|
16 apr 2014
|
Voor de zeer interessante uitzending van VPRO Tegenlicht over ‘De herovering van het nu‘ met meesterspreker en media-theoreticus Douglas Rushkoff, maakte ik met collega’s de korte bonusfilm ‘FrankOS’.
Rushkoff betoogt dat technologie vooral bezig is jouw ogen zolang mogelijk aan het scherm gekluisterd te houden. Op die manier wordt er immers geld aan je verdiend. Hij beweert dat door te leren programmeren de controle over technologie kan worden terug gewonnen. En dus ook de controle over je tijd. Enter FrankOS. De korte film, op zijn beurt weer een eerbetoon aan Spinke Jonze’s ‘Her‘, gaat over het besturingssysteem FrankOS (Frank Bosma, programmeur bij VPRO Digitaal) die beweert dat leren programmeren wel nuttig kan zijn, maar dat er vele andere tools zijn om baas te worden over techniek. Janne, eigenaar van het OS, luistert en leert.
Actrice: Janne Heling, idee & regie: Jonathan Maas en Jasper Koning, camera & montage: Menno Kooistra, special effects: Flo de Haan, muziek: Arcade Fire – Supersymmetry.
Nog veel mer hierover op tegenlicht.vpro.nl/frankos
|
27 okt 2013
|
Weet je nog? Eind augustus van het jaar 2010 schreef ik over Max Laadvermogen, de wetenschappelijke jeugdserie van de VPRO en dat ik als megafan van het eerste uur het zo jammer vond dat deze reeks nooit op dvd was uitgekomen.
Sinds ik bij de VPRO werk, vanaf april 2008, ben ik bezig geweest met een lobby om Max opnieuw uit te brengen en in april van dit jaar kwam zowaar één aflevering online.
Nu, 27 oktober 2013 is de dag daar dat alle, ik herhaal alle afleveringen van Max Laadvermogen terug zijn te zien op de site van Villa Achterwerk. De aanhouder wint.
Voor Villa Achterwerk en het nieuwe VPROTV op vpro.nl maakte ik een video-item tgv de terugkeer van Max. Ik interviewde René Groothof en Midas Dekkers en vroeg hen naar hun herinneringen aan de serie.
Vandaag verscheen het item online.
Veel plezier met de 13 afleveringen!
|
26 sep 2013
|
Dit item maakte ik afgelopen week met VPRO collega Jonathan Maas:
Al bijna vijftig jaar wordt er gezocht naar het ware gezicht van kameleon David Bowie. De documentaire Five Years komt in korte tijd dichtbij, zaterdag bij de VPRO.
Reden voor vpro.nl om eens te contempleren over de invloed van Bowie op de popcultuur. Madonna, Lady Gaga, Arcade Fire en de Scissor Sisters – ze lijken duidelijk geïnspireerd door de Jean Genie himself. Maar waar zie je nu precies het ‘Bowiaans’ terug bij deze namen (en vele anderen)? We legden het voor aan stijlgoeroe Arno Kantelberg, muzikant Bent van Looy (Bowiefan, trad op in het Bowiefilmpje van radio Soulwax) en journalist Paul Evers die the Thin White Duke ooit interviewde en helemaal van hem onder de indruk was.
|
5 sep 2013
|
The Red Rum Orchestra is een bandje van vriend Peter Moerenhout.
Ze namen onlangs een cover op van Bowie’s ‘I’m Deranged’ en samen maakten we onderstaande video erbij.
Niet vrolijkmakend maar ik vind de keuze van de YouTube-beelden icm de lyrics en de fantastische muziek goed werken.
The Red Rum Orchestra – I’m Deranged (Bowie cover) from Mennomail on Vimeo.
|
17 jul 2013
|
Ah, een nieuwe Bowie video van zijn album The Next Day. Nummer vier alweer na ‘Where are we now’, ‘The stars (are out tonight)’ en ‘The next day’.
Op het eerste gezicht een vrij eenvoudige clip, waarin we Bowie met gitaar in een verlaten en verlopen industrieterrein (deze locatie in Brooklyn) zien zitten en zingen. Maar Bowie zou Bowie niet zijn als de clip wat meer te vertellen heeft dan dat.
Valentine’s Day, geregisseerd door het duo Indrani en Markus Klinko, gaat niet over Valentijnsdag. Het is Bowie’s boze relaas over Amerika en diens vuurwapenwet. Valentine is een jongen als Columbine’s Eric Harris en Dylan Klebold die op een dag besluiten een halve highschool neer te maaien.
Valentine told me who’s to go
Feelings he’s treasured most of all
The teachers and the football star
We zien Bowie, die overigens geen geheim maakt van zijn leeftijd gezien de vele weinig verhullende close-ups, in het begin en het eind van de clip zijn gitaar omhoog houden, wat zonder twijfel een verwijzing is naar deze iconische foto van acteur Charlton Heston in dezelfde pose:
De conservatieve Heston was president van de National Rifle Association, de Amerikaanse belangenorganisatie die zich inzet voor het recht wapens te mogen dragen. Wapens die ook gebruikt kunnen worden door gekken op highschools.
De kleine rode gitaar die Bowie in zijn handen heeft symboliseert gedurende de clip een geweer. In de slow-motion en onscherpe shots in de clip kunnen we Bowie als een schutter met een gun zien.
Of minder subtiel:
De gitaar wordt ook een aantal malen getoond in extreme close-ups. De oplettende kijker zal zien dat er een kogel is gemonteerd in een snaar:
En de schaduw laat er ook weinig onduidelijkheid over zijn:
Wat ook opvalt is dat de blik van Bowie gedurende de clip steeds feller en dreigender wordt. Het gezicht van een killer:
It’s in his scrawny hand
It’s in his icy heart
It’s happening today
It’s in his scrawny hands
It’s in his icy heart
It’s happening today
En in dit shot mist enkel nog een shotgun:
Kogel in de muur:
Eén van de slachtoffers? Het rood van de gitaar als bloed?
Aan het einde van de clip lijkt het alsof er in de schaduw een enorme klauw a la Nosferatu over de schutter heenkomt. Zijn einde?
Een geweldig nummer en dito clip. Bowie did it again.
Bekijk ook mijn analyses van ‘Where are we now‘ en ‘The next day‘!
