers over de hele wereld. Ontzettend leuk om te zien maar vooral horen voor welke muziek en volgorde mensen hebben gekozen. Het afspelen van jouw of andermans compilatie wordt gevisualiseerd door een heus cassettebandje, welke je naar believen kunt pimpen en in z’n geheel op je site kunt plaatsen.
Uiteraard heb ik hier ook een mix-tape samengesteld. Hierop alle nummers die voorbij kwamen en komen in mijn MP3 rubriek.
Muxtape
Een soortgelijk initiatief -de nostalgische nood was blijkbaar hoog- is Muxtape. Deze Amerikaanse website, pas sinds een maand in de lucht, stelt de gebruikers in staat om MP3’s te uploaden en zo ook een eigen mix-tape kunnen maken. Geen cassettebandje dat letterlijk afspeelt, zoals op Mixwit, maar een overzichtelijke lijst met nummers die per stuk als streaming audio te beluisteren zijn. Nadelen zijn dat je het volume niet kunt regelen of door de nummers kunt skippen (maar dat kon ook niet bij een bandje!). Wel een stuk gebruiksvriendelijker dan Mixwit.
Hier ook een speciale MennoBlog mix-tape in wording. Luister!
Oud en nieuw
Het is leuk om te zien dat er naast Last FM steeds nieuwe initiatieven ontstaan om muziek op een leuke manier aan de man te brengen én te delen (denk ook aan Fabchannel, de 3voor12 Luisterpaal, MySpace, Jamendo). En dat het goedkomt met het vertrouwde compilatiegevoel geloof ik wel. Desnoods neemt het een plekje in naast al het geshuffle. Want het cassettebandje mag dan wel zo goed als dood zijn (en zelfs bijna vergeten), sites als Mixwit en Muxtape komen verdacht dicht bij de tijden van het kneuterige analoge samenstellen van mix-tapes. Ze benadrukken het belang van een goeie compilatie. En ja, dat is bijzonder in deze tijd van iPod’s en de shuffle-generatie. Oud en nieuw komen op een mooie manier samen en maken jong en oud blij. Ben benieuwd wat Rob Fleming ervan had gevonden.
|
Tags:
|
|
16 apr 2008
|
Zojuist op het AFFF Diary of the Dead (2007) gezien. De vijfde zombiefilm van Romero na Night of the Living Dead (1968), Dawn of the Dead (1978), Day of the Dead (1985) en Land of the Dead (2005). Niet te verwarren met Return of the Living Dead 1 (1985), Return of the Living Dead 2 (1993), Return of the Living Dead 3 (1993), Return of the Living Dead: Necropolis (2005) en Return of the Living Dead: Rave to the Grave (2005). En al helemaal niet met de remakes Night of the Living Dead (1990), Night of the Living Dead 3D (2006), Dawn of the Dead (2004) en Day of the Dead (2008)!
Laat je ook niet misleiden door Isle of the Dead (1945), City of the Dead (1960), Creature of the Walking Dead (1965), House of the Living Dead (1971), Garden of the Dead (1974), Evil Dead (1981), Evil Dead II (1987), Island of the Dead (2000), Prison of the Dead (2000), Legion of the dead (2001), Children of the Living Dead (2001), House of the Dead (2003), Museum of the Dead (2004), Shaun of the Dead (2004), House of the Dead II (2005), Night of the Dead: Leben Tot (2006), Dorm of the Dead (2006), Poultrygeist: Night of the Chicken Dead (2006), Flight of the Living Dead, ook bekend als Plane Dead (2007), Rise of the Dead (2007), Forrest of the Dead (2007) en Dance of the dead (2008).
Zelfs niet door Night of the Dawn of the Son of the Bride of the Return of the Terror (1991) en diens opvolger Night of the Day of the Dawn of the Son of the Bride of the Return of the Revenge of the Terror of the Attack of the Evil, Mutant, Hellbound, Flesh-Eating Subhumanoid Zombified Living Dead, Part 3 (2005).
En met Orgy of the Dead (1965) en Nudist Colony of the Dead (1991) heeft het al helemaal niets te doen.
Ik vond ‘m niet zo origineel.
|
Tags:
|
|
15 apr 2008
|
Posted by Menno, and filed under Muziek, Nieuwe media
|
3voor12 Luisterpaal widget gezien? Daaro >>>>> rechts onder de knop 3voor12.
Lang leve Web 2.0 en lang leve 3voor12. De Luisterpaal was me al jaren bekend, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik het te vaak vergat om de nieuwste platen te checken. Tot vandaag.
