Home

Displaying Tag 'tv-serie'

20 dec 2018
Posted by Menno, and filed under Film, TeeVee

Traditioneel weer effe een eindejaarslijstje.

2018
Heel veel in 2018 uitgekomen films zag ik niet in 2018, maar van de 2018 films die ik wel zag:

1. You were never really here
2. Hereditary
3. Suspiria
4. Under the silver lake
5. Roma
6. Revenge
7. I, Tonya
8. Annihilation
9. A Quiet Place
10. Upgrade

ywnrt

Ook qua series zag ik te weinig, en te weinig goeds. Wat nog altijd erg sterk is is Better Call Saul (S4) en ook Kidding vond ik mooi. Maar met kop en schouders stak The Haunting of Hill House erboven uit. Voor VPRO Cinema schreef ik dit:

Regisseur Mike Flanagan had al wat krediet opgebouwd met zijn prima horrorfilms Oculus (2013), Hush (2016) en de Stephen King-verfilming Gerald’s Game (2017), maar met deze bewerking van de gelijknamige roman van Shirley Jackson zet hij zichzelf definitief op de kaart. De serie is niet alleen doodeng (godzijdank zonder voorspelbare schrikmomenten), maar neemt ook uitgebreid de tijd om de personages te confronteren met een griezelig spookhuis, trauma’s én elkaar. Tel daar een zeer inventieve cinematografie bovenop (aflevering zes bestaat uit een aantal indrukwekkende long takes) en als bonus een stuk of vijftig verstopte geesten (verzamel ze allemaal!), en je hebt een van de beste series van het jaar. Dat onze eigen Michiel Huisman een van de hoofdrollen vertolkt, is extra leuk.

The Haunting of Hill House

8 feb 2010
Posted by Menno, and filed under Recensie, TeeVee

Forbrydelsen op z’n Deens. The Killing op z’n Engels. De Misdaad op z’n Hollandsch. Maakt ook allemaal niet uit. Het is een tv-serie die je bij de kladden grijpt en je niet meer loslaat. 20 Afleveringen lang, 20 uren aaneen. Uiteraard niet in ons kikkerlandje op de teevee te zien, dus je moet naar de winkel -al dan niet digitaal- om jouw exemplaar te scoren. Want geloof me. Dit wil je zien.


Wat is dat dan allemaal wel niet, The Killing?
Wel, Forbrydelsen is een misdaad/politieserie waarin een moord op een 19-jarig blond meisje, Nanna Birk Larsen, centraal staat. Net als in Twin Peaks, want ook hier begint de reeks met de vondst van haar levenloze lichaam. Rechercheur Sarah Lund bijt zich vast in de zaak, samen met haar opvolgster Jan Meyer. De serie volgt verder de ouders van het meisje en de politicus Troels Hartmann die in een politieke strijd verwikkeld zit om het burgermeesterschap. Helaas voor hem lijkt de moordzaak rechtsreeks naar hem en zijn campagneteam te leiden.


Links Laura Palmer uit Twin Peaks en rechts Nanna Birk Larsen uit The Killing.
Beiden onder de groene zoden.

Maar wat maakt de serie dan zo bijzonder?
Veel. Ik zal je vier redenen geven.

1. Plottwists
Zoals het een echte whodunit beaamd, zit ook The Killing vol plottwists. Sta je de ene aflevering nog 100% achter een persoon, een uur later verdenk je ‘m van brute moord en verkrachting. Net zo makkelijk. Niemand is te vertrouwen, dat kun je wel stellen. Cluedo op z’n Deens. Met een snufje 24. Een prachtig intelligent en gelaagd scenario.


Politieke tegenstanders, met rechts Hartmann

2. Sfeer
The Killing ziet er zeer sfeervol uit. De reeks is in kleur maar zwart-wit zou ook niet misstaan. Buiten is het vaak donker, maar altijd somber. De personages lachen ook amper. Niet zo vreemd gezien de kou (het is november) en de ernst van de zaak. Het draagt in positieve zin bij aan de trieste beleving en look en feel van de serie. Kopenhagen op z’n grijst.

3. Karakters
Misschien wel het grootste pluspunt van de serie. Elk karakter is tot in de kleinste details uitgewerkt en als kijker identificeer je je zonder problemen met ze allemaal. Heel bijzonder dat een serie zo uitgebreid aandacht besteedt aan het rouwproces van ouders en hoe ze pogen het leven weer op te pakken. In 20 uur heb je daar dan ook wel de tijd voor. De traan wordt afgewisseld met een lach na het horen van de dialogen tussen de rechercheurs Lund en Meyer. Twee tegenpolen van jewelste. Werkt altjid!


De vader van Nanna Birk Larsen

4. Het is niet Amerikaans
Een verademing om eens niet de gelikte Amerikaanse koppen met strakke witte tanden te zien, maar échte mensen met échte gevoelens. Geen bordkartonnen karakters maar mensen met oprechte gevoelens. Ook de vertelwijze is niet-Amerikaans, maar eh Deens. Verwacht onverwachte wendingen! Oh, en Deens is best een mooi taal. Zeker intrigerend.

