Verhaaldag 2: Clerks

Tijdens mijn 14 dagen vakantie ga ik 14 verhalen tot me nemen. In de vorm van films, series, boeken, strips en games. En mijn ervaringen deel ik met jou op deze site. Wat bof je toch.

Verhaaldag 2: Clerks

Eigenlijk zag ik twee films gisteren. Burn After Reading en Clerks. Hoewel de eerste tig keer beter was, wil ik het toch even hebben over Clerks.
Ik zag Clerks (1994, Kevin Smith) als eens eerder ergens rond ’95 en herinnerde me vaag wat fragmenten. Zoals het gepijpte lijk in de wc. Inmiddels heb ik wat meer van Kevin Smith’s werk gezien, waaronder Chasing Amy, Dogma en Jay and Silent Bob Strike Back, wat maar matig beviel. Ik weet het niet met meneer Smith. De man is getalenteerd en Clerks was absoluut vernieuwend en als debuut indrukwekkend, maar ik heb iets met zijn personages. Of beter gezegd: ik heb er NIETS mee.

De hoofdpersoon in Clerks, Dante, staat me niet aan. Ik vind ‘m vervelend. Zijn hoofd is raar en het is een totaal oninteressant karakter. Zijn mattie, mede-clerk Randal is, ondanks zijn houterige acteerwerk, al duizend maal interessanter. Over het feit dat beiden ingestudeerd hun dialogen over de toonbank stotteren heb ik het maar even niet.

Dante en Randal

Nog een voorbeeld van een boring personage uit Chasing Amy en Dogma: Ben Affleck. Mijn god. Als er iemand saai, emotieloos en dood- en doodgewoon is, is het hij wel. Kevin Smith denkt daar anders over. Die geeft hem een prominente rol in vier (!) van zijn films. Een ramp om naar te kijken. Evenals dat mens in Chasing Amy, hoe heet ze. Joey Lauren Adams, ja. Zij verpest de hele film met d’r rotstrot. Hoe kun je iemand casten met zo’n stem? Kevin kan het.

Maar goed. Clerks. Begrijp me niet verkeerd, het is een prima film. Ik heb me uitstekend vermaakt en er zitten erg leuke dialogen in:

Dante Hicks: “I’m stuck in this pit, working for less than slave wages. Working on my day off, the goddamn steel shutters are closed, I deal with every backward ass fuck on the planet. I smell like shoe polish. My ex-girlfriend is catatonic after fucking a dead guy. And my present girlfriend has sucked 36 dicks.”
Randal Graves: “37.”

De kracht van Clerks zit ‘m in het feit dat dit het debuut is van Smith en dat ‘ie het voor elkaar kreeg voor 27.000 dollar een solide film in elkaar te flansen, geschoten op 16mm zwart-wit film wat uitstekend bijdraagt aan de sfeer. Het geeft een beetje dat beveiligingscamera beeld, wat perfect is voor een verhaal dat zich afspeelt in een sigarettenwinkeltje. Clerks laat ook heel mooi het leven van de jonge werkende man zien. Niet als “held”, maar als loser. Vrij uniek voor het Amerika van toen. Dát maakt Clerks interessant genoeg om ‘m uit te zitten.

Jay and Silent Bob waren leuke bijfiguren.

Maar hier red je het niet voor mij. Het is me te puberaal. Nee, gemaakt puberaal. Met oninteressante personages. Ik heb dan ook helemaal geen behoefte om Clerks II te zien, die in 2006 uitkwam. Sterker: ik sla bewust alles van Kevin Smith over. Daarvoor heeft ‘ie me net iets te vaak teleurgesteld.