Want nu hoef ik enkel op de widget te klikken en de laatste en heetste bandjes komen uit mijn speakers. Zo heb ik het gehele nieuwe album van The Kooks, ‘Konk’, reeds beluisterd (zeer goed!) en zojuist de laatste dEUS, ‘Vantage Point’ (viel me helaas tegen). Probeer ze ook eens en sla alsjeblieft die mafkees van een Brainpower over.
De widget ook op je site? Hiero pak dan!
|
Tags:
|
|
11 apr 2008
|
Gister ving voor de 24e maal het leukste filmfestival van het jaar aan: het Amsterdam Fantastic Film Festival. En voor het eerst sinds 2003 was ik niet bij de opening. Tijdgebrek. Zojuist las ik dat oprichter en sinds vorig jaar ex-festivaldirecteur Jan Doense niet alleen in het zonnetje werd gezet, maar tevens werd geridderd in de orde van Oranje-Nassau! Doe maar luxe! Maar zeer terecht, want Mr. Horror heeft sinds de eerste ‘Weekend of Terror’ heel wat bereikt. “Toch wel bijzonder dat je in dit land geridderd kan worden door 20 jaar horrorfilms te vertonen” liet eregast Tim Burton weten.
Aanraders
Het festival duurt dit jaar twee hele weken en heeft een reeks veelbelovende titels op het programma. Zo kijk ik erg uit naar openingsfilm ‘The Fall’ (2007, Tarsem Singh), ‘Sukiyaki Western Django’ (2007, Takashi Miike), ‘The Ruins’ (2008, Carter Smith), slotfilm ‘Doomsday’ (2008, Neil Marshall) en uiteraard George A. Romero’s ‘Diary of the Dead’ (2007), waar ik al eerder over schreef.
Eerder zag ik al de hilarische over-the-top horror ‘Hatchet’ (2006, Adam Green), het doodenge ‘[REC]’ (2007, en de zomcom ‘Fido’ (2006, Andrew Currie), welke ik stuk voor stuk ten zeerste aanraad.
Helaas kan ik er dit jaar niet zo fanatiek aanwezig zijn als voorgaande jaren (ik nam er twee maal zelfs vakantie voor op), maar ik zal het festival zeker een bezoeken. Want zeg nou zelf, beschrijvingen als deze wil je toch niet missen:
– een vrouw met zeven clitorissen die enkel bevredigd kan worden door iemand met eenzelfde soort anatomisch defect – ‘Bad Biology’ (2008, Frank Henenlotter)
– een absurdistisch bloedbad veroorzaakt door een Japans schoolmeisje met een mitrailleur als onderarm – ‘Machine Girl’ (2008, Noboru Iguchi)
– een buitenaards wezen als juffrouw die de leerlingen van klas 6b terroriseert – ‘The Substitute’ (2007, Ole Bornedal)
Precies! Naar Tuschinski dus. Het kan nog tot 20 april!
Still uit ‘Machine Girl’
Cultura
Overigens was Jan Doense gister op het NPS themakanaal Cultura te gast, samen met striptekenaar Jeroen Funke als zombie. Kijk hier (klik op Cultura Film III 14) voor de interessante aflevering en let vooral even op het exemplaar van mijn eigen Bloeddorst (het exemplaar dat ik vorig jaar aan Jan overhandigde?) dat pontificaal op de tafel ligt én door de zombie nog even onder de aandacht wordt gebracht. Thanks Jeroen!
|
Tags:
|
|
10 apr 2008
|
Posted by Menno, and filed under Nieuwe media
|
Twitter. Kent u die uitdrukking?
Sinds een tijdje ben ik actief op Twitter. Ja, echt. Voor diegenen die nu met handen in haren gaan zitten en ouwerwetse Matthijs van Nieuwkerk-opmerkingen gaan maken, verwijs ik graag door naar deze Wikipedia-pagina. Waar het in kort op neer komt is dat je via deze dienst online aan anderen kunt laten weten wat je doet. Dat is namelijk de hamvraag: what are you doing?. En dat dan steeds in maximaal 140 leestekens omschrijven. Micro-blogging wordt het door de fanatici genoemd.
Wat hier de zin van is? You tell me. Ik probeer nu al weken de meerwaarde te ontdekken, maar zie ‘m nog niet. Moet wel zeggen dat het intrigeert. Anders schreef ik dit stukje niet. Heb me ook laten vertellen dat het leuker en nuttiger wordt als je meer contactpersonen hebt, followers zoals dat heet. Dusseh…ik zou zeggen voeg me maar toe!
|
Tags:
|
