|
28 okt 2009
|
Pf, de originaliteit is weer eens ver te zoeken in Hollywood.
Hieronder de trailer voor de remake van het briljante A Nightmare on Elm Street (Wes Craven, 1984). Ik kan wel janken.
Enne…dit is evenzo erg. De posters van de tv-serie True Blood en de recente horrordraak Jennifer’s Body. Diepe diepe zucht.
Dit stukkie is overigens een vervolg op dit stukkie, waar ik me ook al opwond over dit trieste fenomeen…
|
4 jun 2009
|
Vanaf vandaag draait het vierde deel van de Terminator-filmreeks in de zalen. Terminator Salvation heet ‘ie. Met in de hoofdrol gloeiendhete Hollywoodster Christian Bale. Na drie films en 31 afleveringen van de spin-off serie kon er ook nog wel een film bij. Oh, en een game. Is het hierna dan afgelopen? Nope.
Deze filmposter verdient een prijs!
Waar waren we ook alweer gebleven?
Even een opfrissertje. In Terminator 1 (1984, James Cameron) probeert een allesvernietigende robot uit de toekomst (Arnold Schwarzenegger) de dan nog ongeboren verzetsleider John Connor te elimineren door op zijn ouders te jagen. Dat mislukt. In Terminator 2 (1994, James Cameron) komt Schwarzenegger de Terminator terug uit de toekomst, maar ditmaal om John Conner te beschermen tegen een andere boze Terminator. Dit kan omdat John dit in de toekomst zo heeft geregeld. Dan Terminator 3 (2003, Jonathan Mostow), met wederom de terugkeer van beveiligingsrobot Schwarzie (in zijn laatste rol voordat hij Californië onveilig ging maken) en een nog vervelendere boze robot, die nu de vorm van een vrouw aanneemt.
En ondertussen probeert John steeds om de oorlog van de robots en machines te voorkomen. Drie films lang probeert hij ‘Judgment Day’, de dag des oordeels, te verijdelen. En drie films lang faalt hij. Ja, op een gegeven moment houdt het op. All hell breaks dan ook los ergens in 2004. De wereld is kapot, de mensheid grotendeels uitgeroeid. Skynet, het computernetwerk dat alles wat enigszins mechanisch aanstuurt, is aan de macht en spaart niets van vlees en bloed en een kloppend hart.
In deze post-apocalyptische wereld speelt Terminator Salvation zich af. 14 Jaar later. John leidt inmiddels het verzet, een functie waar hij zijn leven lang tegen wil en dank al naar toe heeft geleeft. En dat klinkt allemaal reuze spannend, nietwaar? Mij heeft de Terminator reeks in elk geval geïntrigeerd. Ik ben sowieso gek op (post-) apocalyptische verhalen. Dit verhaal klinkt dan ook om je vingers bij af te likken. En zoals ik reeds in een eerder verslag op Eeuwig Weekend liet weten zijn de eerste twee films meesterlijk. James Cameron schreef het verhaal en regisseerde een tweetal filmklassiekers. Zonder meer. Toen hij het stokje overgaf aan Jonathan Mostow voor deeltje drie ging het mis.
De wereld is kaputt
De gokverslaafde Hollywoodmens
Goeie verhalen zijn uniek. Zeker in Hollywood. Daar moet je zuinig op zijn. Af en toe komt er een geslaagde verfilming uit voort. Terminator 1 is daar een voorbeeld van. Heb je oprecht goud mee in handen. Het is uitermate link om daarmee te gokken en een vervolg uit te brengen. Het goud inzetten en hopen op winst. Een grote meerderheid in de filmwereld snijdt zichzelf in de vingers en verspeelt alles. Resultaat: een geflopte sequel, een teleurgesteld publiek en een deuk in je imago. Een te verwaarlozen kleine groep slaagt erin om de inzet te verveelvoudigen en een nóg betere film af te leveren dan het origineel. Star Wars: The Empire Strikes Back is daar een voorbeeld van. Daar tussenin zit de middenmoot. Deze groep speelt quitte en levert een kwalitatief minder geslaagde film af, maar nog wel een prima sequel. Je raadt het al, daar is Terminator 2 (Judgement Day) een voorbeeld van. Deel 1 was beter, maar deel 2 is ook okay. Leuk en aardig, maar het brengt wel consequenties met zich mee. Want succes maakt hebberig. En het goud wordt wéér ingezet in de hoop het nogmaals te verdubbelen. Ai. Niet gelukt. Zie daar: Terminator 3.
Terminator 3: Rise of the Machines met links John Connor
Deel 3, Rise of the Machines, miste de schwung, kunde, originaliteit en enthousiasme van James Cameron. Okee, Schwarzenegger draafde weer op en de stunts waren spectaculair, maar in alle opzichten was het een kopie van deel 2, met tot overmaat van ramp een vervelende vertolking van Nick Stahl in de rol van John Connor. ‘Bad Terminator’ Kristinna Loken had een leuk koppie (en een in cupmaat toenemende voorgevel) maar dat was het dan wel. ‘Dat moet beter’, dacht het verse team, met regisseur McG voorop. Deel 4 pakt het dan ook anders aan.