En zo zijn er nog wel meer redenen, hoor. De muziek is bijvoorbeeld ook om te snijden:

[audio:http://downol.dr.dk/download/dr1/Forbrydelsen2/assets/download/mp3/ringetone_slutmusik.mp3]
(hier te downloaden)

Maar bovenstaande redenen springen eruit. Ga ‘m kijken. Ervaar de avonturen van de nicotinekauwgomkauwende Lund in haar eeuwige wollen truien in dit eerste seizoen van The Killing. Een tweede reeks wordt op het moment uitgezonden in Denemarken.

The Killing is verkrijgbaar in een 5 disc dvd-box en is bijvoorbeeld op de site van De Volkskrant te bestellen

23 nov 2009
Posted by Menno, and filed under TeeVee

Ik heb een nieuwe serie ontdekt. Na het volgen van drie reeksen Dexter en een vierde aan de gang (mijn god, wat goed), werd het tijd voor iets anders. Wederom Amerikaans en alweer vol “soapie” verhaallijnen, maar ditmaal gestript tot de absolute basis: talking heads. Psychiater en patiënt. Eén kamer. That’s it. In Treatment.

in-treatment-posterGabriel Byrne (een acteur die ik al hoog had zitten na zijn sublieme rollen in The Usual Suspects en Stigmata. Een tweede Al Pacino. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen) vertolkt psychiater Paul Weston die elke week dezelfde vier patiënten aanhoort (in Amerika werd de serie werkdagelijks uitgezonden). De vijfde dag gaat hij zelf in treatment bij een bevriende therapeut, want al die zware verhalen gaan je niet in de koude kleren zitten (“I’m losing patience with my patients”).

De HBO serie heeft alles mee: ijzersterke acteurs, intelligent scenario, de juiste muziek, prima montage, maar vooral uitstekend camerawerk. Twee mensen tegenover elkaar, pratend. Dat kan al snel boring as hell worden. Gelukkig is dat het geenszins en dat ligt echt niet alleen aan het acteerwerk. De camera is een derde persoon. Net zo aanwezig als de zielenknijper en de hulpwillende en verantwoordelijk voor de helft van de intensiteit. Als kijker zit je er bovenop. Mediumshots worden afgewisseld met extreme close-ups en een subtiele zoom zuigt je langzaam maar zeker in de wereld van de hoofdpersonen.

In Treatment

Camera-as
De afleveringen van In Treatment zitten uitermate vernuftig in elkaar. In principe is elk half uurtje hetzelfde, patiënt X zit tegenover de psychiater en vertelt zijn verhaal en elke sessie heeft rond een minuut of 15 een kwinkslag. Dan start er heel zachtjes een muziekje. Er gebeurt iets. De patient heeft een doorbraak of de psychiater komt met een onverwachte analyse. De camera speelt op zulke momenten mee en overschrijdt de camera-as (de denkbeeldige lijn die loopt tussen de twee personen).
Een voorbeeld uit aflevering 5, de tweede sessie met Laura. Na een kwartier krijgt het gesprek een twist. Paul legt een gevoelig punt bloot en de sfeer veranderd. Een kwartier lang vond het gesprek plaats met de kijker aan de ene kant van de as (screenshot 1 en 2) en plots staat ‘ie aan de andere kant (screenshot 3 en 4). Iets wat absoluut “not done” is, heb ik geleerd toen ik Camera studeerde aan de Filmacademie. Nimmer overschrijd je de camera-as, want dat wekt verwarring. En laat dat nu precies de bedoeling van de regisseur zijn!

In Treatment

In Treatment

In Treatment

PDVD_008

In minder drastische gevallen wordt deze switch eerst aangekondigd door de camera die langzaam over de grens rijdt. Het betekent echter altijd verandering.

Alleen hierom al is het kijken naar In Treatment een genot. Maar het is natuurlijk ook het voyeuristische aspect. Lekker meegluren bij de sessies van een psychiater. En het volgen van de ontwikkelingen, de doorbraken, de bekentenissen en de problematieken. Intelligente soap. Vijf dagen in de week, negen weken lang. Als je het via de beeldbuis volgde natuurlijk. Inmiddels ben ik bij aflevering 20 en zijn alle patiënten vier keer langsgekomen. Ik ben nog niet eens op de helft. Seizoen 1, alweer van januari 2008, telt namelijk 43 afleveringen. En dan is er ook nog een tweede seizoen en een derde is in de maak. Prachtige televisie. Na deze winter heb ik therapie nodig.

xfactor
xfactor
 
xfactor
Dit is de webstek van Menno Kooistra. Alles wat zich binnen de digitale muren van Mennomail.nl afspeelt is beveiligd door deze jongen: ©.