Terminated
Moet ook wel, want de wereld is immers kapot. Robots hoeven niet meer uit de toekomst naar het heden te komen, want de toekomst IS het heden. En John Connor wordt nu gespeeld door niemand minder dan Christian Bale. Moet goed gaan toch? Helaas. Ook deel 4 heeft het niet. Het verhaal is na de films en de serie wel bekend nu. De uiers zijn leeg en verlept. Ja, het ziet er prachtig uit en ja, het geluid is subliem (zeker in de bioscoop), maar jongens, waar is de frisse insteek? Waar is de verrassing?
Terminator Salvation schiet voort en mist doel. Hoe interessant het gegeven ook is, het blijft een voorgekauwd Hollywood vehikel met een futuristisch post-apocalyptisch sausje. Prachtige beelden, degelijk acteerwerk, houtsnijdende special effects, maar het is verhaal is op. Terminated. En dan is er ook nog een game uitgebracht onder dezelfde titel. Ook die schijnt de plank mis te slaan. Zouden de makers ervan hebben geleerd? Ik vrees het niet. Het einde schreeuwt namelijk om een vervolg. En die zal er ongetwijfeld komen. Het goud blinkt alweer in de gokhallen.
Terminator Salvation draait nu in de bioscoop.
|
24 jun 2007
|
Kan iemand mij vertellen waarom films in de herhaling gaan? Wat kan in godesnaam de reden zijn waarom klassiekers een remake krijgen? En ga me niet vertellen dat geld in het laatje de enige reden is, hoewel me dat niet zou verbazen.
Ik wilde hier al langer over schrijven, maar zojuist is de druppel gevallen die de ergernisemmer deed overlopen. Ik ben net klaar met The Warriors uit 1979 van Walter Hill. Verschrikkelijk mooie film. Prachtig op alle fronten. Op IMDB scoort-ie ook goed met een 7.4 en de trivia-lijst is terecht lang. Een meesterwerkje pur sang. Niets meer aan doen. Maar nee hoor, wat zie ik ook op de site? Er komt een remake. In 2008. Why de fuk een remake? Geef mij nogmaals één goeie reden?
“Warriors, come out to playyyyyy”
Ik ben van mening dat je met je gattekrabbers van een film af moet blijven. Ik schreef het al eerder over The Blob en ik zeg het nu weer. Deze films zijn gemaakt met bakken bloed, zweet en tranen en zijn in veel gevallen een meesterwerk, zo niet een levenswerk, zeker in de ogen van de regisseur, schrijver of crew. Mensen hebben weken, maanden, jaren aan een script gewerkt, gevolgd door productie en afwerking. Zo’n rolprent bestaat zoals-ie is in diens plaats en context en daarmee basta. Klaar. En dan kan het een crapfilm zijn of juist een superflick, BLIJF ER VAN AF!
En kom niet aan met ‘ja maar, het is een interpretatie van de regisseur’. Sodemieter op. Bedenk zelf wat origineels. De tranen schieten me in de ogen als ik zie dat The Warriors geremaked wordt. Ik begin als een kind te huilen als ik aangekondigd zie dat ook ‘Don’t Look Now’, ‘Evil Dead’, ‘The Thing’ en ‘Scanners’ een remake krijgen. En ik ben ontroostbaar als ik lees dat ook deze films een remake krijgen: ‘Hellraiser’, ‘The Boys from Brazil’, ‘The Birds’, ‘Halloween’, ‘The Last House on the Left’, ‘Escape from New York’ en ‘Straw Dogs’. En dan zwijg ik nog over de stroom Japanse spookfilms die de afgelopen jaren verhollywood zijn (‘The Ring 1 en 2’, ‘The Grudge 1 en 2’, ‘ Dark Water’ en straks ‘Shutter‘). Ongelofelijk.
Ook deze sterke film wordt verhollywood
Wat scheelt er aan de originele versies? Hoe kun je de klassieke scenes uit The Warriors evenaren? De oneliners en de personages? Daar valt nimmer aan te tippen! En ik begrijp nog het argument als je een film ietwat wilt aanpassen aan de huidige tijd. Een oudje oppimpen als het ware. Maar heeft dat gewerkt? Laten we eerlijk zijn en ‘The Omen‘ (2006) en ‘Psycho‘ (1998) als geflopt verklaren. Ja, ook ‘The Texas Chainsaw Massacre’ (2003) en ‘House of Wax’ (2005) stelden niets voor. Artistiek gezien. Ja, wel bij de kassa en dat is tenslotte wat telt. It all makes perfect sense, expressed in dollars and cents (R. Waters).
Ik kan nog wel even doorgaan met titels noemen van waardeloze remakes, nutteloze interpretaties en wellicht redelijk geslaagde ‘gebaseerd-opjes’, feit blijft dat men niet origineel bezig is. Zou de koek op zijn? Is het een trent ouwe films te moderniseren? Zijn er niet meer genoeg goede schrijvers? Of een betere vraag: Is het iets van de laatste jaren of is het altijd al zo geweest? Ben in elk geval wel benieuwd wat jij een goede remake vond.
Update: het is weer raak!
